UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY, KRÓLOWEJ POLSKI
GŁÓWNEJ PATRONKI POLSKI, Archidiecezji Częstochowskiej i Archidiecezji Przemyskiej
Program:
Jasna Góra, 2-3 maja 2012 r.
środa, 2 maja
godz. 18.30 – Procesja Maryjna po wałach – o. Mieczysław Polak, podprzeor Jasnej Góry
godz. 19.00 – Msza św. – o. Łukasz Buzun, podprzeor Jasnej Góry
godz. 21.00 – Apel Jasnogórski – o. Stanisław Jarosz
godz. 21.30 – Koncert „Surge Polonia” – Powstań Polsko – Sala o. Kordeckiego
Czuwanie – Ojcowie Pasjoniści z Łodzi
czwartek, 3 maja
godz. 5.30 – Godzinki o Najświętszej Maryi Pannie
godz. 6.00 – Odsłonięcie Cudownego Obrazu Matki Bożej
Msza święta z homilią – o. Stanisław Baranowski
godz. 10.00 – Jasnogórska modlitwa dziękczynna – Chóry „Pueri Cantores”
godz. 10.25 – Ingres Księży Biskupów
godz. 10.30 – poświęcenie Epitafium Smoleńskiego na dziedzińcu przed Kaplicą Cudownego Obrazu
godz. 11.00 – Suma – abp Józef Michalik, metropolita przemyski, przewodniczący Episkopatu Polski
powitanie – o. Izydor Matuszewski, generał Zakonu Paulinów
ponowienie Milenijnego Aktu Oddania Matce Bożej
przyrzeczenie Duchowej Adopcji (po Komunii św.)
po Mszy św. – przejście do Sali Rycerskiej i zwiedzanie wystawy fotograficznej pt.: „Jasnogórscy Pielgrzymi – Ofiary katastrofy smoleńskiej”
godz. 14.00 – Droga Krzyżowa – o. Stanisław Jarosz
godz. 16.15 – Różaniec – o. Zbigniew Kluska
godz. 18.30 – Procesja Eucharystyczna po wałach – o. Sebastian Matecki, Podprzeor Jasnej Góry
godz. 19.00 – Msza św. na Szczycie z homilią – abp Wacław Depo, metropolita częstochowski
godz. 21.00- Apel Jasnogórski z udziałem Wojska Polskiego – bp Józef Guzdek, Biskup Polowy W.P.
Zapraszają Ojcowie Paulini
W ordynariacie polowym:
UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY, KRÓLOWEJ POLSKI, HETMANKI ŻOŁNIERZA POLSKIEGO, głównej Patronki ordynariatu
Podstawowe informacje:
Dnia 1 kwietnia 1656 roku król Jan Kazimierz uroczystym aktem oddał kraj pod opiekę Matki Bożej, obierając Ją Królową Polski. Święto Królowej Polski, ustanowione przez św. Piusa X dla archidiecezji lwowskiej, papież Pius XI rozszerzył na całą Polskę w roku 1924. Papież Jan XXIII ogłosił Najświętszą Maryję Pannę, Królową Polski, główną Patronką kraju razem ze świętymi biskupami i męczennikami Stanisławem i Wojciechem.
Tekst Ślubów króla Jana Kazimierza, Lwów, 1 kwietnia 1656 r.
Wielka Boga-Człowieka Matko, o Przeczysta Panno!
Ja, Jan Kazimierz, z łaski Twego Syna, Króla Królów i Pana mojego, i z Twojej łaski Król, u stóp Twoich Najświętszych na kolana padając, obieram Cię dzisiaj za Patronkę moją i moich państw Królową, i polecam Twojej szczególnej opiece a obronie siebie samego i moje Królestwo Polskie z Księstwami: Litewskim, Ruskim, Pruskim, Mazowieckim, Żmudzkim, Inflanckim i Czernihowskim, jako też wojska obydwu narodów i wszystek mój lud. Wzywam pokornie w tym opłakanym i zamieszanym Królestwa mego stanie Twego miłosierdzia i pomocy przeciw nieprzyjaciołom świętego Rzymskiego Kościoła.
A ponieważ największymi dobrodziejstwy Twymi zobowiązany, czuję w sobie gorącą żądzę służenia Ci gorliwie z narodem, przyrzekam więc moim, ministrów, senatorów, szlachty i ludu imieniem, Tobie i Twemu Synowi, Panu Naszemu Jezusowi Chrystusowi, że cześć Twoję wszędzie po krajach Królestwa Polskiego rozszerzać będę. Przyrzekam wreszcie i ślubuję wyjednać u Stolicy Apostolskiej, skoro tylko za przemożnym Twoim pośrednictwem wielkim Syna Twego miłosierdziem zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi a szczególniej nad Szwedami odniosę, aby dzień ten corocznie dla Ciebie i Syna Twojego, na zawdzięczenie łask wiecznymi czasy obchodzono i święcono, i dołożę z Biskupami Królestwa starania, ażeby moje obietnice przez ludy moje wypełnione były.
Ponieważ zaś z wielką boleścią mego serca widzę, że wszystkie klęski, jakie w ostatnich siedmiu latach na moje Królestwo spadły, jako to: zaraza, wojny i inne nieszczęścia, zesłane zostały przez Najwyższego Sędziego jako chłosta za jęki i uciemiężenie chłopów, przyrzekam wiec ślubuję, że po odzyskaniu pokoju użyję ze wszystkimi Stanami wszelkich sposobów, ażeby lud mego Królestwa od wszelkich niesprawiedliwych ciężarów i uciśnienia uwolnionym został.
