Mszy świętej przewodniczył ks. arcybiskup Tomasz Peta z Astany, któremu towarzyszył przebywający w tym czasie w Kazachstanie ks. biskup Andres Arborelius ze Szwecji. Byli też przedstawiciele duchowieństwa z dekanatu, księża i siostry zakonne. Z Orenburga w Rosji przyjechała mama s. Iriny, jej bliska przyjaciółka i dwie parafianki z s. Oksaną, służebniczką dębicką.
Na wejście śpiewaliśmy pieśń ułożoną specjalnie na tę okoliczność przez s. Teresę, eucharystkę z Karagandy. Wielu naszych parafian pierwszy raz w życiu uczestniczyło w takiej celebracji. W czasie Litanii do wszystkich świętych s. Irina leżała na posadzce, co zrobiło na nich duże wrażenie i żarliwie przyzywali dla niej pomocy całego Nieba. Z uwagą słuchali formuły ślubów i pytań skierowanych przez ks. arcybiskupa do składającej śluby.
W czasie homilii ks. arcybiskup mówił o duchowości św. Alfonsa, o drodze świętości znajdującej swe źródło w umiłowaniu Jezusa Chrystusa, a także o mądrych pannach, które umiały czekać na Oblubieńca. Nas nazwał takimi trzema mądrymi pannami i życzył naszej wspólnocie dwóch następnych sióstr, a potem pięciu kolejnych powołań. Wzruszającym momentem było uroczyste błogosławieństwo udzielone s. Irinie przez ks. arcybiskupa, a potem wręczenie jej pierścienia jako znaku zaślubin z Jezusem, z siostrami i wszystkimi duszami, o których zbawienie Jezus kazał się troszczyć każdej redemptorystce.
Na końcu przemawiał ks. biskup Anders, powiedział, że w jego kraju, w Szwecji, wspólnota katolicka, której przewodzi, jest również mniejszością, tak jak my w Kazachstanie. Podkreślił znaczenie ślubów zakonnych dla Kościoła i zachęcił wszystkich obecnych, aby tak jak Irina, również oni, każdy w swoim powołaniu, przynosili Bogu ofiarę swego życia.
Tę piękną celebrację zakończyliśmy pieśnią św. Alfonsa ku czci Matki Bożej „O bella mia Speranza”, przetłumaczoną na język rosyjski.
Potem przed kościołem wszyscy z radością składali s. Irinie życzenia. Na zdjęciach widać, jak cieszyło to stojącą obok niej mamę, a także otaczających ją parafian i przyjaciół.
W bezpośrednich przygotowaniach do tej uroczystości naszej maleńkiej wspólnocie bardzo pomogli ojcowie redemptoryści, parafianie i przyjaciele klasztoru. Dzięki nim został odremontowany kościół, prawie cały pomalowany z zewnątrz, posprzątane trawniki i plac kościelny, pomogli nam też w sprawach kulinarnych. Z nimi przygotowałyśmy śpiewy i przedstawienie o Marii Celeste Crostarosie. Zorganizowali z nami to wspólne święto na chwałę Odkupiciela i dla pogłębienia wiary uczestniczących ludzi jak prawdziwa redemptorystowska rodzina.
Z pomocnikami przygotowaliśmy szybko poczęstunek na placu między kościołem i klasztorem, gdzie dzięki naszym przyjaciołom postawiliśmy dwa namioty, stoły i ławki. Wszyscy spontanicznie zasiedli wokół obficie nakrytych stołów i radośnie świętowali razem z obecnymi wśród nas biskupami i duchowieństwem.
Potem, już w nieco zmniejszonej liczbie, bo odjechali parafianie starsi i mieszkający nieco dalej, przeszliśmy do kościoła, aby zobaczyć przedstawienie o duchowości Marii Celeste Crostarosy, oparte na jej tekstach, zwłaszcza na „Rozmowach duszy z Jezusem”, i połączone z narracją o wydarzeniach z jej życia. Jednocześnie o. Tomasz Jakubczak CSsR na dużym ekranie pokazywał zdjęcia miejsc, gdzie żyła Maria Celeste. Na zakończenie, gdy śpiewaliśmy krostarozjańską pieśń, napisaną kiedyś przez s. Ewę Klaczak z Bielska-Białej, teraz w rosyjskiej wersji, pokazywane były zdjęcia redemptorystek z klasztorów na całym świecie.
Podsumowaniem wszystkiego była wspólna modlitwa przez wstawiennictwo Marii Celeste o jej beatyfikację. Dziękujemy Bogu za s. Irinę i wierzymy, że Jezus będzie dalej nas prowadził w naszej misyjno-kontemplacyjnej posłudze w Kazachstanie.
o. Maria Pierzchała OSsR, Pietropawłowsk, Kazachstan