Po Niej współbracia razem z rodziną i zaproszonymi gośćmi udali się do refektarza klasztornego, na świąteczny obiad. Warto przy okazji jubileuszu życia przypomnieć jego drogę życia i powołania zakonnego.
Dnia 5 października 1924 r. przyszedł na świat w Halembie (Ruda Śląska) Roman Grzyska, jako drugie spośród jedenaściorga dzieci Franciszka i Marii Grzyskich. Dzieciństwo spędził w rodzinnej Halembie pomagając rodzicom w gospodarstwie, tam również uczęszczał do szkoły. Mając 19 lat został zmuszony, aby uczestniczyć w wojnie. Wcielony do wojska w sierpniu 1943 roku, przebywał w Sieradzu, następnie wysłany do Włoch, by stacjonować na odcinku Ancona – Veletria. W 1944 wrócił na tereny polskie, gdzie na krótko stacjonował w Chorzowie, Gdańsku, a następnie udał się na Łotwę, gdzie bronił Bałtyku przed wojskami sowieckimi. W lutym 1945 roku walcząc na odcinku między Wałczem a Szczecinem, został ranny odłamkiem pocisku. W ciężkim stanie przetransportowany do Badgandersheim, gdzie doczekał końca wojny.
W kwietniu 1946 roku, okrętem z Lubeki wrócił do Szczecina, by stamtąd ruszyć na rodzinny Śląsk. Odczytując głos powołania, wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Prowincji św. Jadwigi i dnia 3 listopada 1949 r. przekroczył progi wrocławskiego klasztoru. W tym samym miejscu 5 kwietnia 1951 r. rozpoczął nowicjat i otrzymał imię Wincenty. Po upływie roku, 20 kwietnia 1952 roku, złożył swoją pierwszą profesję zakonną. Profesję uroczystą składał już w Kłodzku, dnia 19 lipca 1956 r. W swojej 20-letniej posłudze w Polsce przebywał w klasztorach: we Wrocławiu, Kłodzku, Raciborzu, w Górze św. Anny; w wyżej wymienionych klasztorach pełnił m.in. posługi gospodarza, furtiana, zakrystianina, ogrodnika.
Po upływie tych lat br. Wincenty zapragnął życia misyjnego. Za zgodą Prowincji ruszył w 1969 r. do Rzymu, by stamtąd realizować dalsze plany misji w Afryce. Pobyt w Rzymie jednak przedłużył się do 19 lat. Początkowo br. Wincenty był pracownikiem biblioteki w Antonianum, następnie pracował w Kurii Generalnej posługując w pralni, by wreszcie uczyć się fachu drukarza. Podczas Rady Plenarnej Zakonu w 1983 r. w Brazylii, był Delegatem braci zakonnych Europy.
Po zakończonym rzymskim etapie, przyszedł czas na perłę misji franciszkańskiej – Ziemię Świętą. 10 grudnia 1989 r. br. Wincenty wyruszył do Jerozolimy, by po miesięcznym pobycie przy Grobie Pańskim, związać się z innym miejscem z życia Jezusa Chrystusa – Monte Tabor. Pełnił tam, przez 9 lat, funkcję m.in. gwardiana, dyrektora Domu Pielgrzyma, ekonoma. W tym czasie także był definitorem Kustodii. Podczas Kapituły Generalnej w Asyżu (1995 r.) pełnił rolę delegata braci z prowincji Egiptu i Ziemi Świętej.
W roku 2006 postanowił wrócić do Polski. Jako jubilat cieszy się swoim sędziwym wiekiem i radością obdarza innych, młodszych braci. Swój wolny czas poświęca na modlitwę, czytanie książek, słuchaniu dobrej muzyki.