Liturgią Wigilii Paschalnej rozpoczął się okres wielkanocny. Wielkanoc jest najstarszym, największym i centralnym świętem chrześcijańskim. Donośne „Alleluja!” zabrzmiało w jasnogórskiej bazylice w Wielką Sobotę, w czasie Liturgii Paschalnej. Tym samym rozpoczął się radosny czas, w którym wspominamy Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.
Liturgii Wigilii Paschalnej o godz. 19.00 przewodniczył o. Karol Oset, podprzeor Jasnej Góry; a homilię wygłosił o. Mieczysław Polak, podprzeor Jasnej Góry.
„Święta Wielkanocne, które rozpoczynamy dziś Wigilią Paschalną, przypominają nam i uobecniają największe wydarzenie w historii zbawienia ludzkości – podkreślił w homilii o. Mieczysław Polak – Chrystus, który za nas cierpiał, umarł i został pogrzebany, prawdziwie zmartwychwstał. Umarł, ale żyje, przeszedł ze śmierci do życia i nas tam prowadzi”.
„Żeby dostrzec wartość światła wiary – mówił kaznodzieja – Trzeba wejść w ciemność nocy, trzeba zgasić inne światła, trzeba wejść w noc, w którą zaprasza nas Bóg, w noc paschalną, noc przejścia, noc nawrócenia, kiedy w kościołach na całej ziemi płoną niezliczone paschały – symbol światła Chrystusa, które oświeca każdego człowieka, przezwycięża mroki grzechu i zła”.
„Za dnia płomień świecy jest ledwie dostrzegalny, ale w nocy płonie cennym blaskiem. I może po dzisiejszej nocy z nastaniem dnia płomień paschału przestanie być widoczny, tak czytelny. Jednak będzie płonął w sercach tych, którzy uwierzyli w zmartwychwstanie Chrystusa. Jezus – Światłość Świata – rozjaśnia życie tych, którzy żyją w Jego obecności” – mówił o. Mieczysław Polak.
Na zakończenie Mszy Świętej życzenia wszystkim zebranym złożył o. Roman Majewski, przeor Jasnej Góry.
„Chrystus zmartwychwstał, Chrystus żyje i mówi nam: ‘Nie bójcie się, jam zwyciężył świat’ – mówił o. Roman Majewski – Najpiękniejsze życzenia z Jasnej Góry to również życzenia odwagi, aby zawierzyć się Panu Bogu, aby oddać się Jezusowi, naszemu Zbawicielowi, bo nie można lepiej zabezpieczyć swojego życia, bo nie można lepiej schronić tego, co dla nas najdroższe. Tej wiary, tej nadziei, tej radości, miłości i pokoju życia z Bogiem tu na ziemi i w niebie życzę wszystkim w imieniu całej, naszej jasnogórskiej wspólnoty (…) Dziś mówimy z Jasnej Góry wszystkim, którzy nas słyszą, mówimy z wiarą i miłością, wołamy z wielkanocną Królową naszego narodu Maryją: ‘Nie bójcie się! Jezus zmartwychwstał! Prawdziwie zmartwychwstał! Alleluja!” – zakończył o. przeor.
Warto przypomnieć, że od papieża Grzegorza Wielkiego (ur. 540 – zm. 604) chrześcijanie w tym dniu pozdrawiali się słowami: „Chrystus Zmartwychwstał!” Odpowiedź brzmiała: „Prawdziwie Zmartwychwstał!” Dobrze byłoby, abyśmy ten chwalebny i tak bardzo stary zwyczaj chrześcijański utrzymali, tym bardziej, że jest on jeszcze żywy do dziś w Kościele Wschodnim.
o. Stanisław Tomoń
– Mikołaj Rej, Postylla list 228 verso:
W dzień wielkonocny kto święconego nie je, a kiełbasy dla węża, chrzanu dla płech, jarząbka dla więzienia, już zły krześcijanin.
– Władysław Stanisław Reymont, Chłopi (Wiosna, s. 132):
Hej! wesoły dzień nastał! Chrystus nam zmartwychwstał Alleluja! Zmartwychwstał! On, umęczon i luta złością zabit! Powstałci znowu w żywe, z ciemności, z mrozów, z pluch się wyniósł Najmilszy! śmierci srogiej się wydarł, zmógł niezmożone ku człowiekowi szczęściu, i oto w ten czas wiośniany, w tę porę rodną unosi się nad ziemiami, w tym słońcu przenajświętszym utajony, i rozsiewa wokół wesele, budzi omdlałe, ożywia martwe, wznosi przygięte, jałowe zapłodnia. Alleluja! Alleluja! Alleluja!
– Kazimiera Iłłakowiczówna, Pieśń wielkanocna (cyt. za: Intencje serca s. 230):
Pan Jezus na Wielkanoc
wstał z grobu bardzo rano
obudzony.
Matka Boska szukała Go w grobie.
Znalazła kamień w połowie
odwalony.
Stanęła płacząca nad głazem:
„Co zrobili z Tobą tym razem,
o Chryste?!”
Gołąb skrzydła nad nią rozwinął:
„Matko, w grobie nie szukaj Syna,
bo zmartwychwstał”.
– Jan Lechoń, Wielkanoc (cyt. za: Suplikacje, s. 224):
Droga wierzbą sadzona wśród zielonej łąki,
Na której pierwsze jaskry żółcieją i mlecze.
Pośród wierzb po kamieniach wąska struga ciecze,
A pod niebem wysoko śpiewają skowronki.
Wśród tej łąki wilgotnej od porannej rosy,
Drogą, którą co święto szli ludzie ze śpiewką,
Idzie sobie Pan Jezus półnagi i bosy
Z wielkanocną w przebitej dłoni chorągiewką.
Naprzeciw idzie chłopka. Ma kosy złociste,
Łowicka jej spódniczka i piękna zapaska.
Poznała Zbawiciela z świętego obrazka,
Upadła na kolana i krzyknęła: „Chryste!”
Bije głową o ziemię z serdeczną rozpaczą,
A Chrystus się pochylił nad klęczącym ciałem
I rzeknie: „Powiedz ludziom, niech więcej nie płaczą,
Dwa dni leżałem w grobie. I dziś zmartwychwstałem”.
– Mieczysław Jastrun, Zmartwychwstanie (Z innego świata, s. 238):
Więc już zmartwychwstał Jezus przede mną i stanął
pośrodku i rzekł do mnie – Pokój wam mówię –
i ręce pokazał i bok bolesny Rano pod niebem
zobaczył siebie w gęstym mroku
Uradowali się uczniowie ujrzawszy Pana
A Jezus rzeki im: widziałem światło pod głazem
Tchnął w nich Ducha Świętego Od rana
byli z nimi płakali razem
Inni widzieli przed powrotem Cienia
wcześniej – płaczące kobiety jak przed grobem stały
Dwóch Aniołów w pobliżu Marii Magdaleny
tam gdzie leżało światło w mrocznych skałach
które milczały…
wybór: Mirosław Korolko, Leksykon kultury religijnej w Polsce. Warszawa 1999, s. 577-578.
Tekst za: Biuro Prasowe Jasnej Góry.
Zdjęcie figury Pana Jezusa Zmartwychwstałego za: Prowincja Warszawska Redemptorystów.
