Ponad 70 braci uczestniczyło w Święcie Prowincji, które miało miejsce w Leżajsku w dniach 21-22 października. W spotkaniu wziął udział Generał Zakonu Braci Mniejszych, o. Massimo Fusarelli oraz Definitor Generalny Zakonu, o. Konrad Cholewa.
Święto naszej zakonnej Prowincji zgromadziło wielu ojców i braci z naszych klasztorów z całej Polski, braci kleryków z kalwaryjskiego WSD, braci nowicjuszy oraz braci postulantów. Pierwszym punktem spotkania w piątkowy wieczór były uroczyste Nieszpory, którym przewodniczył nasz Prowincjał, o. Teofil Czarniak. Po nich zebrani w stallach zakonnicy, wraz ze zgromadzonymi w bazylice wiernymi, odmówili różaniec, modląc się za naszą zakonną Prowincję, za jubilatów życia zakonnego i Ojca Generała.
Po godz. 18:00 do leżajskiego klasztoru przybył Generał Zakonu, o. Massimo Fusarelli wraz z Definitorem Generalnym, o. Konradem Cholewą. Pierwszy dzień spotkania zakończyła wspólna kolacja.
W sobotę bracia mogli spędzać czas z o. Massimo Fusarellim, który dla nas jest 121. następcą św. Franciszka z Asyżu. Generał Zakonu odwiedził nowicjat, gdzie spotkał się z braćmi nowicjuszami i postulatami. Następnie w auli Franciszkańskiego Ośrodka Kultury skierował do zebranych braci swoje przesłanie nt. fundamentu życia braci mniejszych. Po tym bracia mieli możliwość zadania pytań Ojcu Generałowi.
Głównym punktem Święta Prowincji była Eucharystia, celebrowana w samo południe w bazylice. W czasie Mszy św. dziękowaliśmy Bogu za dar braci, którzy w tym roku obchodzili jubileusze:
- 70-lecie życia zakonnego obchodził o. Herkulan Wróbel (pierwszą profesję zakonną złożył dnia 31.08.1952 r.),
- 60-lecie życia zakonnego obchodził o. Stanisław Komornik (pierwsze śluby złożył dnia 28.08.1962 r.)
- 50-lecie życia zakonnego obchodzili: br. Tadeusz Małysa, o. Kazimierz Kowalski, o. Antoni Prosowicz, o. Jan Szpila i o. Władysław Czarniak (pierwszą profesję zakonną złożyli dnia 03.09.1972 r.)
- 25-lecie życia zakonnego obchodzili: br. Damazy Bucior oraz o. Hadrian Kamas (pierwszą profesję zakonną złożyli dnia 14.09.1997 r.).
Tylko trzech jubilatów, spośród wszystkich wymienionych powyżej, mogło wziąć udział w tej jubileuszowej Mszy św.
W wygłoszonym do zgromadzonych słowie o. Massimo odniósł się do końcowej części hymnu uwielbienia św. Pawła w 1 rozdziale Listu do Efezjan „byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu”:
Uwielbienie rodzi się z kontemplacji cudów, których dokonuje Bóg. Większość modlitw, które napisał św. Franciszek, to modlitwy uwielbienia. Wszyscy znamy kantyk „Pieśń Słoneczna”, w którym powtarza się wielokrotnie uwielbienie Boga. Całe życie św. Franciszka jest naznaczone radosnym oddawaniem dobra, które otrzymał od Boga. Było w tym ukryte jego ubóstwo, aby nie przywłaszczać sobie niczego, co otrzymał od Niego.
Takie zachowanie dziś jest niezrozumiałe dla wielu. Myślimy sobie: to, co mam, jest moje; zarobiłem sobie na to i nie muszę nikomu z tego się opowiadać. Tu jest korzeń wszelkiego zła. Wszystko, co mam, pochodzi od Boga. Św. Jan Paweł II, którego dziś obchodzimy wspomnienie, był świadomy tego, że wszystko pochodzi od Boga. W swoim życiu oddawał Mu wszystko, co miał. (…)
Drodzy Bracia Jubilaci będą dziś za chwilę ponawiać Bogu swoje „tak”. Wasza wierność była i jest darem Boga. Nie ze względu na nasze zasługi i siły możemy wytrwać w powołaniu franciszkańskim. Tylko i wyłącznie dzięki Jego łasce. Dziękujcie Bogu za wielkie dary, które wam uczynił.
Jubilaci po kazaniu odnowili swoje zakonne śluby, a Generał Zakonu udzielił im specjalnego błogosławieństwa. Po Eucharystii czas wspólnego spotkania zakończył obiad.
