W dniach 14-15 maja w Kalwarii Zebrzydowskiej odbyło się pierwsze po rocznej przerwie Święto Prowincji. Jest to spotkanie braterskie, które ma jeszcze bardziej zacieśniać więzy wspólnoty wśród braci, należących do naszej Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP Zakonu Braci Mniejszych. Przybyło na nie łącznie ponad 60 braci z wielu naszych klasztorów.
Pierwszy dzień spotkania rozpoczęły nieszpory i nabożeństwo majowe, którym przewodniczyli Wikariusz Prowincji, o. Gwidon Hensel i Prowincjał, o. Teofil Czarniak.
W drugim dniu Święta Prowincji przedpołudnie upłynęło na uczcie duchowo-intelektualnej, dzięki konferencjom głoszonym przez ks. dra hab. Roberta Woźniaka i o. dra Andrzeja Zająca OFMConv. Prelegenci głosili słowo na temat kryzysu wiary, sposobach odbudowywania jej w codziennym życiu zakonnym i metodach bycia wsparciem na drodze wiary innym ludziom.
W samo południe wszyscy Współbracia zebrali się na świętowaniu jubileuszy kapłaństwa. 50-lecie kapłaństwa w tym roku obchodzi o. dr hab. Oktawian Jusiak. Natomiast 25-lecie kapłaństwa celebrują: o. Ewodiusz Bylica, o. Apolinary Szwed, o. Lambert Miś, o. dr Tytus Fułat, o. Leszek Walkiewicz i o. Jordan Dąbrowski.
Uroczystej Eucharystii przewodniczył o. Tytus Fułat. Zebranych powitał Kustosz Sanktuarium, o. Konrad Cholewa, który nakreślił charakter spotkania i przywitał zgromadzonych Współbraci, na czele z jubilatami.
Kazanie wygłosił o. Anicet Gruszczyński, który oparł je na słowach św. Franciszka z Asyżu, zawartych w Liście do całego Zakonu: „Patrzcie na swoją godność, bracia kapłani!”.
Zastanawiając się nad miejscem kapłana w dzisiejszym świecie, kaznodzieja zaznaczył, że jego rola nie polega na wyniesieniu ponad innych ludzi.
W Kościele nie ma ważniejszych i mniej ważnych. Św. Franciszek nie mówi: „popatrzcie na swoją wyższość”, ale „na swoją godność”. Każdy ochrzczony w Chrystusie posiada swoją godność. Czy macie lat 70 czy 7 – popatrzcie na swoją godność dziecka Bożego. Popatrzcie na swoją godność ci, którzy przyjęliście sakrament bierzmowania – Duch Święty czyni was świadkami Chrystusowego królestwa. Popatrzcie na swoją godność małżonkowie, rodzice… Stworzenie świata wcale się nie zakończyło, ale trwa nadal z waszą pomocą, gdy Bóg powołuje nowego człowieka do istnienia. I popatrzcie na swoją godność kapłani. Nasz Zakonodawca, gdy mówi o godności kapłana, to mówi o Eucharystii. Cud Eucharystii nie zaistnieje bez obecności kapłana. W tym zadaniu nikt Was nie zastąpi.
O. Anicet tłumaczył, że istotę kapłaństwa oddaje pozdrowienie: „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!”. To Jezus wynosi osobę kapłana do godności pośrednika łaski Bożej:
Istota kapłaństwa nie leży w samym kapłanie, ale w tym, że umożliwiamy Chrystusowi nieustanną obecność na ołtarzu, gdy rodzi się pod postaciami chleba i wina.
Na koniec kaznodzieja prosił, aby otoczyć modlitwą wszystkich kapłanów i aby Bóg nieustannie wzbudzał powołania do kapłaństwa w swoim ludzie.
Na zakończenie Eucharystii słowa wdzięczności za łaskę kapłaństwa wyraził przewodniczący liturgii, o. Tytus Fułat:
8 czerwca 1996 r w tym kalwaryjskim wieczerniku otrzymaliśmy święcenia prezbiteratu z rąk kard. Franciszka Macharskiego. Dlatego chcemy dziś szczególnie podziękować Bogu za dar powołania oraz Matce Najświętszej za to, że to powołanie od samego początku wspomagała i strzegła w swych sanktuariach w Leżajsku i tu, w Kalwarii.
Minister Prowincjalny, o. Teofil Czarniak, w słowach podsumowania zwrócił się zarówno do wszystkich przybyłych braci, jak również do jubilatów:
Święto Prowincji to nie jest rocznica założenia naszej zakonnej Prowincji, ale jest to święto naszego braterstwa, naszej wspólnoty. Dzisiaj moje serce przenika wdzięczność za to, że to spotkanie mogło się odbyć. Przez ponad rok byliśmy odarci z możliwości celebrowania naszego braterstwa w większym gronie. Dziękuję Wam bracia, że Wasza obecność tutaj jest świadectwem wiary. (…)
Drodzy Jubilaci, gdy dzisiaj staliście wokół ołtarza znowu razem jako rocznik, pewnie wasze myśli biegły do tej pierwszej Mszy św., którą tutaj sprawowaliście dzień po Waszych święceniach. Pragnę Wam podziękować za Waszą służbę ludowi Bożemu, za wszystkie udzielone sakramenty, za Waszą otwartość dla każdego zranionego i potrzebującego. Życzę Wam, abyście każdego dnia postępowali z odwagą w wierze!