W dniach od 7 listopada do 2 grudnia asystent generalny AFCOF, w imieniu Ministra generalnego fra Marco Tasca, kontynuował wizytację generalną klasztorów Prowincji warszawskiej.
Wizytacja została zakończona odwiedzinami klasztorów Delegatury prowincjalnej w Bułgarii.
Wizytator odwiedził następujące klasztory:
1. Zamość – klasztor, który leży na granicy prowincji (południe), z 6 braćmi, z których jeden ma 91 lat (jest najstarszym kapłanem w prowicji). W tym mieście Zakon istnieje od 1589 r. W 1784 r. bracia zostali wygnani przez najeźdźców austrowęgierskich. W 1994 r. powrócili tutaj na zaproszenie biskupa. Bracia prowadzą duszpasterstwo parafialne (6.500 osób), katechizują w trzech szkołach i trzech przedszkolach. Asystuje też duchowo siostrom klaryskom w pobliskim Sitańcu.
2. Lublin – klasztor usytuowany w pobliżu KUL-u, przeznaczony na promocję studiów i wiedzy dla braci z Prowincji (prowincje krakowska i warszawska mają tutaj również swoje klasztory o tym samym przeznaczeniu). Obecnie w klasztorze przebywa trzech profesorów (teologia, filozofia) oraz trzech doktorantów. Profesorowie wykładają nie tylko na uniwersytecie, lecz również w seminariach Zakonu oraz innych ośrodkach naukowych.
3. Stoczek – klasztor (bracia są tutaj obecni od 1990 r.) powstał z woli prowincji i mieszkańców tego miejsca jako ośrodek charytatywny: centrum opieki nad najbardziej potrzebującymi jest w trakcie budowy. Nie ma tutaj parafii. Kościół jest sanktuarium św. Antoniego z Padwy. W klasztorze przebywa trzech braci, którzy zasadniczo utrzymują się z pracy rąk własnych i z ofiar dobroczyńców.
4. Siedlce – wspólnota istnieje w tym mieście od 1990 r. Aktualnie przebywa w niej pięciu braci, którzy prowadzą pracę duszpasterską oraz katechizują w szkołach. Parafia liczy około 2.500 osób. Za pośrednictwem Caritas obejmuje opieką najuboższe rodziny w parafii. Każdego roku organizują „Olimpiadę franciszkańską”: konkursu, który promuje znajomość ducha franciszkańskiego i Kolbińskiego wśród młodzieży. Tylko 30 % parafian zamieszkuje miasto; pozostałe 70% – rozproszone jest w sześciu osiedlach oddalonych od miasta do 5 km. Liturgia sprawowana jest (np. sześć mszy w niedziele) w prowizorycznej kaplicy-baraku. Zarówno prowincja, jak i parafia zaangażowane są w budowę klasztoru i kościoła.
5. Delegatura prowincjalna w Bułgarii – Zakon nasz jest obecny w tym kraju od 1610 r. Bracia prowadzą działalność ewangelizacyjną wśród katolików, którzy dotarli w te strony w ubiegłych stuleciach, jako uciekinierzy z Azji Mniejszej. Pierwotnie kraj był skolonizowany przez Turków, później poddany reżimowi rządów komunistycznych.
Prowincja warszawska włączyła w swoje struktury misję w Bułgarii erygując w 20o1 r. delegaturę.
Działalność ewangelizacyjna w tym rejonie świata nie jest prosta, ze względu na ogromne szkody wyrządzone Kościołowi w przeszłości przez ateizm i sekularyzm. Praca braci koncentruje się na głoszeniu słowa Bożego, katechezie dzieci i dorosłych, animacji za pośrednictwem sympozjów i konferencji, jak również na pomocy najbardziej potrzebującym. Kandydaci do Zakonu formację odbywają w Polsce. Aktualnie tylko jeden współbrat pochodzi z Bułgarii.
W delegaturze jest czterech braci i dwa klasztory: pierwszy w Rakovski – klasztor św., Maksymiliana M. Kolbe, kaplica publiczna i kościół parafialny; drugi w Pleven – klasztor św. Jana Dunsa Scota, kościół parafialny i cztery osiedla do obsłużenia.
Jeden z braci (fra Petko J. Christov), od 1995 r. służy Kościołowi w diecezji Nikopoli, jako biskup.
Za: www.ofmconv.org
