Śp. Brat Zenobiusz Maria Teofil Marian Gacek OFMConv (1917-2010)

Dnia 4 września 2010 roku w Niepokalanowie w wieku 92 lat zmarł brat Zenobiusz Maria Teofil Marian Gacek, profes wieczysty Prowincji Matki Bożej Niepokalanej w Polsce Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, jubilat w Zakonie, przeżywszy 72 lata w Zakonie.

 

Urodził się 3 grudnia 1917 r. w Czarnym Dunajcu, w powiecie nowotarskim, archidiecezja krakowska, z rodziców Rudolfa i Anny z domu Fiedor, otrzymując na Chrzcie Świętym imię Teofil Marian. Miał pięciu braci i jedną siostrę. Ukończył siedem klas szkoły powszechnej.

Jako młody chłopiec miał szczególne zamiłowanie do służby Bożej, posługując jako ministrant do Mszy Świętej.

Po ukończeniu osiemnastego roku życia Teofil Gacek, „czując prawdziwe powołanie do służenia Bogu" złożył prośbę o przyjęcie do Zakonu. Furtę klasztorną w Niepokalanowie przekroczył dnia 7 sierpnia 1936 roku, gdzie kolejno odbywał aspiranturę (od 29 sierpnia 1936 r.), postulat (od 7 grudnia 1936 r.) oraz nowicjat (od 1 sierpnia 1937 r.) pod kierunkiem O. Nikodema Szałankiewicza. Teofil Marian Gacek w Zakonie otrzymał nowe imię Zenobiusz Maria. Po odbyciu formacji nowicjackiej złożył profesję zwyczajną w Święto Matki Bożej Anielskiej z Porcjunkuli dnia 2 sierpnia 1938 roku.

W czasie początkowego pobytu w Niepokalanowie przydzielono mu najpierw obowiązek w dziale wydawniczym chemigrafii (od września 1936 r.) a następnie stróża nocnego (od sierpnia 1939 r.). W wyniku działań wojennych razem z innymi braćmi z formacji był zmuszony opuścić Niepokalanów (we wrześniu 1939 r.), udając się na kresy wschodnie, skąd został wywieziony w głąb Rosji.

 

Doświadczony tułaczką wojenną powraca do Niepokalanowa w maju 1942 roku. Do września 1942 r. pracuje przy wykopie pni w Kampinosie. Po definitywnym powrocie do klasztoru w Niepokalanowie podejmuje kolejno pracę w zmywalni (od września 1942 r.), mleczarni (od maja 1943 r.) dziale mechanicznym (od marca 1944 r.).

Profesję uroczystą brat Zenobiusz Maria Gacek złożył w Niepokalanowie dnia 31 maja 1945 r.

W klasztorze w Niepokalanowie brat Zenobiusz podejmował kolejno powierzane mu obowiązki:
– w administracji (od sierpnia 1945 r.),

– w infirmeryjnym dziale dentystycznym (od maja 1953 r.),

– od kwietnia do sierpnia 1956 r. udaje się do Ławszowej po drewno na opał dla klasztoru,

– od listopada 1956 r. pracuje w introligatorni oraz dziale dentystycznym,

– w dziale fotograficznym (od czerwca 1957 r.), – od maja 1960 r. do października 1962 r. ze względu na stan zdrowia przebywa w Niepokalanowie-Lasku,

– następnie pracuje w dziale sanitarnym (od października 1962 r.),

– w sekretariacie dyrekcji (od lutego 1967 r.),
– w Małej Poligrafii (od października 1973 r.),

– jako sekretarz personalny (od września 1977 r.),

– w sekretariacie dyrekcji (od czerwca 1980 r.),

– jako ekonom klasztoru (od 1983 r.) i zarazem w sekretariacie dyrekcji (od września 1984 r.)
– od września 1986 r. przez kilka kolejnych lat pełnił obowiązek poborcy klasztoru.

 

Od roku 2004 brat Zenobiusz przebywał w niepokalanowskim szpitaliku. Był bratem sumiennym i gorliwym w wypełnianiu swego życiowego powołania w służbie Bogu i braciom. Chociaż w aktach personalnych ze względu na zawieruchę wojenną nie zachowały się jakiekolwiek opinie wychowawcze ani też zapiski urzędowe dotyczące jego osoby, to można o nim powiedzieć, że był zakonnikiem przykładnym oraz lubianym przez współbraci.

 

Brat Zenobiusz Maria Teofil Marian Gacek, składając deklarację przed złożeniem profesji uroczystej zobowiązał się „przyświecać innym dobrym przykładem tak w czynie jak i w słowie", aby wywiązując się z tak wielkiego obowiązku, stać się godnym otrzymać od Boga obiecaną nagrodę (deklaracja z 30 maja 1945 r.). Pomni na to, że przed Najświętszym Bogiem nikt nie jest bez winy, polecamy Brata Zenobiusza miłosierdziu Bożemu i prosimy dobrego Boga, aby obdarzył go życiem wiecznym w Panu naszym Jezusie Chrystusie.

Pogrzeb Ś.P. brata Zenobiusza Marii Teofila Mariana Gacka odbył się dnia 7 września 2010 roku o godz. 10.45 w Niepokalanowie. Kondukt żałobny z kaplicy św. Maksymiliana do bazyliki poprowadził o. Stanisław Maria Piętka, gwardian Niepokalanowa. Mszy św. przewodniczył o. Mirosław Bartos, prowincjał. Okolicznościową homilię wygłosił o. Bonawentura Górski z Niepokalanowa. Kondukt żałobny na cmentarz klasztorny poprowadził i przewodniczył modlitwom przy grobie ekonom klasztoru Niepokalanów o. Franciszek Nowakowski

 

o. Zbigniew Kopeć OFMConv / Redakcja