Módlmy się o wieczny pokój dla ś.p. Ojca Mariana. Poniżej przedstawiamy krótki życiorys naszego zmarłego Współbrata.
O. Marian Kanior, benedyktyn, urodził się 29 XI 1929 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 21 V 1961 we Włocławku. Uroczystą profesję monastyczną złożył 8 XII 1973 r. w opactwie benedyktyńskim w Tyńcu. Odbył następujące studia wyższe na uczelniach: Akademia Ekonomiczna – Wyższa Szkoła Ekonomiczna w Krakowie w latach 1948-1952; 1962-63; Wyższe Seminarium Duchowne we Włocławku w latach 1955-1961; Uniwersytet Katolicki w Louvain (Belgia) 1976-77; Katolicki Uniwersytet USA w Waszyngtonie 1988.
Oglądaj archiwalną rozmowę z Ojcem Marianem:
Stopnie naukowe: Doktorat nauk humanistycznych na Uniwersytecie Wrocławskim – 1969 r. Habilitacja z historii Kościoła na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie 1985 r. Doktor habilitowany i docent na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie 8 V 1989 r. Profesor Nadzwyczajny historii Kościoła na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie – 8 V 1995. Profesor nauk teologicznych 30 XI 1998 r.
Praca: Wykłady z historii Kościoła w Instytucie Teologicznym Misjonarzy w Krakowie w latach 1984-1989; Kierownik Katedry Historii Teologii na Papieskiej Akademii Teologicznej 1985-1992, a następnie kierownik Katedry Zakonów 1993-2000.
Jest autorem ponad 100 publikacji w tym 9 książek.
Ojciec Marian Kanior urodził się 29 listopada 1929 r. w Rudniku, w rodzinie Konstantego i Karoliny z Kosałków. Rodzice jego należeli do najuboższej wiejskiej warstwy społecznej, byli wyrobnikami. Jedynemu synowi swojemu nadali imię Marian, na cześć Matki Bożej, której święto Niepokalanego Poczęcia wypadało wkrótce.
Do szkoły podstawowej uczęszczał do Dziekanowic od 1936 r., a po jej skończeniu kontynuował naukę w gimnazjum w Dobczycach. Był to już okres okupacji hitlerowskiej.
W 1940 r. rodzina została pozbawiona głównego żywiciela; ojciec został wywieziony na roboty do Niemiec. Mały Marian musiał więcej pomagać matce w gospodarstwie nie zaniedbując równocześnie nauki. Mimo to nie tylko ukończył szkołę podstawową, ale uczęszczał również na tajne komplety w zakresie szkoły średniej w zespole Dobczyce-Dziekanowice.
Po powrocie ojca z robót przymusowych, rodzina Kaniorów przeniosła się do Krakowa, gdzie 16-letni Marian kontynuował naukę, najpierw w Gimnazjum im. Jana III Sobieskiego, a potem w Państwowym Liceum Administracyjnym. Tam też w 1948 r. złożył egzamin dojrzałości. Realizując konsekwentnie swoje zamiary podjął zaraz po maturze studia wyższe w Akademii Handlowej na Wydziale Finansów, zakończone w 1952 r. uzyskaniem kwalifikacji pierwszego stopnia. Podjęte starania o kontynuację studiów II stopnia spełzły na niczym, ponieważ kandydat nie należał do żadnej organizacji politycznej, co wówczas stanowiło poważną przeszkodę w ubieganiu się o przyjęcie na studia magisterskie. W związku z powyższym podjął pracę w Banku Inwestycyjnym.
W czasie podmiejskich wycieczek do Tyńca poczęły odżywać, zrodzone w dzieciństwie zainteresowania sprawami Kościoła, zrodziła się również fascynacja życiem monastycznym. Przełomowym momentem, stały się rekolekcje u Jezuitów w podkrakowskich Przegorzałach.
