66 lat temu zginął św. Maksymilian. Całym swoim życiem i na koniec również śmiercią, w obozie koncentracyjnym w Auschwitz-Birkenau, św. Maksymilian potwierdził to, co powtarzał: "Tylko miłość jest twórcza". Rajmund (imię z chrztu), Maksymilian Kolbe urodził się w Zduńskiej Woliw roku 1894. Dzieciństwo spędził w Pabianicach. We Lwowie, wraz ze
swoim starszym bratem, w 1910 roku wstąpił do zakonu franciszkanów
(OFMConv).
Rzymie. Tam uzyskał doktorat z filozofii i z teologii, tam też wraz z
kilkoma współbraćmi w 1917 roku zakłada stowarzyszenie pod nazwą
Rycerstwo Niepokalanej. W Rzymie przyjął święcenia kapłańskie w 1918
roku. Rok później wrócił do Polski. Od stycznia 1922 roku zaczął
wydawać w Krakowie miesięcznik "Rycerz Niepokalanej".
W 1927 roku założył pod Warszawą klasztor-wydawnictwo o nazwie
Niepokalanów, który wkrótce stał się ogromnym katolickim ośrodkiem
prasowym i ewangelizacyjnym. Tam wydawano kilka wysokonakładowych
miesięczników a od 1935 roku także dziennik katolicki "Mały Dziennik".
Jego nakład w marcu 1936 roku wynosił w dni powszednie 115 tysiący
egzemplarzy, by dwa lata później osiągnąć (w 10 różnych wydaniach)
prawie 250 tysięcy. Nakład sztandarowego miesięcznika "Rycerz
Niepokalanej" w grudniu 1938 roku doszedł do miliona egzemplarzy.
W 1930 roku św. Maksymilian wyjechał do Japonii
i tam zaczął wydawać japoński odpowiednik "Rycerza Niepokalanej", a
wkrótce i w Japonii założył klasztor (Mugenzai no Sono) na wzór tego w
Niepokalanowie. Rozpoczął organizowanie podobnych ośrodków w Chinach i
Indiach. W roku 1936 wrócił jednak do Polski, aby pokierować
Niepokalanowem, który już wtedy był największym klasztorem katolickim
na świecie. W chwili wybuchu II wojny światowej żyło tam i pracowało
około 700 zakonników.
W grudniu 1938 roku w Niepokalanowie ruszyła własna radiostacja i
audycje rozpoczęło nadawać Radio Niepokalanów. Św. Maksymilian myślał
także bardzo konkretnie, by usprawnić kolportaż niepokalanowskiej
prasy, o budowie lotniska na terenie klasztoru, z którego mogłyby
startować samoloty obsługiwane przez braci zakonnych. Ten ostani plan
św. Maksymiliana jak i pomysł stworzenia specjalnego działu filmowego w
Niepokalanowie przekreślił wybuch II wojny światowej.
Po wybuchu II wojny światowej o. Maksymilian wraz z trzydziestoma
czterema braćmi zostaje aresztowany i wywieziony najpierw do obozu w
Lamsdorf (Łambinowice), a później do Amtitz (Gębice), a wreszcie do
Ostrzeszowa. Do Niepokalanowa powraca 8 grudnia 1939 roku. Po raz drugi zostaje aresztowany 17 lutego 1941 roku i osadzony w centralnym więzieniu Gestapo na Pawiaku w Warszawie.
28 maja 1941 roku zostaje przewieziony do obozu koncentracyjnego w
Auschwitz-Birkenau, gdzie stał się numerem 16 670. Tutaj krzepi
upadłych na duchu, spowiada, dzieli się z innymi tym, co najcenniejsze:
miską zupy i chlebem. W końcu ofiaruje swoje życie, za nieznanego mu
więźnia Franciszka Gajowniczka.
O. Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 roku, dobity przez hitlerowców
zastrzykiem trucizny, jako jeden z ostatnich więźniów zamkniętych w
bunkrze głodowym.
Został beatyfikowany 17 październka w 1971 roku przez papieża Pawła
VI, natomiast Jan Paweł II, 10 października 1982 roku, ogłosił go
świętym, nazywając "patronem naszych trudnych czasów".
Więcej: Św. Maksymilian – na fotografiach
Za: www.franciszkanie.
