Rok obchodów rozpocznie się 31 stycznia 2010 r., a zakończy tego samego dnia 2011 r.; w dniu, w którym, po śmierci Ks. Bosko w 1888 r., “Ks. Rua przejął pałeczkę, podążając tą samą drogą, którą przeszedł Założyciel”.
Salezjanów “w pewnym sensie kontynuacją obecnego roku jubileuszowego;
pomoże nam jeszcze bardziej umocnić nasze salezjańskie powołanie osób
konsekrowanych”.
Przełożony Generalny wskazuje Salezjanom trzy “aspekty”, które powinni
uwzględnić w przyszłorocznych planach duchowych i duszpasterskich, a
także w programach osobistych, wspólnotowych i inspektorialnych,
obiecując pogłębić to zagadnienie w następnym swoim liście okólnym.
Ks. Rua, “wierny uczeń Jezusa, kroczący śladami Księdza Bosko”, jest
dla każdego salezjanina wzorcem “zachowania wierności powołaniu do
życia konsekrowanego”, wierności, którą trzeba karmić, czerpiąc
“obficie ze źródeł życia ucznia i apostoła: z Pisma Świętego za
pośrednictwem ‘lectio divina’ i Eucharystii”.
Drugi “aspekt” wskazany przez ks. Cháveza zasadza się na zadaniu, jakie
Ks. Rua wziął na siebie: “W Mirabello postaram się być Księdzem Bosko”.
Salezjańskie Konstytucje zakonne, które ciągle pozostają do odkrycia w
swoim znaczeniu i duchu, są punktem odniesienia do tego, aby stać się
Ks. Bosko dzisiaj, są prawie że etyczną wizją, jakiej wymaga się od
każdego salezjanina.
Ostatnie wskazanie wychodzi od pasji apostolskiej, jaką pierwszy
następca Ks. Bosko żywił względem “Da mihi animas”. “Posłannictwo
wezwało go do dania odpowiedzi na potrzeby młodzieży i do znalezienia
właściwych dróg duszpasterskich, pozwalających dotrzeć z orędziem
Ewangelii” – stwierdza Przełożony Generalny, wzywając salezjanów do
zaangażowania na rzecz ewangelizacji młodzieży, jak tego zażądała
Kapituła Generalna 26 i temat Wiązanki na rok 2010.
Obchody setnej rocznicy śmierci Ks. Rua – podkreśla Przełożony Generalny w swoim krótkim liście
– muszą pomóc salezjanom w nabyciu “historycznej świadomości, że od
śmierci Księdza Bosko aż do naszych dni Zgromadzenie dokonało wielkiego
i znaczącego rozwoju, przechodząc okresy postępu, przemyślenia, odnowy
i pogłębienia. Faktycznie tożsamość Zgromadzenia lepiej się rozumie za
pośrednictwem historii oraz poznając formy i sposoby wyrażania się,
jakie przyjęło ono w różnych chwilach i miejscach”.
www.infoans.org