W poniedziałek 12 października rozpoczęło się w klasztorze Księży Filipinów na Świętej Górze w Gostyniu 135 zebranie plenarne Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce, która skupia 77 przełożonych wyższych z 61 instytutów życia konsekrowanego.
Przełożeni modlili się najpierw liturgiczną modlitwą Jutrzni oraz wysłuchali medytacji ks. Adama Adamskiego COr z okazji 500-rocznicy urodzin św. Filipa Neri, założyciela Księży Filipinów.
Bezpośrednio po modlitwie przewodniczący KWPZM o. Janusz Sok CSsR przywitał w sposób szczególny nowych przełożonych wyższych. W ciągu ostatniego półrocza zostało ich wybranych dziewięciu.
Janusz Sok przedstawił następnie program dnia zebrania. Jego głównym tematem, któremu został poświęcony cały pierwszy dzień obrad, jest duszpasterstwo małżeństw i rodzin – nowe wyzwania i poszukiwanie form adekwatnych do przemian społecznych. Drugiego dnia przełożeni wyżsi zajmą się przygotowaniami do Jubileuszu Miłosierdzia, omówią sprawy współpracy międzyzakonnej w wymiarze europejskim oraz dokonają wstępnego podsumowania Roku Życia Konsekrowanego.
Przechodząc do realizacji konkretnych punktów programu przewodniczący zaprosił Ks. Wojciecha Sadłonia SAC, dyrektora ISKK, do przewodniczenia dyskusji panelowej, w której wzięli udział przedstawiciele różnych wspólnot i ruchów, skupionych w swojej działalności, na formacji rodzinnej i małżeńskiej (Paweł Wolinski i Piotr Wysocki z Fundacji „Mama i Tata”; Andrzej Szczepaniak ze Wspólnoty Trudnych Małzeństw „Sychar”; Monika i Marek Lechniak ze Wspólnoty „Chemin Neuf” oraz Grzegorz Gabor ze Wspólnoty Życia Chrześcijanskiego).
Ks. Wojciech wprowadzając do dyskusji wspomniał o przemianach społecznych i obyczajowych, które dokonują się w polskim społeczeństwie a które mocno zmieniają styl życia i funkcjonowanie polskich rodzin. Następnie uczestnicy panelu opowiedzieli o swoich wspólnotach i ich metodach działania.
W trwającej dwie godziny dyskusji panelowej mówiono jakie wypływają wnoski z doświadczenia wspólnot zajmujących się formacją malżonków dla funkcjonowania parafii, tak aby lepiej wypełniały funkcje apostolskie wobec rodzin. Wielokrotnie powtarzano przekonanie, iż małżentwa się umacniają dzieki „wypłynięciu na głębię” a więc wzmocnieniu życia duchowego. Dlatego współczesnie konieczne są specyficzne fomy rekolekcji oraz inne formy skupienia dla małżonków, a także wzajemne wspomaganie się i świadectwo wiary, jakie umocnione doświadczeniem życiowym małżeństwa mogą dawać tym, którzy dopiero rozpoczynają drogę rodzinnego powołania. Powinny więc istnieć w parafiach wspólnoty, których głównym celem jest formacja małżeństw.
Bardzo ciekawy był głos przedstawiciela wspólnoty Sychar. Jej hasłem jest: każde sakramentalne małżeństwo jest do uratowania. W głoszeniu słowa Bożego przez kapłanów rzadko tę prawdę się podkreśla, a cała logika działania Bożej łaski zasadza się na nierozerwalności każdego związku. Z doświadczenia tej wspólnoty wynika, że wiele małżenstw rozbitych łączy się ponownie, jeśli po stronie małżonka opuszczonego jest determinacja oparta na wierze Boga, aby walczyć o uratowanie sakramentalnego małżeństwa.
