Późnym popołudniem, do starego klasztoru stopnickiego przyjechał z Ostrowca, z błogosławieństwem przełożonych, pierwszy stały bywalec sercański. Było mglisto i wilgotno, a klasztor w tej scenerii robił trochę przygnębiające wrażenie. Potężne mury opasające klasztor i ruiny na tle zmokłych drzew jesiennych zaświadczały o swojej starości i z daleka wołały o pomoc…
Tym pierwszym sercaninem był ks. Marian Kowalczyk, który będzie przewodniczył dzisiejszej Mszy dziękczynnej.
Tak rozpoczął się nowy rozdział w historii stopnickiego klasztoru, która trwa już niemal 400 lat. Pierwszymi mieszkańcami tego klasztoru, którzy przez 350 lat głosili Ewangelię i sprawowali opiekę duszpasterską nad okoliczną ludnością, byli Ojcowie Franciszkanie Reformaci. To dla nich został wybudowany ten klasztor w franciszkańskim stylu.
Klasztor, jak i cała nasza Ojczyzna przeżywał różne koleje losu. Kolejne najazdy i wojny wyciskały bolesne piętno. Ale za każdym razem wspólnota franciszkańska jak i sam klasztor podnosili się z ruin by móc dalej żyć i pracować na tej ziemi. Najboleśniejszą stratę przyniosła II wojna światowa. 7 listopada 1944 r. Niemcy wysadzili w powietrze kościół klasztorny, który nie został już odbudowany. Ówczesne władze nie wyraziły na to zgody. Po zakończeniu wojny Ojcowie Franciszkanie przystosowali pomieszczenia gospodarcze klasztoru do funkcji kościoła dla wiernych i tak jest do dzisiaj.
Pod koniec lat 70. XX wieku, wobec różnych trudności personalnych i ekonomicznych, Ojcowie Franciszkanie zdecydowali o przekazaniu tego klasztoru innym zakonnikom ze Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego, Księżom Sercanom. W tym czasie nasze zgromadzenie szukało nowego klasztoru na nowicjat, który pomieściłby zgłaszających się licznie kandydatów. W samym 1979 r. zgłosiło się 33 kandydatów.
Po uzyskaniu zgody Stolicy Apostolskiej oraz władz państwowych, właśnie 7 października 1979 r. nastąpiło formalne przekazanie klasztoru Księżom Sercanom. Ks. Marian Kowalczyk zajął się duszpasterstwem. Natomiast pierwszym przełożonym był nieżyjący już ks. Jan Bylica.
Pierwsze cztery lata pobytu sercanów, to jeden nieustanny remont, aby dom odnowić po zniszczeniach wojennych i dostosować do funkcji nowicjatu. Przez kolejne lata prowadzone były różne prace przy klasztorze jak i w kościele parafialnym, które z przerwami trwają do dzisiaj, aby zachować ten zabytkowy obiekt dla przyszłych pokoleń sercańskich jak i tutejszej parafii.
Sama parafia została utworzona w 1986 r., a pierwszym proboszczem został ks. Józef Kusek. Nowa parafia otrzymała za patrona Św. Antoniego Padewskiego, którego kult był i jest żywy wśród parafian.
W czasie dzisiejszej Mszy św. [20 października 2019 r.] pragniemy dziękować Bogu za 40 lat obecności Księży Sercanów w tym klasztorze, w tej wspólnocie parafialnej. Chcemy dziękować za wszelkie dobro otrzymane od Boga oraz od wielu, wielu ludzi, dobroczyńców, którzy modlitwami, życzliwością i darami materialnym wspierali i wspierają nas w codziennej pracy i misyjnej posłudze.
Pragniemy też prosić o dar nowych powołań kapłańskich i zakonnych do naszej wspólnoty, również z rodzin tej parafii, aby nie brakowało głosicieli i świadków o miłości Serca Jezusowego do wszystkich ludzi.
ks. Witold Januś SCJ
Więcej (zdjęcia) na: www.sercanie.pl