Prelegent –Jan Kupka SAC, dyrektor Instytutu św. Wincentego Pallottiego w Rzymie przedstawił myśli z pism św. Wincentego Pallottiego, które stanowią istotne elementy obrazu życia konsekrowanego. Punktem wyjścia do refleksji były dwa teksty Pallottiego – przygotowanie codzienne i wezwanie codzienne – znajdujące się w „Miesiąc maj dla osób konsekrowanych” (por. OOCC XIII, ss. 190-196). Refleksja została podzielona na trzy części: 1) Życie konsekrowane rezygnacją z Babilonu świata i schronieniem w mistycznej Jerozolimie; 2) Życie konsekrowane przebywaniem na pustyni i w jerozolimskim Wieczerniku; 3) Życie konsekrowane drogą do świętości.
Obrazy „Babilonu świata” i „mistycznej Jerozolimy”, używane przez Wincentego Pallottiego, mają głębokie znaczenie duchowe dla życia konsekrowanego. Babilon świata (por. Ap 17-18) reprezentuje imperium, które przeciwstawia wlochy1.jpgsię religii i żywi głęboką nienawiść do świadków Jezusa. Mistyczna Jerozolima jest natomiast miastem światła objawienia Boga i Jego miłości (por. Ap 21-22), gdzie króluje światło, życie, radość i pokój.
Życie konsekrowane – zgodnie z wizją Pallottiego – jest opuszczeniem świata, z całą jego mentalnością i wrogością wobec religii i ucieczką w świat, aby żyć prawdziwą religią. Z pism Pallottiego wyłaniają się dwa obrazy, przedstawiające codzienność życia konsekrowanego: rekolekcje na pustyni (por. Mt 4, 1-11) i przebywanie w Wieczerniku w Jerozolimie (por. Dz 1-2). Pallotti widział pustynię jako miejsce, w którym objawia się serce człowieka, gdzie odnawia się i odkrywa nowe źródło życia. Wieczernik natomiast jest miejscem modlitwy, w którym błagamy o dary Ducha Świętego dla siebie i całego Kościoła. Te biblijne obrazy towarzyszą różnym rodzajom świętości, które Pallotti proponuje osobom konsekrowanym. Wzywa wszystkich, aby nie tracić odwagi na drodze własnego uświęcenia się i zaleca żarliwe ożywianie pragnienia świętości. Podstawy biblijne i otwartość na różne modele świętości stawiają Wincentego Pallottiego w szeregu wybitnych promotorów życia konsekrowanego XIX wieku.
Za: InfoSAC 25/05/2015 [20]