Przez trzy dni w Centrum św. Maksymiliana w Harmężach k. Oświęcimia misjonarki Niepokalanej Ojca Kolbego, franciszkanie i zaproszeni przez nich prelegenci zachęcali i zagrzewali około dwustu osób do dawania świadectwa o Chrystusie, swojej wierze i Ewangelii w rodzinie, pracy, we współczesnym świecie. Za przykład przywoływali postać św. Maksymiliana Marii Kolbego.
Ks. Jacek Pędziwiatr z Bielska-Białej mówił wprost, że
pierwszorzędnym, najważniejszym elementem w oddawaniu czci świętym nie jest
modlitwa do nich, nie jest adoracja ich, ale naśladowanie ich.
„Mamy taki zakodowany mechanizm podchodzenia do świętych tylko i
wyłącznie na kolanach, jakiegoś takiego podejścia adoracyjnego, tymczasem za
mało jest w nas chęci do naśladowania" – zauważył asystent ds. MI w diecezji
bielsko-żywieckiej.
Zdaniem kapłana „Dni kolbiańskie" uczą nas nie tyle podziwu, nie
tyle zawierzenia świętym, ale przede wszystkim naśladownictwa, odzwierciedlania
Boga w swoim życiu.
Dlatego podczas Eucharystii wierni modlili się, aby „Dni
kolbiańskie" były okazją do zastanowienia się nie tylko nad pięknem świętości i
zasług świętych, ale także potrzebą i obowiązkiem świętości w życiu codziennym.
Przełożony krakowskiej prowincji franciszkanów o. Jarosław
Zachariasz zachęcał do dawania świadectwa miłości poprzez dawanie z siebie
wszystkiego, bez reszty i bez końca. Prowincjał prosił Boga, aby w czynie św.
Ojca Maksymiliana pokazywał wiernym, co znaczy miłość bliźniego i świętość, i
aby pomógł im niestrudzenie dążyć do świętości.
Ks. prałat Józef Niedźwiedzki, proboszcz parafii pw. św.
Maksymiliana w Oświęcimiu przekonywał, że istotą chrześcijańskiego świadectwa
jest objawiać Chrystusa swoim życiem. Apelował o świadectwo poprzez miłość
okazywaną Bogu, przez codzienne prawe życie, przez oddanie, zrozumienie i
szacunek dla człowieka, który żyje obok nasz. „Czasami dobre słowo może wlać
wiele nadziei, optymizmu i radości w życie drugiego człowieka" – dodał.
Zdaniem misjonarki Barbary Grządziel „dziś możemy także naśladować
św. Maksymiliana poprzez zjednoczenie się z Maryją i Jezusem w modlitwie".
A my zapytaliśmy uczestników Dni kolbiańskich, za co cenią sobie
św. Maksymiliana i w czym chcą go naśladować.
O. Piotra Cubera, asystenta krakowskiego prowincjała ds. MI najbardziej
uderza u o. Kolbego jego wiara. „Wiara w to, że Pan Bóg czuwa nad wszystkim, że
nic nie dzieje się bez powodu, że tylko to, co będziemy czynić zgodnie z Jego
wolą będzie dobre i to On pobłogosławi" – wyjaśnia.
„I to widać w każdym momencie jego życia. W całym swoim życiu pełnił
tylko to, co było zgodne z wolą Bożą. Dlatego wszystko, czego się dotknął
rozkwitało, choć nie bez bólu, nie bez trudności. Pokazał nam swoim życiem, że
tak naprawdę nie jest ważny aktywizm, tylko posłuszeństwo Panu Bogu. Jeśli w
tym posłuszeństwie odnajdujemy wolę Bożą, wszystko okazuje się proste. Nawet
rzeczy niemożliwe stają się możliwe" – tłumaczy.
Franciszkańscy klerycy najczęściej wymieniali takie przymioty
św. Maksymiliana jak: męstwo, upór w dobrym, bezgraniczną wiarę, działalność
misyjną i zmysł organizacyjny.
Z kolei studentki i uczennice z kół Rycerstwa Niepokalanej z
Krakowa i Bielska-Białej wskazywały na pracowitość, chęć działania,
nowoczesność, niezłomność, bezgraniczne zaufanie Bogu, postępowanie zgodne z
wolą Bożą, pomysłowość, siłę wewnętrzną, wytrwałość, wierność i miłość.
Podczas Dni kolbiańskich można było zobaczyć różaniec św.
Maksymilian, którego święty używał w obozie KL Auschwitz, a obecnie
przechowywany jest jako relikwia w oświęcimskiej parafii.
Dni kolbiańskie zostały przeprowadzone pod patronatem Katedry
Kolbiańskiej przy Papieskim Wydziale Teologicznym Świętego Bonawentury –
Seraphicum i Biskupa Diecezji Bielsko-Żywieckiej, Tadeusza Rakoczego.
W tym roku mija 70. rocznica męczeństwa św.
Maksymiliana Kolbego w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz. Z tej racji
polskie prowincje Zakonu Franciszkanów i Senat Rzeczypospolitej Polskiej
ogłosili rok 2011 Rokiem św. Maksymiliana.
jms
