Jak mówią siostry pielęgniarki czas sesji to czas umocnienia duchowego, formacji zawodowej i spotkania sióstr różnych zgromadzeń i charyzmatów.
„Tak, jak pielęgniarki, wykonujemy swoją pracę wśród osób chorych, cierpiących. Pracujemy w szpitalach, domach pomocy społecznej, hospicjach, zakładach opiekuńczo-leczniczych. Niesiemy pomoc tam, gdzie potrzeba” – mówi s. Beata Zofia Hajko ze Zgromadzenia Sióstr Albertynek, dyrektor Domu Pomocy Społecznej w Kutnie.
„Praca wśród chorych jest pracą bardzo trudną, bo nie ograniczam się do spełnienia zadań, które mam spełnić jako dyrektor czy jako pielęgniarka. Służba osobom cierpiącym daje mi wielką satysfakcję, wielką radość, że mogę tam nieść Jezusa” – wyjaśnia s. Beata Zofia Hajko.
„Jestem pielęgniarką już od wielu lat, służę chorym i cierpiącym, pracuję cały czas czynnie, kiedyś pracowałam w szpitalu, prowadziłam szkołę medyczną, jedyną pielęgniarską katolicką, która niestety została zlikwidowana, gdyż szkoły przeszły pod wyższe szkolnictwo, i szkoły średnie w Polsce zostały tym sposobem ograniczone, istnieją tylko przy akademiach medycznych. Obecnie pracuję w przychodni, ale często też wychodzę do chorych, bo taki jest nasz charyzmat – opowiada s. Bernadetta Wajda, siostra franciszkanka od cierpiących, posługująca w Warszawie – Z perspektywy lat służby, mogę powiedzieć, że ci chorzy uczą mnie dźwigania krzyża. Towarzyszenie im w cierpieniu jest wypełnieniem misji Chrystusa, żeby służyć tym najbardziej potrzebującym”.
Wśród tematów podejmowanych w czasie sesji są konferencje związane z osobą świętego Jana Pawła II, zagrożeniami płynącymi z ideologii gender oraz konferencje specjalistyczne nt. rozpoznania objawów choroby tarczycy oraz chorób związanych z występowaniem guzków nadnerczy przygotowane przez dr Magdalenę Witkowską, endokrynologa.
We wtorek, 9 września o godz. 13.30 Mszę św. w Kaplicy Matki Bożej celebrował bp Antoni Dydycz. On także wygłosił do sióstr homilię, w której postawił pytanie: „Z czym udamy się do naszych chorych?”. W odpowiedzi przypomniał słowa św. Jana Pawła II wypowiedziane do chorych: „’Najmilsi bracia chorzy, którzy cierpicie na duchu i w ciele, jakże bym chciał ulżyć waszym cierpieniom, pocieszyć was trochę i umocnić. Wy, którzy bardziej od innych potrzebujecie przyjaźni, towarzystwa, pomocy natchnionej miłością. Tak często cierpicie z tego powodu, że nie czujecie się należycie kochani, że może jesteście ciężarem dla drugich, którzy są często zmęczeni waszym cierpieniem i waszymi potrzebami. Najmilsi, nadajcie cel waszemu cierpieniu, proście Pana o siłę, żeby dopełnić w sobie to, co nie dostają ręce Chrystusa. Wasza cierpliwość i pogoda ducha jest dla innych ciągłym wezwaniem do starania się o duchowe i wieczne wartości, w które wierzycie. Błogosławię wam z całego serca – Jan Paweł II’. A skoro Ojciec Święty św. Jan Paweł II błogosławi nam, to przyjmijmy to błogosławieństwo, przyjmijmy w imieniu tych wszystkich, z którymi przebywamy na co dzień pełniąc tę posługę i realizując to powołanie pielęgniarki”.
W środę Mszy św. o godz. 8.00 w Kaplicy Matki Bożej przewodniczył o. Marek Tomczyk, przeor klasztoru OO. Paulinów w Warszawie. „Przychodzimy tutaj, do Kaplicy Matki Bożej, aby w tym miejscu pokrzepić swoją wiarę, umocnić, zahartować ją w obliczu różnych wyzwań, które będą naszym udziałem” – powiedział w homilii o. Marek Tomczyk. Wskazał, że Maryja jest dla nas nadzieją: „Jak powie jeden z ojców Kościoła: ‘Wszystkie dobre rzeczy, które się nie udają, nie udają się dlatego, że za mało w nich było Maryi’. Warto zawierzać Maryi, bo Ona jest tym pewnikiem, zabezpieczeniem tego, co przeżywamy, doświadczamy. Niech to dodaje nam otuchy”.
Coroczne jesienne spotkanie pielęgniarek organizuje na Jasnej Górze Komisja Służb Medycznych przy Konferencji Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych.
o. Stanisław Tomoń
BPJG / mn