Tegoroczne obchody miały wymiar szczególny ze względu na kończący się Rok Życia Konsekrowanego. Rozpoczęły się adoracją dziękczynna w kościele oo. karmelitów. Następnie uczestnicy w procesji ze świecami udali się do archikatedry, gdzie nastąpiło uroczyste przejście przez Bramę Miłosierdzia. Mszy św. przewodniczył abp Józef Michalik.
Metropolita przemyski zachęcał zakonników i zakonnice, aby odnajdywali sens życia, pamiętając, że nie ma kapłaństwa i chrześcijaństwa bez krzyża i cierpienia, bo taka była droga Chrystusa. – Przez wiarę czyńmy nasze trudności owocnym krzyżem cierpienia, czyńmy naszą pracę i modlitwy wielkim darem – powiedział. Zachęcał również, aby przepraszać za słabości i niewierności wszystkich konsekrowanych.
Homilię wygłosił o. Stefan Skórnóg z przemyskiego klasztoru karmelitów bosych. Wskazywał, że osoby życia konsekrowanego wobec świata mają być prorokami Boskiego miłosierdzia tak, jak rozdawczynią Bożych łask była od początku i będzie do skończenia świata Maryja.
– Kończący się Rok Życia Konsekrowanego miał nam pomóc w pokornym uznaniu naszych ludzkich słabości, ale równocześnie obudzić w nas radość, bo przecież wiele dobra zdziałał Bóg przez naszą pokorną posługę zakonną i kapłańską – mówił kaznodzieja.
Przestrzegł, że spektakularne dzieła miłosierdzia, choćby nawet wykonywane w zbożnych celach, ale dla oka ludzkiego, nie sprowadzą na ziemię Bożego błogosławieństwa.
Stwierdził, że tylko tacy zakonnicy i zakonnice, którzy „nie marnują czasu łaski i nawiedzenia”, są w stanie doprowadzić do przebudzenia swych środowisk i parafii. – O taki dar radosnej świętości trzeba nam prosić, bo jest on skuteczną odpowiedzią na egoizm, zwątpienie i głód nadziei we współczesnym świecie – mówił.
Podkreślił, że cała ludzkość oczekują świadectwa osób konsekrowanych.
W spotkaniu wzięli udział ojcowie i bracia zakonni, siostry zakonne oraz członkowie Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego z terenu archidiecezji przemyskiej.
KAI/pk
Za: www.deon.pl