Na większą chwałę Bogu i dla pożytku ludu Bożego Koscioła katolickiego w Tanzanii, jak również dla rozwoju Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, w osiemsetną rocznicę początków Zakonu, dnia 14 sierpnia 2009 r. – w sześćdziesiątą ósmą rocznicę śmierci św. Maksymiliana M. Kolbego, została erygowana kustodia św. Maksymiliana M. Kobego w Tanzanii, w Afryce Wschodniej.
franciszkańskiej parafii w Segerea, inaugurującej nową kustodię
przewodniczył arcybiskup Dar es Salaam, kard. Pengo, który też po
zakończenu liturgii poświęcił nowo wybudowaną siedzibę kustodii. W
ceremonii uczestniczyło wiele osób z Tanzanii, Kenii, Zambii, Polski i
Włoch (Rzym): bracia, kapłani, siostry zakonne, goście.
Nowa kustodia powstała z Delegatury prowincjalnej ustanowionej w 1988 r. jako misja prowincji warszawskiej.
Dnia 18 sierpnia 2009 r. podczas pierwszej kapituły kustodialnej został wybrany pierwszy kustosz.
– asystent generalny AFCOF
O. Prowincjała o misji św. Maksymiliana w Tanzanii
Drodzy
Współbracia w świętym Ojcu Franciszku,
Umiłowani
w Chrystusie Panu Bracia i Siostry.
Rok
2009 jest szczególnym czasem dla naszej misji w Tanzanii. Dokładnie
20 lat temu, w 1989 roku, nasi misjonarze rozpoczęli w Tanzanii
pracę misyjną. Zainteresowanie
się misjami polscy franciszkanie zawdzięczają dziedzictwu św.
Maksymiliana Kolbego, który w 1930 r. zapoczątkował misję w
Japonii. Jego beatyfikacja, a później kanonizacja w 1982 r. dodały
odwagi do podjęcia wyzwania misyjnego. Realizacja dzieła misyjnego
było również wyrazem dziękczynienia dobremu Bogu za dar świętego
Ojca Maksymiliana.
Mwanga,
pierwszy dom misyjny w Tanzanii
W
szóstą rocznicę kanonizacji św. Maksymiliana, 10 października
1988 r., z zamiarem założenia misji przybył do miasteczka Same w
Tanzanii o. Dominik Wasilewski. Na początku swojej wizyty odwiedził
małą parafię Mwanga, gdzie został przedstawiony jako przyszły
proboszcz tejże misji. Jednak przed rozpoczęciem pracy w
Mwanga o. Dominik musiał jeszcze nauczyć się obowiązującego w
Tanzanii języka suahili. Wkrótce z Polski przybyli kolejni
misjonarze, o. Piotr Bujnowski i br. Sławomir. Swoją pracę misyjną
rozpoczęli od nauki miejscowego języka.
Na
stałe do Mwanga o. Dominik przybył na początku 1989 roku,
natomiast dwaj pozostali misjonarze dołączyli kilka miesięcy
później. Na początku za tymczasową kaplicę służyła miejscowa
szkoła. Tam każdego dnia cała parafia zbierała się na modlitwy i
Mszę św. Nasi misjonarze wkrótce zaadoptowali na klasztor
wybudowany dom katechetyczny. Bardzo szybko posługą misyjną objęli
również dwie kolejne kaplice dojazdowe, w Kifaru i Kileo. W
kolejnych latach doszły następne kaplice, obecnie misja ma do
obsługi 5 kaplic oddalonych od głównego kościoła nawet i 20 km.
W
lutym 1995 r. miejscowy biskup poświęcił nowy kościół dla
parafii Mwanga, nadając mu tytuł Miłosierdzia Bożego. W 2006 r. w
święto Miłosierdzia Bożego, nowy bp Same nasz kościół w
Mwanga ustanowił Diecezjalnym Sanktuarium Bożego Miłosierdzia.
Misja franciszkańska stała się iskrą Bożego Miłosierdzia.
Marzeniem jest, aby kult Bożego Miłosierdzia objął całą
Tanzanię. Bardzo często przychodzą tu pielgrzymi, aby słuchać o
Bożym Miłosierdziu, długie chwile spędzają na modlitwie przed
obrazem Jezusa Miłosiernego.
