Pierwsze lata kapłańskiej posługi, o. Bukovsky poświęcił na pogłębienie wiedzy biblijnej. W 1952 roku zdobył licencjat z teologii na Katolickim Uniwersytecie w Waszyngtonie. Wyróżniał się szczególną znajomością języka greckiego i hebrajskiego. W latach 1952-1954 był profesorem Pisma Świetego w werbistowskim seminarium w Techny. W 1954 roku został skierowany na dalsze studia do Rzymu, gdzie w 1956 roku zobył licencjat z egzegezy na Papieskim Instytucie Biblijnym. Kolejne lata jego życia wypłenione były pracą naukową i dydaktyczną w Techny. W 1967 roku został mianowany rektorem tej uczelni. Miał wtedy 43 lata. W tymże samym roku podczas kapituły generalnej werbistów w Rzymie został wybrany radcą generalnym i admonitorem Zgromadzenia Słowa Bożego.
Od 1968 roku pracował również jako tłumacz w kontaktach Stolicy Apostolskiej z Czechosłowacją. W 1973 roku został stałym pracownikiem Sekretariatu Stanu, odpowiadającym za kontakty z Czechosłowacją, Rumunią, Bułgarią i Albanią. Od roku 1989 wszedł w ścisłe grono watykańskiej dyplomacji. W tym tez czasie usilnie zabiegał o mianowanie biskupów na nieobsadzone stolice biskupie a także o rozwiązanie problemów między Kościołem a państwem.
18 sierpnia 1990 roku papież Jan Paweł II mianował o. Bukovsky’ego arcybiskupem tytularnym Tabalty i jeszcze w tym samym roku wysłał go do Rumunii jako pierwszego nuncjusza po upadku komunizmu.
Sakry biskupiej udzielił mu 13. 10.1990 roku w Bazylice św. Piotra w Rzymie kard. Agostino Casaroli, Sekratarz Stanu Stolicy Apostolskiej. Arcybiskup przyczynił się do przynajmniej częściowego rozwiązania najtrudniejszych problemów między Watykanem a rządem Rumunii – zwrotu przejętych przez komunistów i przekazanych Kościołowi prawosławnemu własności Kościoła greckokatolickiego.
20 grudnia 1994 r. abp Bukovsky został mianowany następcą abpa Francesco Colasuonno jako nuncjusz apostolski w Moskwie. Abp Colasuonno sprawował tę funkcję od marca 1990 r. jeszcze jako przedstawiciel Stolicy Apostolskiej przy rządzie ZSRR, a po zmianach politycznych 1991 roku i rozpadzie Związku Radzieckiego został nuncjuszem przy Federacji Rosyjskiej.
To właśnie arcybiskup Bukovsky doprowadził do powstania czterech administratur apostolskich Kościoła katolickiego w Rosji.
Ojciec święty Jan Paweł II wysoko cenił posługę Arcybiskupa. Udzielając mu audiencji przed wyjazdem na pierwszą placówkę do Rumunii, papież podkreślił wysokie umiejętności nowego nuncjusza w dziedzinie dialogu między Stolicą Apostolską i poszczególnymi krajami, w obronie praw i wolności ludzi wierzących. „Chciałbym wyrazić moje uznanie i wdzięczność o. Bukovskiemu za jego pełne oddania posługiwanie Stolicy Apostolskiej i Kościołowi świętemu, pracę bezinteresowną i umiejętną" – dodał ojciec święty.
O swoim życiu i zaangażowaniu w dyplomacji watykańskiej o. Bukovsky napisał w opublikowanej w 2006 roku po słowacku książce „Spomienky spoločníka". Zawiera ona swoistego rodzaju świadectwo człowieka osobiście zaangażowanego w przemiany społeczno-polityczne i religijne drugiej połowy minionego wieku. „Moją praca była dyplomacja… Tym nie mniej starałem się być przede wszystkim kapłanem i biskupem, który musi się troszczyć o wewnętrzne życie i organizację Kościoła. I to właśnie przydawało radości mojemu posługiwaniu".
Arcybiskup Bukovsky przeszedłszy na emeryturę w 2000 roku, wrócił do swoich – do werbistów. Początkowo mieszkał w domu Misyjnym św. Ducha pod Wiedniem a następnie przeniósł sie do Techny (USA), gdzie 18 grudnia 2010 roku odszedł do Pana.
o. Jakub Błaszczyszyn, werbista
Za: www.werbisci.pl