Wiele miejsca w dyskusji zajęła odpowiedź na pytanie dotyczące przygotowania młodych ludzi do małżeństwa. Według badań socjologicznych tzw nauki przedmałżeńskie są w większości źle oceniane przez ich uczestników. Badani mówili – szkoda tego czasu! Tymczasem jest to ostatni moment, kiedy Kościół może wielu spośród nich życiowo „uchwycić”. Trzeba po prostu wprowadzić tych młodych w to, czym jest małżeństwo ze swej istototy, jaka jest jego dynamika, jakie napotkają w życiu małżeńskim trudności i problemy i jak je rozwiązaywać. Najlepiej gdyby kursy przedmałżeńskie prowadzili ludzie świeccy z dłuższym doświadczeniem małżeńskim. W ich trakcie nie można mówić jedynie o antykoncepcji i zagrożeniach, trzeba wskazywać na owocność i szczęście małżeństwa żyjącego w przyjaźni z Bogiem. O tej pełni, która daje Bóg. Prof. Grzegorz Gabor mówił w tym kontekscie o przygotowywanym w diec. toruńskiej projekcie kursów małżeńskich opartych na metodzie warsztatowej i świadectwach małżonków katolickich.
Pan Piotr Wysocki zaproponował w formacji malżeńskiej „metodę dobrych rad” na przykład dobra rada: „jak wchodzisz do domu po powrocie z pracy to najpierw przywitaj się czule ze swoją żoną, by pokazać dzieciom jak bardzo ją kochasz”, „naucz swoje dziecko osobistej modlitwy, spontanicznie razem z nim się modląc do Boga”.
W jednym z głosow z sali zapytano jak zachęcać ludzi do ożywienia swojego zaangażowania w wierze, skoro współcześnie wszyscy są tak zabiegani i zmęczeni. Odpowiedzi które padały z ust panelistów były różnorodne: pomoc odkryć „smak” bliskości z Bogiem, wykorzystać konfesjonał, ogromnie ważny jest dobry przykład jednego z małżonków wobec drugiego, prosić o modlitwę za małżonków siostry z klasztorów kontemplacyjnych.
Przedstawiciele Fundacji „Mama i Tata” wskazywali, iż w działania prorodzinne w szerszym wymiarze zawsze należy poprzedzać dobrym rozeznaniem potrzeb odbiorców takich akcji. Fundacja wypracowała metodę, iż każda kampania medialna, przez nią podejmowana jest poprzedzona badaniami ankietowymi, które pozwalają wybrać myśl przewodnią akcji. Na przykład w kampanii medialnej, która miała zapobiegać rozwodom wybrano przesłanie: „Jak się rozwiedziesz, to dla twojego dziecka jest gorsze, niż gdybyś umarł” (oparte na badaniach przeprowadzonych w USA).
Ponieważ dyskusja panelowa otworzyła wiele ciekawych tematów, na których wyczerpanie zabrakło czasu, postanowiono zaprosić jej uczestników do dłuższego pozostania w Gostyniu oraz uczestniczenie w roli ekspertów w dyskusji w pięciu grupach roboczych. Wprowadzeniem do tej dyskusji była bardzo inspirująca prezentacja p. Pawła Wolińskiego, dotycząca postaw Polaków wobec wartości rodzinnych oraz nauczania Kościoła w odniesieniu do rodziny.
W trakcie pierwszego dnia zebrania plenarnego dokonano wyboru dwóch nowych członków Konsulty KWPZM. O. Wiesław Śpiewak CR został bowiem biskupem na Bermudach, zaś o. Tomasz Kot SJ radnym generalnym swojego zakonu w Rzymie. Po wyborach w skład Konsulty weszli Ks. Bogusław Burgat TChr i Ks. Andrzej Zagórski MS.
Wieczorem, po zakończeniu pracy w grupach roboczych uczestnicy spotkania udali się do pobliskiego Opactwa benedyktynów w Lubiniu, gdzie po zwiedzeniu zabytkowego zespołu odmówili uroczyste nieszpory oraz spotkali się na braterskim posiłku z miejscową wspólnotą.
okm
