„To spotkanie jest takim wielkim wotum wdzięczności wszystkich nas służebniczek, który chcemy tutaj u stóp Pani Jasnogórskiej złożyć dziękując Panu Bogu za ogrom łask otrzymanych przez te 160 lat – mówi matka Maria Brygida Biedroń, przełożona generalna Sióstr Służebniczek Śląskich – Jednocześnie chcemy na nowo zawierzyć się opiece Matki Bożej, którą założyciel uczynił główną patronką zgromadzenia”.
godz. 11.00 na jasnogórskim Szczycie. Mszę św. odprawił abp Józef
Michalik, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, a
koncelebrowało 36 kapłanów.
„Zazwyczaj z ważnym wydarzeniem, radosnym czy trudnym, dziecko
biegnie do matki. To jest znak miłości, zaufania – mówił w powitaniu
abp
Józef Michalik
– Siostry służebniczki dzisiaj do Matki Najświętszej przyniosły swoją
wdzięczność, nadzieję, zaufanie”. Msza św. została odprawiona w intencji
dziękczynnej „za łaski udzielone zgromadzeniu w ciągu 160 lat
posługiwania Kościołowi i Ojczyźnie, a także z prośbą o dalsze
błogosławieństwo i rozwój w duchu charyzmatu założyciela bł. Edmunda
Bojanowskiego”.
W jubileuszowej Eucharystii uczestniczyło ponad tysiąc osób. Obecne
były siostry służebniczki wielkopolskie, starowiejskie, śląskie i
dębickie. Przyjechali przyjaciele i dobrodzieje zgromadzenia, a także
podopieczni zakonnic.
W imieniu Federacji Sióstr Służebniczek słowa powitania skierowała
matka
Maria
Brygida Biedroń,
przełożona generalna Sióstr Służebniczek Śląskich, jednocześnie
przewodnicząca federacji czterech zgromadzeń służebniczek.
Na zakończenie siostry odnowiły Akt Zawierzenia Matce
Bożej. Okolicznościowe
słowo skierował w liście do sióstr abp
Marcin Widowicz,
Nuncjusz Apostolski na Białorusi, gdzie również posługują siostry.
Oprawę muzyczną zapewnił chór sióstr służebniczek starowiejskich
pod dyrekcją s.
Katarzyny Kozubek. Mszę św. poprzedziła modlitwa różańcowa.
Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny założył 3
maja 1850 roku Edmund Bojanowski, zapalając w ten sposób do posługi
miłości wiele młodych dziewcząt. Zgromadzenie Sióstr Służebniczek
przyjęło duchowość maryjną, jako swój styl realizacji chrześcijaństwa.
Celem zgromadzenia jest służba bliźnim najbardziej potrzebującym pomocy
duchowej czy materialnej, zwłaszcza dzieciom, ubogim i chorym.
o. Stanisław Tomoń
BPJG/ mś, dr
Założyciel Zgromadzenia Edmund Bojanowski jest postacią w historii
Kościoła Katolickiego wyjątkową. Nie-zakonnik i nie-kapłan, ani nawet
nie-kleryk niższych święceń, człowiek zupełnie świecki, bez osobistych
ślubów lub jakichkolwiek kościelnych, kanonicznych zobowiązań, tworzy
zakonne zgromadzenie żeńskie, wytycza dlań cele, wyjednywa regułę według
zasadniczego powziętego przez siebie planu. W ciągu 16 lat, to znaczy
od Zielonych Świąt 1855 roku (mimo, że pierwszy związek służebniczek
Maryi jako związek dziewcząt bezślubowych powstał już w roku 1850) bez
przerwy i bez najmniejszego odchylenia, zgromadzeniem tym kieruje.
Kandydatki doń w ciągu początkowych z górą 10 lat przyjmuje osobiście,
dopóki zgromadzenie nie ustaliło się, i sam decyduje o dopuszczeniu
nowicjuszek do składania ślubów.
Błogosławiony Edmund Bojanowski, urodził się 14 listopada 1814 roku w
Grabonogu k. Gostynia u stóp Świętogórskiej Róży Duchownej. Był
świeckim apostołem polskiego ludu. Wychowywał się w typowej ziemiańskiej
rodzinie polskiej o głębokiej religijności i tradycjach patriotycznych.
Sam słabego zdrowia, starał się maksymalnie wykorzystać swe talenty i
dary duchowe, by służyć ochronie wartości religijnych, narodowych i
ludzkich. Potrafił odczytać potrzeby człowieka i dlatego wielkodusznie
poświęcił swoje życie dzieciom, chorym i ubogim. Podejmował różne
inicjatywy, tworząc między innymi czytelnie wiejskie i ochronki.
Zakończył swoje ofiarne życie dnia 7 sierpnia 1871 r. w Górce
Duchownej w cieniu sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia.
Zgromadzenie Sióstr Służebniczek przyjęło duchowość maryjną, jako
swój styl realizacji chrześcijaństwa.
W życiu Założyciela bł. Edmunda Bojanowskiego Maryja zawsze
zajmowała szczególne miejsce. Maryi poświęcił założone Zgromadzenie.
Hasło: «Oto ja służebnica Pańska…» wyraźnie wskazuje na wyróżniającą
Służebniczki wartość, jaką jest służba.
Służba to racja, dla której Zgromadzenie istnieje i przez którą
kształtuje swoją duchowość, jest ona wyrazem osobiście zaakceptowanej i
przeżywanej służby najpierw przez samego Założyciela, a następnie –
konsekwentnie – wszystkich sióstr.
W służbie całe Zgromadzenie oraz każda poszczególna siostra
dostrzega swą osobistą wartość. Właśnie ta wartość przyczyniła się do
wykształtowania takiej formy życia społecznego, jakim jest Zgromadzenie
Sióstr Służebniczek.
Więcej:
www.sluzebniczki.pl.