Gdy Siostra Faustyna składała śluby wieczyste 1 maja 1933 r., s.
Kajetana miała obłóczyny, w czasie których otrzymała imię zakonne i
habit. Razem z św. Faustyną przebywała w klasztorze w Krakowie ponad 2
lata. Była więc świadkiem nie tylko jej życia, pracy, modlitwy, relacji z
siostrami i wychowankami, ale także świadkiem nadzwyczajnych łask,
między innymi ekstazy w szpitalu na Prądniku. W pamięci sióstr s.
Kajetana pozostała jako osoba zatroskana o zbawienie dusz, zwłaszcza
dziewcząt i kobiet, które były pod opieką Zgromadzenia. Swą modlitwą i
ofiarą wspierała realizację misji głoszenia światu orędzia Miłosierdzia,
które Jezus przekazał przez św. Siostrę Faustynę.
Kajetana miała obłóczyny, w czasie których otrzymała imię zakonne i
habit. Razem z św. Faustyną przebywała w klasztorze w Krakowie ponad 2
lata. Była więc świadkiem nie tylko jej życia, pracy, modlitwy, relacji z
siostrami i wychowankami, ale także świadkiem nadzwyczajnych łask,
między innymi ekstazy w szpitalu na Prądniku. W pamięci sióstr s.
Kajetana pozostała jako osoba zatroskana o zbawienie dusz, zwłaszcza
dziewcząt i kobiet, które były pod opieką Zgromadzenia. Swą modlitwą i
ofiarą wspierała realizację misji głoszenia światu orędzia Miłosierdzia,
które Jezus przekazał przez św. Siostrę Faustynę.
s. M. Elżbieta
Siepak ZMBM, Wrocław