W listopadowej warszawskiej atmosferze jego uczniowie, współpracownicy i przyjaciele spotkali się przy okazji konferencji naukowych na UKSW i SGGW, aby go wspominać i podsumować jego dzieło życia. 27 listopada 2014 jego macierzysty Instytut Ekologii i Bioetyki na UKSW w Warszawie zorganizował konferencję naukową pt. Filozofia zrównoważonego rozwoju. Następnego dnia na SGGW odbyła się konferencja Zasady – Wierność – Wartości. O sztuce życia wg ks. prof. Józefa Marcelego Dołęgi i prof. Andrzeja Grzegorczyka.
Jak zaznaczył w swym wystąpieniu prof. Piotr Gutowski obu Mistrzów, ks. prof. Józefa Marcelego Dołęgi i prof. Andrzeja Grzegorczyka, łączy ideał franciszkański. U A. Grzegorczyka widać go zwłaszcza w jego trzech postulatach: aby myśleć logicznie, myśleć poważnie oraz wyzbyć się przemocy.
Franciszkanizm księdza Józefa Marcelego obszernie przedstawiła prof. Anna Latawiec, zwracając uwagę zarówno na jego styl bycia, pełen prostoty, dobroci i życzliwości jak i na tematykę jego refleksji naukowej. Ks. Dołęga miał przekonanie, że trzeba bronić świat niszczony przez ludzką zachłanność i egoizm, który Bóg Stwórca uczynił pięknym i dobrym, zatem swój twórczy wysiłek koncentrował na tworzeniu ochrony środowiska w stylu humanistycznym. Podsumowując, swego długoletniego współpracownika nazwała „Orędownikiem myśli św. Franciszka z Asyżu”. Szczegółowo koncepcję ekofilozofii ks. prof. Dołęgi omówili ks. Jacek Czartoszewski oraz dr Andrzej Świderski.
Wspomnienia o profesorach Andrzeju Grzegorczyku i Józefie Marcelim Dołędze w historycznej sali SGGW prezentowali: prof. Włodzimierz Tyburski, prof. Krystyna Najder-Stefaniak (która też całość koordynowała). Myśl naukową i dzieło życia Profesora Grzegorczyka przedstawili prof. Piotr Gutowski, ks. prof. Henryk Józef Paprocki, Michał Klinger oraz dr hab. prof. Leszek Krakowiak.
Dzień wcześniej ks. prof. Józef Marceli Dołęga był stale przywoływany na konferencji naukowej pt. Filozofia zrównoważonego rozwoju przygotowanej przez Instytut Ekologii i Bioetyki Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Po jej otwarciu przez prof. Annę Latawiec i ks. prof. Zbigniewa Łepko w kolejnych sesjach zaprezentowano następujące zagadnienia: dyscypliny humanistyczne na rzecz zrównoważonego rozwoju (prof. Włodzimierz Tyburski), fundamenty rozwoju zrównoważonego (prof. Krystyna Najder-Stefaniak), koncepcję retardacji przekształcania zasobów przyrody (prof. Joanna Kostecka), prawo do bezpiecznego środowiska z perspektywy teorii sprawiedliwości (prof. Andrzej Papuziński), zrównoważony rozwój jako paradygmat w kształtowania kultury bezpieczeństwa zdrowotnego (dr Andrzej W. Świderski) neo-darwinizm społeczny jako alternatywa trwałego rozwoju światowej społeczności (Lesław Michnowski).
Następnie w dwu równoległych sesjach wystąpili: o. dr Stanisław Jaromi omawiając kategorię res omnium w perspektywie zrównoważonego rozwoju, dr Jan Sandner z tematem Człowiek a zrównoważone środowisko przyrodnicze, dr Anita Ganowicz-Bączyk z prezentacją zagadnień ekonomii zrównoważonego rozwoju, Ewa Sawicka przedstawiając renesansową definicję natury i jej wpływ na procesu kształtowania się współczesnego pojęcia tożsamości.
Oraz w drugiej sesji: dr Małgorzata Kaniewska omawiając wyzwania, szanse i osiągnięcia edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju, dr Agnieszka Klimska mówiąc o planowaniu przestrzennym jako narzędziu zrównoważonej gospodarki, Patrycja Słodownik prezentując przyszłość Wisły, Paweł Bukrejewski wskazując biogaz jako nośnik energii dla zrównoważonego rozwoju oraz dr Maciej Jabłoński pokazując prawno-administracyjne i prawno-finansowe elementy zasady zrównoważonego rozwoju. Dyskusję i podsumowanie konferencji przeprowadzili dr M. Latawiec, dr G. Embros, dr D. Dzwonkowska i ks. Jacek Czartoszewski.
Warto dodać, że konferencja pt. „Filozofia zrównoważonego rozwoju” na UKSW (a wcześniej na ATK) została przed laty zapoczątkowana przez ks. prof. J. M. Dołęgę i była organizowana co roku przyczyniając się do opracowania nowego nurtu w ramach ekofilozofii – filozofii zrównoważonego rozwoju. Wielu współczesnych młodych ekofilozofów i sozologów wywodzi się właśnie z tego środowiska a na UKSW powstał interdyscyplinarny ośrodek tworzący unikalną nie tylko w skali Polski – szkołę ekologii humanistycznej, łączącą dorobek nauk przyrodniczych i technicznych z naukami humanistycznymi, filozoficznymi, teologicznymi i społecznymi.
sj