Spraw to, o Najmiłosierniejsza Królowo i Pani, abym do wykonania moich przedsięwzięć którymiś mnie sama natchnęła, łaskę Twojego Syna otrzymał!
Król Jan II Kazimierz
Przełożył z łaciny Józef Łepkowski (1855). Cyt. Za: Antoni Podsiad, „Bogarodzico-Dziewico. Polski Almanach Maryjny”, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1987, wydanie drugie, s. 55-57.
KRÓLOWA POLSKI – tytuł nadany Matce Bozej w ślubach króla Jana Kazimierza Wazy we Lwowie 1 IV 1656 r. w czasie szwedzkiego „potopu”.
Jednakże kult maryjny zakorzeniony był od początku istnienia polskiej państwowości; wymownym tego potwierdzeniem jest fakt, że patronką pierwszej metropolii w Gnieźnie w X w. została Najśw. Maryja Panna w tajemnicy swego Wniebowzięcia. Ponieważ metropolia ta obejmowała swymi granicami całe Królestwo Bolesława Chrobrego, dlatego Matka Boża była Patronką również i Królestwa Polskiego. Także druga metropolia w Haliczu (przeniesiona w 1412 do Lwowa) została poświęcona Wniebowzięciu Najśw. Maryi Panny. Również trzecia z rzędu metropolia na ziemiach polskich, założona w 1783 w Mohylowie nad Dnieprem otrzymała patronat Wniebowziętej Matki Bożej.
Ka. Jan Długosz w opisie Jasnej Góry określa obraz Częstochowskiej jako imago Gloriosissimae et Excellentissimae Virginis et Dominae ac Reginae mundi et nostrae Mariae.
Dwukrotnie królowie polscy wyrażali dziękczynienie Maryi za zwycięstwa oręża polskiego. Uczynił to Władysław Jagiełło po zwycięstwie pod Grunwaldem (1410) gdy fundował klasztor Brygidek w Lublinie oraz Zygmunt Stary gdy dziękował Najśw. Maryi Pannie w 1514 za zwycięstwo pod Orszą.
Szczególną rolę w rozwoju kultu Królowej Polski odegrały śluby lwowskie Jana Kazimierza oraz koronacja papieskimi koronami cudownego obrazu z Jasnej Góry 8 IX 1717. Konstytucja sejmowa 1764 potwierdziła, że „Rzeczpospolita jest dla swej Najświętszej Królowej Maryi Panny, w częstochowskim obrazie słynącej, nabożna i jej protekcyjej w potrzebach doznająca”. Święto ustanowione na 3 V przez papieża Benedykta XV w 1920.
zobacz także:
– Jan Fijałek, Królowa Korony Polskiej. Historia kultu Matki Boskiej w Polsce średniowiecznej w zarysie, „Przegląd Kościelny” R.1:1902 z.1;
– S. Wyrwas, Dzieje kultu Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w: Studia z dziejów liturgii w Polsce t. II, Lublin 1976.
– Kajetan Koźmian, Pamiętniki t.1, s.279:
Tak z tych początkowych trzech latach [po ostatnim rozbiorze Polski], w których w sąsiednich państwach współubiegano się, jak by zatrzeć pierwsze surowości i prześladowania i jak by ująć sobie i przejednać serca Polaków, tu przesadzone dokuczania aż do śmieszności wzrastały. Nie tylko z akt, z pism, z gazet, z kalendarzów wymazywano imię Polski i wszelkie o niej wspomnienia, lecz wydano urządzenie zakazujące Najświętszej Pannie nazywać się królową polską, grożące karą, kto by Ją pod tym godłem wzywał lub się do niej modlił. Takie postępowanie jątrzyło u nas mieszkańców, a u sąsiadów w pośmiewisko rząd podały.
– Zygmunt Krasiński, Hymn (Każdej nocy, cz. III, s.45-46):
Królowo Polski, Królowo aniołów,
Ty, coś na świecie przebolała tyle,
Gdy Syn Twój zstąpił do ziemskich padołów,
Skróć umęczonej Polsce Twej mąk chwile!
Królowo Polski, Królowo aniołów!
Roztocz ponad nią tęczę Swej opieki,
Odwiąż jej ręce od katowskich kołów
Bądź jej aniołem teraz i na wieki.
[…]
Królowo Polski! Królowo Aniołów!
Ten świat się rozpadł i rozdziera siebie –
Lecz żadna z jego rozerwanych połów
Już się nie modli, o Mario do Ciebie.
My jedno tylko, paląc się na stosie,
Wciąż ślemy modły w Twój bezmiar daleki –
Poznasz, Królowo, poddanych po glosie:
Bądź nam aniołem teraz i na wieki.
– Marian Hemar, Modlitwa do Matki Boskiej, Królowej Korony Polskiej (cyt. za. Suplikacje, s 153-154, fragment:
Matko Boska, Królowo łagodna,
Jak Cię prosić? Każde słowo boli.
Nie myśl o nas. Warszawa jest głodna.
Nie dbaj o nas. Warszawa w niewoli.
Śmierć jastrzębiem nad Warszawą lata,
W gruzach grozą się czai, bezprawie
Stoi w oknach jak żelazna krata.
Nie myśl o nas. Niemcy są w Warszawie.
Nie dbaj o nas, błędnych i zbłąkanych.
Każde tchnienie litości i łaski
Dla nich oszczędź i zachowaj dla nich –
Dla ulicy, dla nędzy warszawskiej.
[…]
Policz wszystkich na cmentarzach skwerów.
Tam krzyż kwiatem Ci się schyli.
Na schylone krzyże bohaterów
Zawieś order – Virtuti Civili.