24 maja 2008 r. we Lwowie odbyła się beatyfikacja Służebnicy Bożej s. Marty Wieckiej ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo. Uroczystej mszy św. beatyfikacyjnej przewodniczył sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej kard. Tarcisio Bertone.
W Eucharystii wzięli udział m.in. kard. Stanisław Dziwisz i przełożona generalna sióstr szarytek m. Evelyn Franc.
„Radość ta jest nie tylko udziałem Zgromadzenia, ale całego Kościoła, a szczególnie tych jego członków, których drogi życiowe w przeróżny sposób złączyły się z posługą nie tylko szarytek, ale całej szeroko rozumianej rodziny wincentyńskiej” – podkreślali w skierowanym do polskich biskupów zaproszeniu na uroczystości arcybiskup metropolita lwowski kard. Marian Jaworski oraz arcybiskup-koadiutor Mieczysław Mokrzycki.
„Krótkie życie tej prostej siostry niesie z sobą, bardzo aktualne w dzisiejszym Kościele i świecie przesłania, które mogą być dla wielu światłem i umocnieniem na drodze ku wieczności” – podkreślają biskupi lwowscy, szkicując życiorys zakonnicy. Życie Marty Wieckiej zostało wpisane w czas przełomu XIX i XX wieku i w trudny okres rozbiorów Polski. Urodziła się 12 stycznia 1874 roku w Nowym Wiecu. Ta niewielka wioska na Pomorzu należała wówczas do zaboru pruskiego. Żyła zaledwie 30 lat, z których 18 spędziła w środowisku rodzinnym, a 12 w Zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo (szarytek).
Marta została przyjęta do postulatu w Krakowie w kwietniu 1892 r., rok później otrzymała strój Siostry Miłosierdzia. Jej pierwszą placówką był Szpital Powszechny we Lwowie. Bardzo szybko zyskała sobie opinię siostry, która kocha chorych i służy im z wielkim poświęceniem. Po półtorarocznym pobycie została przeniesiona do szpitala w Podhajcach. Tu również przez kolejnych pięć lat ofiarnie wypełniała misję Siostry Miłosierdzia jako pełna dobroci pielęgniarka. 15 sierpnia 1897 roku złożyła pierwsze święte śluby, przypieczętowując niejako swe całkowite oddanie się Bogu, celem służenia najuboższym.
Jak podkreślają w liście hierarchowie lwowscy, „istnieje dużo instytucji i stowarzyszeń, których członkowie niosą pomoc człowiekowi choremu, ubogiemu, niepełnosprawnemu lub w podeszłym wieku. Wielu z nich niestety zapomina, że człowiek to nie tylko ciało i jego potrzeby materialne, ale także nieśmiertelna dusza, która wymaga nie mniejszej troski. I właśnie postać siostry Marty może stać się dla nich inspiracją do zwrócenia większej uwagi na potrzeby duchowe człowieka. Pielęgnując chore ciała równocześnie zaradzała potrzebom duszy. Na jej oddziale żaden chory nie umarł bez pojednania z Bogiem”.
Po krótkim czasie s. Marta rozpoczęła swoją służbę w Śniatynie. Tam również pracowała w szpitalu. Świadoma niebezpieczeństwa dobrowolnie podjęła się dezynfekcji pomieszczenia po chorej na tyfus plamisty, chociaż był do tego zobowiązany inny pracownik. Ponieważ był to człowiek utrzymujący ze swej pracy żonę i dziecko, siostra Marta wykonała tę czynność za niego, aby przypadkiem nie zachorował. Nazajutrz pojawiły się objawy choroby. Zmarła 30 maja 1904 roku w Śniatynie.
Już w chwili śmierci zebrani przy jej łóżku byli przekonani, że żegnają niezwykłą siostrę, a późniejsze lata przyniosły tego potwierdzenie. Jej grób na śniatyńskim cmentarzu, w pobliżu kapliczki czczonego przez nią św. Jana Nepomucena, nawet w najcięższych czasach komunizmu nie przestał być duchowym centrum okolicy. Modlą się przy nim łacinnicy, unici, ormianie, prawosławni, szacunkiem otaczają też wyznawcy religii niechrześcijańskich. Ten nieustający kult, o niewątpliwie ekumenicznym charakterze, wpłynął na rozpoczęcie procesu kanonizacyjnego w czerwcu 1997 roku.
20 grudnia 2004 r. Jan Paweł II promulgował dekret o heroiczności cnót Sługi Bożej Siostry Marty Wieckiej. Tym aktem potwierdzono, iż jej życie było wyjątkowe, przekraczające przeciętność, zasługujące na wyniesienie do chwały ołtarzy. 6 lipca 2007 r. Benedykt XVI upoważnił Kongregację Spraw Kanonizacyjnych do zatwierdzenia dekretu dotyczącego cudu uzyskanego przez wstawiennictwo s. Marty. Został on wybrany do procesu spośród 270 różnych łask zgłoszonych z różnych stron Polski i z zagranicy. Opis tych łask znajduje się w Archiwum Sióstr Miłosierdzia Prowincji Krakowskiej.
„Siostra Marta zdobywała świętość dzień po dniu, wypełniając wiernie swe codzienne obowiązki, zdając się we wszystkim na wolę Boga i czyniąc wszystko z miłości do Jezusa. Przy tym zawsze serdeczna i pogodna zostawiła model życia autentycznie chrześcijańskiego, na którym może wzorować się każdy, kto pragnie wygrać swe ziemskie życie dla wieczności” – podkreślają biskupi z Ukrainy.
Warto przypomnieć, że od 31 maja 2007 r. s. Marta Wiecka jest patronką Publicznej Szkoły Podstawowej w Szczodrowie (woj. pomorskie), należącej do gminy Skaryszewy, na terenie której się urodziła.
BP KEP