Arusha,
dom formacji zakonnej dla tanzanijskich franciszkanów
Od
samego początku nasi misjonarze myśleli o kształceniu miejscowych
powołań, stąd postanowiono założyć specjalny dom. Wybór padł
na Poli, maleńką miejscowość na przedmieściach miasta
Arusha, w północnej części Tanzanii. Niedaleko wielkiej góry
Kilimanjaro w 1991 r. rozpoczęto budowę tego domu. Rok później
misjonarze zamieszkali w jeszcze budującym się domu.
W
listopadzie tegoż roku zorganizowano pierwsze rekolekcje powołaniowe
dla kandydatów do Zakonu. Tutaj też rozpoczęto wydawanie „Rycerza
Niepokalanej" w języku suahili.
Dom
formacyjny w Poli zaczął pełnić planowaną dla niego rolę
dopiero od chwili, gdy w 1996r. do Zakonu został przyjęty pierwszy
tanzanijski kandydat, Josaphat Mmbaga. Dziś jest on już kapłanem i
wychowawcą nowych powołań.
Dar
es Salaam, parafia, przedszkole, szkoła podstawowa
W
1996 r. o. Dominik Wasilewski podjął próbę rozeznania, czy
możliwe byłoby założenie nowej misji w Dar es Salaam,
stolicy Tanzanii, liczącej blisko 4 mln mieszkańców, w tym
około pół mln katolików. W października 1997 r. o. Dominik
przybył do Segerea, dzielnicy Dar es Salaam.
W
swojej relacji tak oto pisał: w Segerea znajduje się „duży plac,
chyba 4 akry, fundamenty pod duży kościół, dom katechisty,
mały dom mieszkalny zbudowany w stanie surowym oraz dwa budynki,
które dawnemu właścicielowi służyły za kurniki. W jednym z nich
ludzie się modlą, a w drugim jest przedszkole oraz początkowe
klasy szkoły podstawowej". W listopadzie tegoż roku o.
Dominik zamieszkał w Dar es Salaam i pomagał w parafii Ukonga, do
której należała wspomniana kaplica. Kilka miesięcy później
przeniósł się do dzielnicy Segerea i rozpoczął przygotowania
domu dla wspólnoty zakonnej. Od 1999r. misja w Dar es Salaam
funkcjonuje w całej pełni.
Rolę
ośrodka parafii przez kilka lat pełniła kaplica urządzona w
dawnym kurniku, ale z czasem rozpoczęto budowę kościoła.
Choć nie jest jeszcze całkiem wyposażony, to dzięki ofiarności
parafian pełni już swoją funkcję. W październiku 2007 r., przy
udziale kard. Polikarpa Pengo, uroczyście zakończono trzecią fazę
budowy.
Dwa
lata wcześniej parafia w Dar
es Salaam
przeżywała
piękną uroczystość. Święcenia kapłańskie otrzymali
pierwsi tanzanijscy franciszkanie: ojcowie Francis Mumburi i Josaphat
Mmbaga. Dziś misja ma już 4 miejscowych kapłanów, a kolejni
kandydaci przygotowują się do przyjęcia święceń we
franciszkańskim seminarium.
Misja
w Dar es Salaam
podejmuje
także różne inicjatywy społeczne. Najważniejszą z nich
jest Centrum Edukacyjne Św.
Maksymiliana.
W 2003 r. przy pomocy padewskiej Caritas
Antoniana zbudowano
i urządzono przedszkole. Okazało się to bardzo dobrym
pomysłem. Przedszkole funkcjonuje już od kilku lat, dzieci uczą
się tam na dwie zmiany: poranną i popołudniową. Na każdą zmianę
uczęszcza około 90 dzieci różnych wyznań; jest to praktyczna
forma współpracy ekumenicznej.
Obecnie
parafia buduje szkołę, która w rzeczywistości funkcjonuje już od
2006 r. Tymczasowo nauka odbywała się w pomieszczeniach
przedszkola, a dziś lekcje odbywają się już budynku szkolnym.
Budowę pomieszczeń szkolnych tak zaplanowano, aby z roku na rok
można było uruchamiać kolejne klasy dla dzieci opuszczających
przedszkole. W prowadzeniu szkoły franciszkanom pomagają siostry ze
Zgromadzenia Misjonarek Świętej Rodziny.
