Zawsze uśmiechnięty i otwarty na drugiego człowieka, pracował w szkole salezjańskiej wśród dzieci i młodzieży. W lutym 2016 roku mija pięć lat od jego śmierci.
Małgorzata Bożek
Tunezja to miejsce, w którym dzięki Opatrzności Bożej i życzliwości przełożonych dane jest mi żyć– pisał o miejscu swojej pracy ksiądz Marek. Misjonarz od początku chłonął nowości i poznawał ludzi. Nie mógł jeszcze swobodnie posługiwać się językiem francuskim, ale zawsze się uśmiechał, na każdej przerwie był wśród dzieci na boisku i wymyślał zabawy. Młodzi ludzie szybko polubili młodego i radosnego kapłana z Polski. Muzułmanie to moi nowi przyjaciele – pisał w swoich listach do Polski.
Ksiądz Marek pracował także wśród polskiej społeczności w Tunisie. Zawsze skromny i pokorny w mówieniu o swoim kapłaństwie, w Tunezji czuł się jak w domu. W codziennej pracy chciał być świadkiem Ewangelii dla tych, którzy nie znają Chrystusa. Lubił przebywać z młodymi ludźmi, rozmawiać z nimi i ich spowiadać – wspomina ksiądz Przemysław Solarski sdb, przyjaciel księdza Marka. – Wiernie naśladował ducha świętego Jana Bosko.
Tragiczna śmierć księdza Marka była bolesnym ciosem dla wielu osób. Żywa pamięć o nim trwa do dziś w sercach tych, którzy znali trzydziestotrzyletniego salezjanina. Krótko po jego śmierci Salezjański Ośrodek Misyjny wydał w Polsce książkę z jego wspomnieniami, pt. Zapiski tunezyjskie. Polscy salezjanie przygotowali również krótki film o księdzu Marku pt. Dusza tunezyjska.
14 lutego 2016 roku w Salezjańskim Ośrodku Misyjnym w Warszawie odbyło się spotkanie dla rodziny i przyjaciół księdza Marka. Najbliżsi dziękowali Bogu za dar powołania misjonarza, który swoje życie poświęcił zbawieniu młodych ludzi.
Za: www.infoans.org.