Do odpustu parafialnego (4 listopada – przyp. red.) będzie można oglądać unikatowe zdjęcia: projektu świątyni, dokumentu o wmurowaniu kamienia węgielnego pod budowę kościoła, panoramę dzielnicy z lotu ptaka, wnętrza kościoła z okresu międzywojennego oraz zdjęcia przedstawiające ogrom zniszczeń spowodowanych przez działania wojenne.
na prośbę proboszcza przekazały Muzeum Architektury oraz Archiwum
Budowlane i Pracownia Reprograficzna Biblioteki Politechniki we
Wrocławiu.
Jednak najcenniejszą pamiątką
na tej wystawie jest akt erekcyjny parafii. Choć oryginał
do tej pory uważany jest za zaginiony, to jednak proboszcz o. Marek
Augustyn dotarł do dokumentu w całości cytowanego w opracowaniu
historycznym trzeciego z kolei wikarego parafii ks. Waltera
Schwedowitza.
Na wystawie można zapoznać
się również z historią współczesną parafii,
począwszy od roku 1947.
Parafia została erygowana 3 marca
1900 r. przez ordynariusza wrocławskiego ks. kard. Jerzego Koppa, a
pierwszym proboszczem od 30 października 1900 r. był ks. Józef Wirsig.
Kamień węgielny pod świątynię został wmurowany przez dziekana
dekanatu wrocławskiego ks. dra Antona Bergela w roku 1911 za pontyfikatu
Piusa X i panowania Wilhelma II – króla Prus i cesarza niemieckiego.
Parafia liczyła wówczas 10 tys. osób. Do czasu oddania do użytku
obecnej świątyni, wierni modlili się w kaplicy św. Karola Boromeusza
przy Domu Opieki sióstr boromeuszek (okolice dzisiejszego kościoła
jezuitów przy ul. Stysia – przyp. red.)
o. Jan Maria Szewek OFMConv