Ale
parafianie i nasi misjonarze nie poprzestają na tym. Powstają nowe
plany i nowe marzenia. W przyszłości już planuje się budowę
ośrodka zdrowia, może małego szpitala, aby pomoc dla chorych była
na miejscu. Powoli powstaje wielkie dzieło. W tym miejscu wszyscy
wiedzą, skąd pochodzą ich misjonarze, wiedzą o polskiej Czarnej
Madonnie, bardzo bliskiej Afrykańczykom.
Seminarium
i dom studiów w Morogoro
W
Morogoro, odległym około 190 km od Dar es Salaam i liczącym
przeszło 200 tys. mieszkańców, znajduje się międzynarodowe
i międzyzakonne seminarium duchowne, prowadzone przez księży
salwatorianów. Studiują tam również nasi tanzanijscy i kenijscy
klerycy. W latach 2005-2006 zbudowano tam franciszkański dom
studiów, który otwarto i poświęcono 2 grudnia 2006. Dom ma
być nie tylko miejscem studiów, ale także, jak chcą nasi
misjonarze, ma on służyć również jako dom rekolekcyjny dla
różnych wspólnot duszpasterskich.
Nowa
Kustodia św. Maksymiliana
W
niedzielę 2 grudnia 2007 r. Ojciec Prowincjał Grzegorz
Bartosik w Dar es Salaam
poświęcił
kamień węgielny pod przyszły „dom kustodialny", który
będzie stanowił główną siedzibę franciszkanów w Tanzanii. Był
to pierwszy krok, aby rozpocząć prace i starania, by misja w
Tanzanii stała się kustodią, bardziej samodzielną jednostką
organizacyjną naszego Zakonu. Tym samym, nasi misjonarze pragną
pozostać na zawsze wśród ludu Tanzanii, aby przybliżać im
orędzie Dobrej Nowiny Jezusa Chrystusa.
We
wspólnocie misyjnej naszych braci jest już wiele miejscowych
powołań. Kształcąc i formując ich pragniemy jeszcze bardziej
angażować się w pracę misyjną, docierać w jeszcze trudniejsze
sfery ludzkich potrzeb. Zaszczepiając w ich sercach ducha św.
Franciszka i św. Maksymiliana, chcemy dać im nie tylko nadzieję i
radość, ale przede wszystkim być z nimi w ich życiu, wspierać i
podnosić na duchu, kiedy trud i cierpienie przytłacza.
14
sierpnia 2009 r. w
święto św. Maksymiliana Kolbego, w 70. rocznicę założenia
naszej Prowincji oraz w 800-lecie istnienia naszego franciszkańskiego
Zakonu, misja w Tanzanii zostanie uroczyście ogłoszona Kustodią
Prowincjalną. Jest to kolejny krok do jeszcze większego rozwoju, a
jednocześnie jest to pierwszy i jakże bardzo ważny etap
zmierzający do usamodzielnienia misji. Wyrażając przeto naszą
wielką radość, składamy Panu Bogu dziękczynienie za okazaną nam
łaskę. Pragniemy jednocześnie modlić się do Wszechmogącego Boga
o błogosławieństwo dla tego zbożnego dzieła.
Wszystko
to stanowi ogromne wyzwanie dla naszych misjonarzy, które będzie
wymagało od nich jeszcze wiele trudu, pracy i bardzo często również
poświecenia. Ufamy jednak, że dzięki temu będą się dokonywać
jeszcze wspanialsze, zamierzone przez Boga dzieła.
Drodzy
Bracia i Siostry, jesteśmy świadomi, że nie dokonamy tego
wszystkiego bez modlitwy i Bożego błogosławieństwa, dlatego też
zwracamy się do Was z wielką prośbą o modlitwę w tej intencji
oraz wsparcie finansowe. Ufamy, że nasza wspólna prośba wyjedna u
Dobrego Boga obfite błogosławieństwo.
Za
Waszą modlitwę i okazany dar serca w imieniu naszych misjonarzy
oraz całej naszej Prowincji składam stokrotne „Bóg zapłać”.
O.
Mirosław Bartos
Prowincjał
Warszawa, 4 czerwca 2009 r.
