Przy pomocy platformy internetowej Zoom odbyło się sympozjum poświęcone kandydatowi na ołtarze – klerykowi Alfonsowi Mańce OMI. Inicjatorem wydarzenia był o. Lucjan Osiecki OMI, wice-postulator procesu beatyfikacyjnego. Zbiegło się ono z 80. rocznicą tragicznej śmierci młodego oblata w obozie koncentracyjnym Mauthausen – Gusen.
Uczestników spotkania powitał prowincjał, o. dr hab. Paweł Zając OMI, prof. UAM. Wśród prelegentów znaleźli się oblaci, którzy zgłębiają duchowość kleryka Mańki, także w systematycznej refleksji teologicznej.
Krótki rys historyczny na temat życiorysu kandydata na ołtarze przedstawił o. Józef Niesłony OMI z Poznania, po nim refleksję teologiczno-homiletyczną snuł o. dr Łukasz Krauze OMI – prefekt studiów Wyższego Seminarium Duchownego w Obrze. Nawiązując do opublikowanego “Dzienniczka” kleryka Mańki, wskazywał na chrystocentryczną duchowość, w oparciu o systematykę zaproponowaną w teologii przez Józefa Jungmanna – eksperta Soboru Watykańskiego II.
“Dzienniczek” może być dobrym źródłem do stworzenia konferencji ascetycznych dla wyższych seminariów, osób konsekrowanych czy kapłanów. Jest także dobrym źródłem kaznodziejskim – konstatował ojciec Krauze.
Wykładowca homiletyki w oblackim seminarium zaznaczył, że w “Dzienniczku” można zauważyć fascynację kleryka Mańki mistykami hiszpańskimi. Podał jednocześnie szereg tematów poruszanych przez autora pism, które mogą posłużyć za inspiracje do twórczości kaznodziejskiej. Są to m.in.: zmaganie się ze swoimi słabościami, droga uświęcenia, poprawne nabożeństwo do Niepokalanej, relacje z braćmi, rola milczenia, o męstwie, gorliwości, kapłaństwo na wzór kapłaństwa Chrystusa.
W referacie “Alfons Mańka w formalnej ocenie przełożonych – w świetle not dopuszczeniowych i ówczesnych dokumentów na temat oblackiej formacji” o. dr Grzegorz Rurański OMI, wykładowca prawa kanonicznego, podkreślił lakoniczność noty z nowicjatu Alfonsa Mańki.
W przypadku nowicjusza Mańki użyto zaledwie ¼ tabeli, wykorzystując jedynie pięćdziesiąt dwa słowa – wskazywał prelegent – Uważano go za dobrego nowicjusza (…) Odnośnie życia cnotami nadprzyrodzonymi uznany za wzór.
Zastanawiając się nad rozwojem duchowości młodego oblata, o. dr hab. Piotr Piasecki OMI, prof UAM, podkreślił trynitarny wymiar wzrastania w wierze kleryka Mańki. Wskazywał na alfozjańsko-sulpicjański charakter jego pobożności.
Zdumiewa nas jak szybko dochodzi do tego, co jest sednem życia zakonnego – powiedział o. prof. dr hab. Leon Nieścior OMI, kierownik Katedry Teologii Patrystycznej w Instytucie Teologii Systematycznej Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
Słynny polski patrolog podkreślał ciągłość cnoty męstwa w życiu kandydata na ołtarze. Nawiązując do teologii św. Augustyna, który za jedyną cnotę w życiu chrześcijańskim uważał miłość, ojciec Nieścior zaznaczył, że męstwo w życiu Alfonsa Mańki wyrasta z miłości na kształt gałęzi z pnia drzewa.
Obszerną relację z historycznych analiz, dotyczących męczeńskiej śmierci oblackiego kleryka, przedłożył o. Robert Wawrzeniecki OMI, sekretarz wykonawczy Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce.
Wskazując na zachowane świadectwa z pobytu oblata w obozie koncentracyjnym, ojciec Wawrzeniecki podkreślał ewangeliczną postawę młodego zakonnika.
Patrząc na postawę Alfonsa Mańki można powiedzieć, że mamy do czynienia z prawdziwym „martyrem” w sensie kościelnym, czyli świadkiem.
Na koniec spotkania głos zabrał o. Lucjan Osiecki OMI, wice-postulator procesu beatyfikacyjnego. Przypomniał normy watykańskie, które mają zastosowanie w przypadku sprawy Alfonsa Mańki. Przedstawił też bieżący stan postępowania przygotowawczego, którego finałem będzie “nihil obstat” Stolicy Apostolskiej, a następnie oczekiwanie na rozpoczęcie procesu diecezjalnego.
Podsumowując sympozjum, prowincjał podziękował uczestnikom sesji, żywiąc jednocześnie nadzieję, że w krótkim czasie Polska Prowincja dzielić będzie radość uczestniczenia w pierwszym posiedzeniu trybunału w procesie diecezjalnym.
Alfons Mańka OMI (1917-1941) – urodził się w Lisowicach k. Lublińca. Podobnie jak jego starszy brat Piotr, wstąpił do Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Pierwsze śluby zakonne złożył 8 września 1938 r. w domu nowicjatu w Markowicach. Następnie skierowany do scholastykatu Krobii na studia filozoficzne. Po ukończeniu pierwszego roku, ze względu na zbliżającą się wojnę, przeniesiony wraz z klerykami do domu markowickiego. W maju 1940 roku umieszczony przez nazistów w obozie przejściowym w Strzelinie k. Mogilna. Trafia do obozu koncentracyjnego w Mauthausen – Gusen, gdzie zostaje zamordowany 22 stycznia 1941 roku.
Od 10 września 1937 do 21 kwietnia 1939 r. sporządza swoje osobiste, duchowe notatki, które tworzą zbiór siedmiu zeszytów. Opisuje w nich pracę nad sobą w dążeniu do świętości. Zapiski Alfonsa są świadectwem jego heroicznej postawy w nabywaniu cnót i głębokiego zjednoczenia z Chrystusem. Drogi jego duchowego rozwoju wielokrotnie krzyżowały się z postacią bł. Józefa Cebuli OMI.
Za: www.oblaci.pl