W czwartek, 15 września, w Bochni odbyła się uroczystość patriotyczna upamiętniająca ofiary Zbrodni Ponarskiej oraz osobę o. Władysława Całki CSsR, zorganizowana przez Muzeum im. prof. Stanisława Fischera w Bochni.Rozpoczęto Mszą św. w kościele św. Pawła Apostoła, której przewodniczył ks. bp Wiesław Lechowicz. Następnie uczestnicy liturgii przeszli na Cmentarz św. Rozalii, gdzie przy grobie o. W. Całki odsłonięto Tablicę Ponarską.
Kolejnym punktem uroczystości był wieczór pamięci w Muzeum im. S. Fischera w Bochni poświęcony duchowieństwu polskiemu w archidiecezji wileńskiej i osobie o. W. Całki. Wystąpili:
- ks. prof. dr Tadeusz Krahel (Archidiecezjalne Wyższe Seminarium Duchowne w Białymstoku), Martyrologia duchowieństwa polskiego w archidiecezji wileńskiej w latach 1939-1945.
- Grażyna Potępa (Muzeum w Bochni), Ojciec Władysław Całka, redemptorysta z Bochni.
- Janina Kęsek (Muzeum w Bochni), Dziennik więzienny o. Władysława Całki.
Biografia o. Władysława Całki CSsR
Władysław Całka urodził się 4 listopada 1897 r. w podbocheńskiej wsi Kolanów, gdzie rodzice Andrzej i Katarzyna Więcek posiadali niewielkie gospodarstwo. Ochrzczony został 10 listopada 1897 r. Wychowywany był w atmosferze religijnej co niewątpliwie zaważyło później na wyborze jego drogi życiowej. Matka Władysława wpoiła mu we wczesnym dzieciństwie kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Po ukończeniu szkół w Bochni Władysław, za namową stryja księdza Alojzego Całki, podjął decyzję o wstąpieniu w październiku 1912 r. do Zgromadzenia Redemptorystów w Tuchowie. Śluby wieczyste złożył 2. sierpnia 1921 r., a święcenia kapłańskie przyjął w Tuchowie 28. czerwca 1925 r.
Pierwszymi placówkami, gdzie skierowano po studiach o. Władysława, były Kraków i Toruń. Podczas pobytu w Krakowie był spowiednikiem i kierownikiem duchowym sługi bożej Rozalii Celakówny. W 1937 r. wyjechał do Wilna, gdzie redemptoryści zakładali nową placówkę klasztorną. Wybuch drugiej wojny światowej pokrzyżował plany związane z budową kościoła klasztornego i rozwinięciem działalności misyjnej. W marcu 1942 r. zakonnicy, a wśród nich o. Władysław Całka, zostali aresztowani i osadzeni w więzieniu na wileńskich Łukiszkach.
Podczas pobytu w więzieniu o. Władysław prowadził dziennik, który zachował się i jest obecnie w posiadaniu rodziny. Jest on niezwykłym źródłem historycznym i prawdopodobnie jedynym zapisem więziennej codzienności oraz martyrologii duchowieństwa polskiego na Wileńszczyźnie w tym czasie. W dzienniku o. Władysława Całki wymienieni są m. in. współwięźniowie, którzy zamordowani zostali w latach 1941- 1944 w Ponarach pod Wilnem.
Po uwolnieniu z więzienia na Łukiszkach o. Władysław powrócił do klasztoru i zaangażował się w działalność konspiracyjną wileńskiej organizacji AK. W 1945 r. został zmuszony wraz z innymi redemptorystami do opuszczenia Wilna. Pracował kolejno w Zamościu, Paczkowie, Warszawie, Głogowie i Bardzie Śląskim, gdzie zmarł 7. grudnia 1969 r. Na prośbę rodziny pochowany został w Bochni na cmentarzu św. Rozalii.
(życiorys zaczerpnięto z artykułu J. Kęsek i G. Potępy, opublikowanego w czasopiśmie parafii św. Pawła Ap. w Bochni "Głos parafii", nr 2 czerwiec 2011).
Za: www.redemptor.pl