Jesienią 1955 r. w życiu Mariana Kaniora rozpoczął się nowy rozdział, wówczas to rozpoczął studia teologiczne w seminarium duchownym we Włocławku, zakończone w 1961 r. Święcenia kapłańskie otrzymał w dniu Zesłania Ducha Świętego, 21 maja 1961 r. w katedrze włocławskiej. Mszę świętą prymicyjną odprawił najpierw w Kościele Mariackim w Krakowie, a potem w Dziekanowicach. W czasie studiów teologicznych, pod wpływem wykładów prof. historii ks. Stanisława Librowskiego zrodziło się zainteresowanie badaniami historycznymi. Po święceniach kapłańskich pracował jako wikary najpierw we wsi Przezpolew, a potem w miasteczku Kowal w powiecie włocławskim.
Ks. Marian Kanior nie przestał jednak myśleć o kontynuowaniu studiów ekonomicznych dla uzyskania magisterium, toteż zaraz po święceniach kapłańskich, za zgodą władz kościelnych, podjął starania o przyjęcie na studia eksternistyczne II stopnia w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie, uwieńczone sukcesem. Studia te ukończył w 1963 i uzyskał stopień magistra ekonomii. Po ukończeniu studiów Ks. Kanior wrócił do Włocławka i pracował w kurii diecezjalnej jako notariusz. Wkrótce tez zaczął myśleć o doktoracie, w którym mógłby połączyć zainteresowania historyczne z wykształceniem ekonomicznym. Tymczasem śmierć matki w kwietniu 1965 r. obudziła na nowo pragnienie życia zakonnego i dawny zamiar wstąpienia do klasztoru benedyktynów.
Uzyskawszy zgodę biskupa diecezjalnego w czerwcu 1967 r. Ks. Kanior zamieszkał w klasztorze tynieckim, na razie jako kandydat do zakonu, gdzie intensywnie pracował nad ukończeniem swojej pracy doktorskiej. 15 stycznia 1969 r. na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego uzyskał stopeń doktora nauk humanistycznych.
W 1969 r. rozpoczął w Tyńcu nowicjat zakonny, zakończony złożeniem ślubów czasowych w dniu swojej patronki NMP Niepokalanej, 8 grudnia 1970. Śluby wieczyste złożył w tym samym dniu w 1973 r. Przez te lata pracował w bibliotece klasztornej, czas ten wykorzystał również do opublikowania w wydawnictwach naukowych, szeregu opracowań na bazie własnej pracy doktorskiej. W roku akademickim 1976/77 przebywał na stypendium w Belgii, na katolickim uniwersytecie w Leuven, gdzie zgłębiał historię benedyktynów, ze szczególnym uwzględnieniem historii benedyktynów w Polsce.
Efektem tych badań było szereg publikacji w czasopismach historycznych, oraz monografia pt. „Polska kongregacja benedyktyńska św. Krzyża (1709-1864)”, na podstawie której O. Kanior habilitował się na Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie w dniu 26 maja 1982 r.
Osiągnięcia naukowe O. Kaniora spowodowały, że już w 1984 r. rozpoczął pracę dydaktyczną na Wydziale Historii Kościoła Papieskiej Akademii Teologicznej. 8 maja 1989 r. został mianowany docentem, a 8 maja 1995 r. – profesorem nadzwyczajnym, zaś w 1998 profesorem zwyczajnym. Mimo, że praca dydaktyczna teraz zajmowała mu wiele czasu, to jednak nie poniechał badań nad historią klasztorów i Kościoła, można nawet stwierdzić, że rozszerzył zakres swoich zainteresowań. Podjął nowe badania na temat dziejów duchowości w Polsce, życiorysów świętych i kultu maryjnego zakończone licznymi publikacjami. Dokonał również szeregu opracowań na temat działalności duszpasterskiej Jana Pawła II. Uczestniczył w licznych krajowych i zagranicznych konferencjach naukowych. Dwukrotnie przebywał na stypendium zagranicznym w Waszyngtonie i w Wiedniu. Był autorem ponad 100 publikacji w tym 9 książek.