Dzięki dwom tercjarką karmelitańskim Helenie Wróbel oraz Barbarze Ryszce w Imielinie od 50 lat posługują Siostry Karmelitanki od Dzieciątka Jezus. To one z własnych ofiar oraz z ofiar parafian zbudowały dom dla sióstr w Imielinie.
W homilii bp Wodarczyk nawiązał do słów konstytucji zakonnych, które – jak zauważył – „wpisują się w postawę zaufania Maryi i umiłowanego ucznia, o których dzisiaj słyszeliśmy w Ewangelii”. – Siostry mówią, że „wobec Boga staramy się być jak dzieci: ufne, całkowicie zdane na Niego i przekonane o Jego bezwarunkowej i darmowej miłości do wszystkich. Tę miłość niesiemy osobom, do których nas posyła” (…). To są słowa potrzebne każdemu, aby uczyć tego życia w postawie dziecięctwa wobec miłującego nas Ojca w niebie. Ta postawa dziecięctwa staje się też darem, który wszyscy tu żyjący otrzymują od 50 lat. – mówił.
„Realizowanie zasadniczych rysów duchowości karmelitańskiej, ustawiczna modlitwa, umartwianie, ofiarna miłość, która przynosi dla Kościoła owoce apostolstwa czyli udziału w misji Syna Bożego” to cechy, które wymienił hierarcha opisując życie Sióstr Karmelitanek od Dzieciątka Jezus. – Te wszystkie cele, kierunki, waszej duchowości są niezwykle wymagające, ale bardzo potrzebne dla współczesnego świata i także dla tej wspólnoty parafialnej – dodał po chwili.
– Wśród obfitości łask, jakimi obdarza nas Ojciec jest też ta szczegółowa łaska. To obecność sióstr karmelitanek wśród nas. To one otaczają swoją cichą modlitwą całą naszą parafię, służą duchowym wsparciem i radą. Odwiedzają chorych, posługują w zakrystii, katechizują w szkole. Za całe ich dobro składamy z serca płynące „Bóg zapłać” – mówiła Bibianna Lamik z Rady Parafialnej dziękując siostrom za ich dotychczasową posługę.
Siostry Karmelitanki od Dzieciątka Jezus przybyły do Imielina w 1968 roku. Wówczas bp Herbert Bednorz pobłogosławił dom i erygował w nim kaplicę pw. Matki Bożej Szkaplerznej. Obecnie siostry pełnią posługę wśród chorych w szpitalu, pracują w zakrystii oraz katechizują.