„W duchowej stolicy Polski zanosimy wielkie ‘Te Deum’, dziękczynienie za dar Jana Pawła II w czwartą rocznicę Jego odejścia z ziemi i przekroczenie, jak wierzymy, progów nieba” – mówił na początku liturgii o. Roman Majewski.
„Minęły cztery lata od tego czasu, kiedy otoczyliśmy miłością, razem z milionami ludzi na całym świecie, umierającego Jana Pawła II. Pamiętamy tamte dni. Wielu z nas czuje jeszcze ten żal, i te łzy, i tę ciszę – wspominał w homilii przeor Jasnej Góry – Przypominamy sobie modlitwy szturmujące niebo i zgodę na to, czego chce Bóg . Czasami chciałoby się zatrzymać tamten czas, powtórzyć tamten cud solidarnej jedności dzieci żegnających ukochanego Ojca, który kończy piękne i święte życie. Widzieliśmy jak odchodzi święty, który żył tym, czego nauczał, według swojego życiowego zawołania: ‘Totus Tuus – Cały Twój’. Żyje w nas miłość do Niego i ta miłość właśnie kazała nam tu dziś i teraz być . Być razem”.
Z boku przy ołtarzu wśród kwiatów ustawiono obraz z wizerunkiem Jana Pawła II i płonącą świecę. W Eucharystii uczestniczyli bracia paulini, siostry zakonne oraz mieszkańcy miasta, a także pielgrzymi.
Po Mszy św., około godz. 20.15 wszyscy zgromadzeni przeszli procesyjne ze świecami i lampionami pod pomnik Jana Pawła II na wałach jasnogórskich – tam trwała modlitwa.
Wierni zgromadzeni przy pomniku wysłuchali przemówienia wygłoszonego przez papieża Jana Pawła II 13 czerwca 1987 roku na Jasnej Górze na pożegnanie, przed odlotem do Łodzi: „Niech Jasnogórskie Sanktuarium dopomoże Papieżowi w trosce o Kościół, o Lud Boży, o wszystkich wierzących, tam gdzie wierzyć i wyznawać wiarę jest najtrudniej (…) Trzeba, żebyście razem z papieżem, który jest waszym rodakiem, mieli w oczach i w sercach wszystkie te wymiary zmagania się Kościoła w świecie współczesnym o wolność dzieci Bożych. Zmagania się nie tylko z programami, z ideologiami, z systemami, które są wrogie religii, ale także i ze słabością człowieka, ze słabością, która się na różne sposoby przejawia. Przecież to nie ideologie, nie ustroje, nie systemy, tylko człowiek dał początek grzechu, tego, który toczy się w ciągu całych dziejów. To człowiek uległ tej szatańskiej iluzji, że sam może być jako Bóg, sam może decydować o dobrym i złym, i on tylko jest jedyną i ostateczną miarą tego wszystkiego, co należy do świata, w którym żyje, do stworzenia”.
Słowa modlitwy o beatyfikację Jana Pawła II wypowiedział o. Mieczysław Polak, podprzeor Jasnej Góry: „Boże w Trójcy Przenajświętszej dziękujemy Ci za to, że dałeś Kościołowi papieża Jana Pawła II, w którym zajaśniała Twoja ojcowska dobroć(…)”.
Na zakończenie modlitwy odśpiewano „Barkę” – ulubioną pieśń Jana Pawła II.
O godz. 21.00 modlitwę Apelu Jasnogórskiego w Kaplicy Cudownego Obrazu poprowadził abp Stanisław Nowak, metropolita częstochowski.
„Przychodzimy do Ciebie, umiłowana Matko Boga i nasza Matko, dziś, w czwartą rocznicę od zejścia z tego świata tak bardzo umiłowanego przez nas Jana Pawła II, by wypowiedzieć słowa, które On tak bardzo lubił recytować, szeptać Ci z miłością i pięknie śpiewać, że jesteśmy przy Tobie, że pamiętamy, że czuwamy – powiedział na początku rozważania apelowego abp Stanisław Nowak – Chcielibyśmy wypowiedzieć te słowa, które dziś brzmią, jak wielkie wyznanie wiary w Twoją niezwykłą moc i dobroć, jako nasze serdeczne zaufanie i zawierzenie się Tobie w Jego duchu; w duchu Jana Pawła II. Tak się stało, że odejście z tego świata drogiego nam Ojca Świętego nastąpiło dokładnie w chwili błogosławieństwa apelowego tu, na Jasnej Górze”.
O 21.37, w godzinie odejścia Jana Pawła II do Domu Ojca, odmówiona została modlitwa o Jego beatyfikację.
W Kaplicy Matki Bożej trwa całonocne czuwanie księży orionistów, którzy modlą się w intencji beatyfikacji Sługi Bożego Jana Pawła II.
„Przyjechałem specjalnie na dzisiejszą uroczystość – mówi Marcin z Sosnowca – Jan Paweł II był wielkim Polakiem, dla mnie był i jest wielkim autorytetem, idolem”.
„Papież był dla nas Ojcem, który nas przez całe życie prowadził. Co roku tu jesteśmy. W swoich dzieciach staramy się zaszczepić to, co w nas zaszczepili rodzice i przekazać to dalej – twierdzą zgodnie Danuta i Piotr Dunajczak – Jan Paweł II jest to postać wybitna nie tylko dla nas, dla wielu ludzi. Nasze dzieci też chcemy nauczyć tego, żeby szanowały ludzi i brały przykład z kogoś tak wybitnego, jak był papież”.
„Papież mówił o tym, żeby wierzyć, żeby się nie poddawać, i że każdy może się zmienić na lepsze” – wspomina Kasia z Częstochowy. „W mojej głowie zostało jedno zdanie: ‘Nie lękajcie się’ i to zdanie tkwi we mnie” – stwierdza Jacek, student z Częstochowy.
cdn.
o. Stanisław Tomoń
Więcej na stronie Biura Prasowego Jasnej Góry.