20 sierpnia 1914 roku, gdy w Rzymie umierał papież Pius X, a Europa stała na progu pierwszej wojny światowej, w Albie (północne Włochy) powstał zalążek Rodziny Świętego Pawła. Na początku miało ono niezwykle prostą formę: ks. Jakub Alberione (1884-1971) założył szkołę drukarska, do której przyjął dwóch nastolatków. To był fundament przyszłego zgromadzenia zakonnego Towarzystwa Świętego Pawła, na razie cichy i ledwo widoczny – zgodnie z Bożą pedagogia, która wszystkie swoje dzieła „rozpoczyna zawsze od złóbka” (AD 43).
Pod natchnieniem Bożego Ducha ks. Alberione starał sie swoim podopiecznym jasno określić cel: chodziło o świętość życia, które należało poświęcić ewangelizacji poprzez środki masowego komunikowania. Na początku ta fundamentalna intuicja znalazła swój konkretny wyraz tylko w wykorzystywaniu dobrego druku dla głoszenia Ewangelii, ale potem rozszerzyła sie na kolejne środki, które ludzka inwencja dawała do dyspozycji: film, radio, telewizja i inne media służące przekazywaniu myśli i twórczości.
Ksiądz Alberione pisał wtedy do swojego biskupa, ze nowe zastępy ludzi, złączonych ślubami zakonnymi, „nie zależą juz od entuzjazmu nielicznych, nie będa zajęte jednymi z wielu form dobrej aktywności albo zależne od dobrej woli osób już bardzo zajętych, albo pochłonięte jakąś formądziałalności, niekoniecznie ważną, jakichś godnych pochwały zgromadzeń zakonnych, ale jedynym celem tych osób będzie Boże powołanie do prawdziwego apostolstwa – apostolstwa dobrego druku”.
(fragment książki: Giudo Gandolfo, Rodzina Świętego Pawła, s. 18-19)