W kwietniu 2024 roku Duszpasterstwo Akademickie „Węzeł” działające przy salezjańskiej parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus i św. Jana Bosko w Łodzi obchodziło 60-tą rocznicę powstania.
7 kwietnia, w słowie skierowanym do studentów i absolwentów podczas uroczystej, akademickiej Mszy św., ks. Kardynał Grzegorz Ryś podkreślał, że duszpasterstwo akademickie uczy młodych ludzi życia wspólnego: „Daje doświadczenie wspólnoty, w której w konkretny sposób przeżywamy wiarę. Dobrze jeśli także po 60 latach bycia w takiej wspólnocie człowiek ma jeszcze w sobie to doświadczenie. Ono wtedy przekłada się na jego teraźniejszość i na to, na ile buduje wspólnotę w kościele”.
Tydzień później, w sobotę 13 kwietnia odbyło się spotkanie węźlackiej wspólnoty. Do Węzła zjechali z całej Polski, jak również z zagranicy, absolwenci oraz byli duszpasterze. Spotkanie po latach było okazją do dziękczynnej modlitwy oraz wspomnień…
W latach 60-tych ubiegłego wieku na terenie parafii powstało osiedle akademickie. Salezjanie dostrzegli potrzebę zaopiekowania się studentami mieszkającymi w akademikach na łódzkim Lumumbowie. Ówczesny proboszcz, ks. Józef Król przeznaczył na potrzeby studentów pomieszczenia w podziemiach dopiero co zbudowanej świątyni i zaprosił do prowadzenia duszpasterstwa ks. Jana Palusińskiego. Zimą 1964 roku podczas kuligu zorganizowanego przez studentów zerwała się lina, którą połączone były sanki. Ktoś zawiązał piękny węzeł i stąd wzięła się nazwa powstającego duszpasterstwa akademickiego.
Początki duszpasterstwa to codzienna Msza św. i rekolekcje dla studentów, spotkania opłatkowe, święcone, mikołajki, andrzejki, imieniny, itp. Były także wakacyjne obozy w górach. Na jednym z obozów w Gorcach w 1967 r. węźlacy spotykają ks. kard. Karola Wojtyłę. Spotkanie to oraz kolejne już w Krakowie, zaowocowały zorganizowaniem festiwalu pieśni religijnej. W maju 1969 r. w kościele św. Teresy w Łodzi odbył się pierwszy Festiwal Piosenki Religijnej Sacrosong. Na zakończenie festiwalu ks. kard. Karol Wojtyła, odprawił mszę św., wygłosił homilię i wręczał nagrody.
W ten sposób Węzeł na dobre zaistniał na dobre w pejzażu akademickiej Łodzi.
Duszpasterstwo akademickie to oczywiście troska o rozwój duchowy: niedzielna Msza św. akademicka w uroczystej oprawie muzycznej, codzienna eucharystia w kaplicy Węzła,. adwentowe roraty ze śniadaniem w kawiarence duszpasterstwa, droga krzyżowa na osiedlu akademickim, rekolekcje adwentowe i wielkopostne, adoracja Najświętszego Sakramentu, spowiedzi, dni skupienia, pielgrzymki, wizyty kolędowe duszpasterzy w akademikach spotkania formacyjne różnych grup…
Węzeł to także miejsce rozwoju intelektualnego. Wykłady i seminaria z różnych dziedzin uzupełniały wiedzę studentów o zagadnienia nieobecne w kształceniu na uczelni z zakresu filozofii, teologii, etyki, a nawet fizyki czy sztuki. W Węźle działało Konwersatorium Społecznej Nauki Kościoła, Klub dyskusyjny Meritum, Studium Życia Rodzinnego, a potem katechezy przedmałżeńskie. Częstymi gośćmi na wykładach i spotkaniach byli prof. Włodzimierz Fijałkowski, dr Aleksandra Majewska, ale pojawiały się też inne znane osoby, jak ks. bp Bohdan Bejze, ks. prof. Jacek Salij, prof. Mieczysław Gogacz, prof. Jan Pogonowicz, dr Zofia Szczerska, ks. Kazimierz Kurek (ówczesny student medycyny), Kazimierz Dejmek i inni.
Wreszcie Węzeł był i jest miejscem radosnych towarzyskich spotkań i zabawy. Od lat funkcjonuje tu kawiarenka „U Pana Boga za piecem”. Tu świętuje się urodziny i imieniny. Co roku studenci organizują wakacyjne wyjazdy: wędrówki po górach, spływy kajakowe, rajdy rowerowe.
Przez wszystkie lata węźlacy mieli szczęście do oddanych, mądrych i odważnych duszpasterzy. Salezjanie pracujący w Węźle inicjowali i prowadzili z zapałem różne działania formacyjne, byli także wsparciem w trudnych sytuacjach (jak choćby podczas strajków studenckich w 1981 roku). Wspólnotowy i wychowawczy charakter duszpasterstwa kształtował się nie tylko przez obecność i dyspozycyjność duszpasterza, ale także przez powierzanie młodym ludziom współodpowiedzialności za działania -– z początku proste, codzienne i oczywiste, później całkiem poważne, wymagające czasu, pełnego zaangażowania i profesjonalizmu. To w Węźle studenci odkrywali swoje talenty muzyczne, artystyczne, organizacyjne, aktywnie włączali się w życie społeczności akademickiej – w latach 80-tych węźlacy wydawali studenckie pismo Exodus, uczestniczyli w prowadzeniu radia KIKS.
Studenci należący do grupy charytatywnej dzielili się swoim czasem z dziećmi z domów dziecka, nieśli pomoc osobom starszym i samotnym. Wolontariusze z Węzła w działającej przy parafii Świetlicy Małych Dzieci pomagali dzieciom w nauce, wspólnie spędzali czas na zabawie i przygotowywaniu posiłków.
W 1989 roku węźlacy zorganizowali na osiedlu akademickim pierwszy koncert „Baw się bez dopingu” w ramach łódzkich juwenaliów. Chodziło o pokazanie, że możliwa jest dobra zabawa bez alkoholu i innych używek. Patronat honorowy nad projektem objął arcybiskup, prezydent Łodzi i rektor Uniwersytetu Łódzkiego W kolejnych latach przedsięwzięcie rozrosło się i obejmowało trwający kilka dni cykl spotkań i imprez artystycznych i sportowych.
Owocem 60-ciu lat działalności Węzła jest wiele powołań do życia konsekrowanego oraz małżeństw, które zawiązały się w tym miejscu. W 1994 roku z małżeństw, które były zaangażowane w duszpasterstwie i parafii powstał pierwszy krąg Domowego Kościoła Ruchu Światło-Życie. Obecnie Wspólnota Domowego Kościoła przy parafii św. Teresy i św. Jana Bosko, skupia ok. 40 rodzin, a do Węzła przychodzą już wnuki pierwszych węźlaków!
Dziś przed Węzłem nowe wyzwania. Działają grupy modlitewne i charytatywne, w każdą niedzielę sprawowana jest eucharystia w języku angielskim dla obcokrajowców, którzy znajdują tu opiekę duszpasterską.
Węzeł zaprasza: www.wezel.pl!