Za zgodą Stolicy Apostolskiej prowadzenie tej Parafii powierzono Zgromadzeniu Salezjańskiemu. To historyczne wydarzenie poprzedziła prawie 20 – letnia obecność salezjanów, którzy przybyli tu po raz pierwszy w 1920 roku (dom zakonny od 1924 roku). Możliwość podjęcia inicjatywy kościelnej w Skawie pojawiła się dzięki ofiarowaniu salezjanom przez rodzinę Koniecznych ze Skawy [Anna Konieczna – matka ks. Władysława] stosownego terenu (4 morgi), powiększonego później przez inne dotacje (Maria Koskówna i Aniela Urbańczyk). Kilkuletnia działalność początkowa [złączona z przygotowaniem zaplecza gospodarczego i gromadzeniem materiałów na budowę kościoła] została przerwana w roku 1926 i wznowiona we wrześniu 1930 roku z chwilą powrotu do Skawy ks. Walentego Kozaka. W roku 1931 architekt Wojtyga przygotował projekt kościoła, a nadzór nad budową powierzono architektowi Franciszkowi Kotońskiemu z Zakopanego. Wcześniej już parafianie przygotowali pewną ilość cegły wypalonej na miejscu. Budowę kościoła rozpoczęto w 1932 roku i prowadzono w trudnych latach wielkiego kryzysu. Oprócz mieszkańców Skawy, którzy nie szczędzili pracy i ofiar materialnych, do dzieła budowy przyłączyli się członkowie rodzin skawiańskich – emigranci ze Stanów Zjednoczonych. Wielkie wspólne zaangażowanie zaowocowało żywym postępem w budowie, tak, że 26 maja 1935 roku można było poświęcić kamień węgielny (ks. inf. Marceli Ślepicki), a w rok później 24 maja 1936 roku odbyła się pierwsza uroczystość odpustowa w nowej, choć jeszcze nieukończonej świątyni. W tymże roku 18 października ks. bp. Stanisław Rospond z Krakowa dokonał poświecenia świątyni. Kontynuując budowę salezjanie prowadzili zwyczajną pracę duszpasterską, do której włączali także inicjatywy o charakterze społecznym i kulturalnym [Kasa Stefczyka, Polski Komitet Opiekuńczy, uruchomienie mleczarni, występy teatralne…] Jednym z duszpasterzy, któremu Parafia w Skawie zawdzięcza powstanie wspólnego dzieła, był ks. Walenty Kozak, uhonorowany za swoją pracę społeczną Złotym Krzyżem Zasługi, nadanym przez Prezydium Rady Ministrów (1939 r.). Druga wojna światowa nie oszczędziła mieszkańców Skawy i samego kościoła; oprócz ogólnych trudności bolesnym ciosem były aresztowania na plebanii (ks. W. Kozak, ks. Szymański, ks. W. Szembek). W tym właśnie czasie doszło jednak do erygowania Parafii, a jej pierwszym administratorem został ks. W. Kozak. Nieco wcześniej, 6 września 1942 roku dokonano poświęcenia cmentarza parafialnego. Na odpust 24 maja 1944 roku w kościele rozbłysło światło elektryczne. We wrześniu 1946 roku chorego ks. Kozaka zastąpił ks. Antoni Czop (do roku 1957; starsi Skawianie do dziś z nostalgią wspominają jego kwiaty…). Ponad półwieczny okres powojennej historii Parafii to kontynuacja i rozwój pracy duszpasterskiej i wychowawczej, skierowanej ku kształtowaniu chrześcijańskiego oblicza tutejszej społeczności, ze szczególnym ukierunkowaniem na człowieka młodego. Dlatego do nabożeństw i celebracji liturgicznych dodaje się zawsze zaangażowanie wychowawcze, w duchu pedagogiki św. Jana Bosko (teatr, oratorium, wakacje z Bogiem).
