W swoich rozważaniach o. Mariusz Tabuski mówił: „Dziś też stajemy raz jeszcze w dziękczynieniu Bogu za święty czas jubileuszu koronacji sprzed 300 laty. Za dary Bożego miłosierdzia, za łaski odpustów udzielonych nam przez papieża Franciszka od dnia 8 grudnia ubiegłego roku do dziś, za łaski, których szafarzami byli jasnogórscy spowiednicy, a które przyjmowali pielgrzymi oraz ci, którzy nie mogli odbyć jubileuszowej pielgrzymki, chorzy zwłaszcza, którzy z wiarą przeżywając moment próby łączyli się duchowo z Tobą, z tym sanktuarium”.
„Iluż w ciągu tego jubileuszowego roku przeszło pielgrzymów, pragnąc przez ewangeliczne życie stawać się Twoją ‘Żywą koroną’ Maryjo, opierając się już nie o własne siły, ale podążając z Tobą i poprzez Ciebie do pełni chrześcijańskiego życia – kontynuował definitor – Iluż tutaj się nawróciło stawiając kolejne kroki w kierunku nowego życia, aby stać się jak Ty, matką, bratem, siostrą Chrystusa, tymi, którzy słuchają słowa Bożego i pełnią wolę Ojca. To chyba największy i najbardziej podstawowy wymiar naszego świętowania jubileuszu, oby dalej pozostał w żywych ludziach, w pielgrzymach, w nas, i tych, którzy po nas przyjdą. I w tym właśnie duchu dziękujemy za wszystkich, którzy w tym szczególnym czasie łaski służyli temu dziełu jubileuszu, dziełu ‘Żywej korony’”.
„Pragniemy na progu 100. rocznicy Niepodległości uświadomić sobie, że koronacja Cudownego Wizerunku w 1717 r. dokonała się w trudnych okolicznościach naszej Ojczyzny, i stała się proklamacją królowania Twojego, i w Twoje imię Maryjo. Było to wydarzenie, do którego wciąż się odwołujemy, jak do przymierza, z pokolenia na pokolenie”.
o. Stanisław Tomoń
BPJG / es