Mszy św. pogrzebowej przewodniczył abp Władysław Ziółek. Odwołał się do wieloteniej znajomości z o. Śliwińskim, którego – jak zaznaczył, cenił jako człowieka o bogatej osobowości, przykładnego kapłana i zakonnika, a także jako dobrego i mądrego doradcę. Abp Ziółek nawiązał również do zaangażowania o. Śliwińskiego w sprawy kościoła łódzkiego.
Homilię wygłosił o. Wiesław Pyzio – przełożony Warszawskiej Prowincji OO. Franciszkanów. Mając na uwadze liczne dzieła, które realizował o. Klemens Śliwiński, prowincjał franciszkanów, odwołał się m.in. do proroka Izajazasza.
O. Klemens Śliwiński – był sekretarzem oraz wikariuszem warszawskiej prowincji franciszknów, gwardianem, katechetą i spowiednikiem, duszpasterzem pielęgniarek, głuchoniemych i niewidomych.
W latach siedemdziesiątych był członkiem Komisji Episkopatu Polski do spraw Rodzin, później także członkiem Komisji Maryjnej Episkopatu Polski. W latach 1981-1983 Konferencja Episkopatu Polski powierzyła O. Klemensowi obowiązek Krajowego Duszpasterza Rodzin.
Najdłużej pracował w Łodzi (28 lat) i Watykanie (18 lat). W 1983 r, witał jako przełożony warszawskiej prowincji franciszknów błogosławionego papieża Jana Pawła II podczas jego wizyty w Niepokalanowie.
W okresie stanu wojennego pełnił funkcję spowiednika osób internowanych – był jedną z niewielu osób, które miały dostęp do ośrodków odosobnienia utworzonych przez juntę generała Jaruzelskiego.
W 1983 r. wyjechał do Rzymu i został penitencjarzem apostolskim w Bazylice św. Piotra. Spowiadał w językach słowiańskich oraz włoskim i angielskim. Z Rzymu wrócił do Polski w 2001 r. W klasztorze w łódzkich Łagiewnikach był spowiednikiem w kościele i w seminarium franciszkańskim.
Przez ostatni rok ciężko chorował. Zmarł 23 listopada. Miał 88 lat.