Jakąkolwiek można by tu stosować nomenklaturę, dziękczynienie Bogu za tak piękny jubileusz, staje się naturalną powinnością serca.
17 czerwca br. s. Gabriela ukończyła 100 lat życia, a 29 września przeżywać będzie 80 lat pierwszej profesji zakonnej. To, że w zakonie przeżyła dotąd aż 95 lat, brzmi jak anegdota. Prawdą jest jednak, że Helenka Sporniak (w zakonie s. Gabriela) po ukończeniu piątego roku życia trafiła do Sióstr Michalitek jako wychowanka. W roku 1916 oficjalnie jeszcze nie było Zgromadzenia, ale dzielne kandydatki na przyszłe michalitki od ponad 20 lat pokornie służyły najuboższym, ufając że Pan Bóg zaślubia je w Swoim Sercu, a Kościół uzna ich wspólnotę za rodzinę zakonną i pozwoli nazywać się Zgromadzeniem Zakonnym.
Mała Helenka Sporniak dorastała w Miejscu Piastowym pod opieką Współzałożycielki – sł. Bożej M. Anny Kaworek. Przy niej czuła się bezpiecznie, jak przy rodzonej mamie. Gdy ukończyła 18 lat wstąpiła do postulatu, a potem jako s. Gabriela odbyła roczną formację w nowicjacie. Czy chciała zostać zakonnicą? Nie wyobrażała sobie nawet, że mogłaby odejść od sióstr. To, że chce być jedną z michalitek, było dla niej oczywiste ponad 80 lat temu. Dziś jest dla niej także oczywiste, że szła właściwą drogą i realizowała Boże powołanie.
Pracowita, pogodna i rozmodlona – taka jest obecnie stuletnia s. Gabriela. A patrząc na jej uśmiech, pokłute przy szyciu i haftowaniu dłonie, tak często składane do modlitwy w kaplicy, rozbrzmiewa w głębi serca „Magnifikat”!
W tym roku Siostry Michalitki obchodzą 75-lecie śmierci swojej Współzałożycielki i pierwszej przełożonej generalnej – Anny Kaworek. Ta służebnica Boża wydaje się jednak być bardzo obecna pośród nich, gdyż jest jej wychowanka – s. Gabriela, której życie jak nić wiąże tamte i obecne czasy.
„Mnie nic nie potrzeba, jak mam pracę i modlitwę, to mi nic więcej nie potrzeba.” – odpowiada s. Gabriela na pytanie, co chciałaby otrzymać na swój Jubileusz. Nie zaskakuje taka odpowiedź z ust Siostry, która przez 80 lat autentycznie żyje w myśl zasady: „Mi – cha – El” – „Któż jak Bóg!”.
(s. Dawida Ryll CSSMA)