Kolejnymi proboszczami Parafii byli:
- ks. Jan Betleja (1957 – 1962)
- ks. Zygmunt Wójciak (1962 – 1968)
- ks. Józef Rybka (1968 – 1975)
- ks. Aleksander Karkoszka (1975 – 1981)
- ks. Eugeniusz Muła (1981 – 1987)
- ks. Bronisław Piróg (1987 – 1990)
- ks. Michał Szafarski (1990 – 1996)
- ks. Krzysztof Pilarz (1996 – 2002)
- ks. Janusz Garbacz (2002 – 2008)
- ks. Piotr Kadela (2008 -2014)
- ks. Krzysztof Rodzinka ( 2014-2017)
- ks. Tadeusz Szamara (2017- …)
Dzięki stałej ofiarności i zaangażowaniu Parafian jak i twórczej inicjatywie kolejnych duszpasterzy – proboszczów i innych salezjanów tutejsza Parafia rozwijała konsekwentnie swoje życie, a jej widzialny symbol – parafialny kościół – stawał się znakiem wspólnych ofiar całej wspólnoty. W ten sposób można było przeprowadzić szereg inwestycji aż po dzień dzisiejszy: budowa 12 – głosowych organów (do 20 głosów, 1984), poświęcenie dzwonów (bp. Julian Groblicki 1985; trzy dzwony: Wspomożycielka 1200 kg; św. Jana Bosko 700 kg; Jan Paweł II 350 kg), założenie witraży (1989), zmiana bryły architektonicznej przez budowę wieży (1995), nowe tabernakulum (1996), rozbudowa dachu (1997), nowy wystrój wnętrza (projekt: Bolesław Szpecht; posadzka granitowa, ołtarz, ambonka, prezbiterium w marmurze (firma Wolski Kazimierz), wykonanie fresków (Małgorzata Toborowicz), znak Jubileuszu na posadzce). Kościół ozdabiają obrazy przedstawiające sceny ewangeliczne oraz życie św. Jana Bosko, Stacje Drogi Krzyżowej (Zofia Szpecht), witraże figuralne ufundowane przez rodaków z USA i miejscowych parafian, (tajemnice Matki Bożej, święci polscy -·K. Kózkówna, o. Kolbe, Brat Albert, Stanisław Kostka i salezjańscy święci: Ks. Jan Bosko, s. Ma. Mazzarello, D. Savio). Obok prac przy kościele przeprowadzono inne, związane z całością życia parafialnego: budowa domu mieszkalnego, (plebania z kancelarią 1969), poszerzenie cmentarza (1975). W ostatnich latach dzięki ofiarności parafian zamieszkujących Skawę i rozproszonych po całym świecie sfinalizowano wielkie dzieła:
Dnia 18 sierpnia 2001 r. podczas Mszy św. o godzinie 16.00 Jego Eminencja Ksiądz Kardynał Franciszek Macharski Metropolita krakowski wraz z Księdzem Biskupem Adamem Śmigielskim SDB Ordynariuszem sosnowieckim dokonali Uroczystej Konsekracji Kościoła Najświętszej Marii Panny Wspomożenia Wiernych.
Kolejnym wielkim wydarzeniem było poświęcenie 6 grudnia 2006 r. Kaplicy Niepokalanego Poczęcia NMP przez Księdza Kardynała Franciszka Macharskiego. Kaplica została ufundowana przez mieszkańców Parafii przy współudziale Polonii Amerykańskiej ze Skawy oraz Dekanatu Rabczańskiego.
Znamiennym wydarzeniem było poświęcenie Kaplicy Cmentarnej 31 maja 2005 r. przez Księdza Biskupa Józefa Guzdka, ufundowanej przez Tadeusza Cieślaka z USA i mieszkańców Parafii.
Wraz z początkiem nabożeństw majowych w 2008 r. została poświęcona przez Ks. Janusza Garbacza nowa Grota Matki Bożej ufundowana przez ofiarodawcę.
Za: www.sdb.org.pl