Biskup Józef Wróbel ze Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego, dotychczasowy ordynariusz Helsinek, został mianowany przez papieża Benedykta XVI biskupem pomocniczym archidiecezji lubelskiej.
Posługę biskupią w Finlandii bp Wróbel pełnił przez ostatnie 7 lat, cały czas prowadził także działalność naukowo-dydaktyczną w ramach Instytutu Teologii Moralnej KUL.
Profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego bp dr hab. Józef Wróbel SCJ pełnił od siedmiu lat, decyzją Ojca Świętego Jana Pawła II, posługę pasterską w Finlandii, gdzie od 2001 r. był ordynariuszem diecezji Helsinki, jedynej diecezji Kościoła katolickiego w tym kraju.
Bp Wróbel jest kapłanem Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego. W zeszłym roku sercanie świętowali jubileusz 100-lecia obecności zgromadzenia w Finlandii, Polacy są tam obecni od 28 lat (pierwszy polski sercanin, ks. Ryszard Miś, przyjechał do tego kraju w 1980 r.), a od 1997 r. są odpowiedzialni za duszpasterstwo w Finlandii.
Nowy biskup pomocniczy archidiecezji lubelskiej urodził się 18 października 1952 r. w Bestwinie koło Bielska-Białej. Po maturze rozpoczął studia na Pomaturalnym Studium Technicznym oraz Politechnice Łódzkiej (filii w Bielsku-Białej). W grudniu 1973 r. wstąpił do Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego. Święcenia kapłańskie z rąk kard. Franciszka Macharskiego przyjął 12 czerwca 1980 r. W tym samym roku rozpoczął studia specjalistyczne z teologii moralnej w Akademii Alfonsjańskiej w Rzymie, a w 1985 r. – tytuł doktora teologii moralnej. Dodatkowo, w roku akademickim 1983/84, studiował na Wydziale Teologii Uniwersytetu Katolickiego we Fribourgu w Szwajcarii.
Po powrocie do Polski w 1985 r. został wikariuszem w parafii Węglówka koło Mszany Dolnej i jednocześnie rozpoczął wykłady z etyki i teologii moralnej w sercańskim seminarium w Stadnikach. Pełnił obowiązki sekretarza Prowincji Polskiej Księży Sercanów, a od 1990 r. przez trzy lata sprawował funkcję rektora w Wyższym Seminarium Misyjnym.
1 października 1987 r. rozpoczął pracę dydaktyczno-naukową przy Katedrze Historii Teologii Moralnej KUL. W 1995 r. ks. dr Józef Wróbel prowadził szczegółowe badania nad problematyką bioetyczną oraz etycznomedyczną w Centrum Etyki Medycznej i Prawa (Centrum voor Bio-Medische Ethiek en Recht) przy Katolickim Uniwersytecie w Leuven w Belgii. W roku 1999 uzyskał stopień doktora habilitowanego i został kierownikiem nowo utworzonej przy Instytucie Teologii Moralnej KUL Katedry Teologii Życia.
Posługa biskupia w Finlandii nie przerwała działalności naukowo-dydaktycznej duchownego w ramach Instytutu Teologii Moralnej KUL. Bp Wróbel nadal uczestniczył w sympozjach polskich i międzynarodowych, wygłaszał referaty. Główne kierunki jego badań to teologia małżeństwa i bioetyka.
BP KEP
*****
Bp Józef Wróbel SCJ – sylwetka
Bp Józef Wróbel urodził się 18 października 1952 r. w Bestwinie koło Bielska-Białej. Tam uczęszczał do szkoły podstawowej, a później kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. M. Kopernika w Żywcu. Po maturze rozpoczął studia na Pomaturalnym Studium Technicznym oraz Politechnice Łódzkiej (filii w Bielsku-Białej). W grudniu 1973 r. wstąpił do Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego (sercanów).
Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Wyższym Seminarium Misyjnym Księży Sercanów w Stadnikach koło Krakowa. Święcenia kapłańskie z rąk kard. Franciszka Macharskiego przyjął 12 czerwca 1980 r. W tym samym roku rozpoczął studia specjalistyczne z teologii moralnej w Akademii Alfonsjańskiej, należącej do Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego w Rzymie. W 1982 r. uzyskał licencjat kościelny na podstawie pracy o politycznym zaangażowaniu osoby według koncepcji francuskiego filozofa, teologa i myśliciela politycznego Jacquesa Maritaina (I fondamentali impegni politici della persona negli scritti di Jacques Maritain) i przez kolejne trzy lata kontynuował tam studia doktoranckie. Równolegle, w roku akademickim 1983/84, studiował na Wydziale Teologii Uniwersytetu Katolickiego we Fribourgu w Szwajcarii. W 1985 r. uzyskał tytuł doktora teologii moralnej na podstawie rozprawy o obowiązkach i prawach osoby w dziełach Maritaina (I fondamentali doveri e i diritti della persona nelle opere di Jacques Maritain).
Po powrocie do Polski w 1985 r. został wikariuszem w parafii Węglówka koło Mszany Dolnej i jednocześnie rozpoczął wykłady z etyki i teologii moralnej w sercańskim seminarium w Stadnikach. W latach 1986-87 pełnił obowiązki sekretarza Prowincji Polskiej Księży Sercanów.
W roku 1987 nostryfikował doktorat w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i 1 października jako asystent ks. prof. dr. hab. Franciszka Greniuka rozpoczął pracę dydaktyczno-naukową przy Katedrze Historii Teologii Moralnej KUL.
Od 1990 r. przez trzy lata pełnił funkcję rektora w Wyższym Seminarium Misyjnym Księży Sercanów w Stadnikach. Razem z prefektem i alumnami nadał nowy kształt i upowszechnił dwumiesięcznik dla osób chorych i samotnych „Wstań”. W późniejszych latach był także asystentem kościelnym czasopisma społeczno-religijnego „Czas Serca” (1993-2001) i współredaktorem sercańskiego periodyku naukowego „Sympozjum” (1997-2001).
W 1995 r. ks. dr Józef Wróbel prowadził szczegółowe badania nad problematyką bioetyczną oraz etycznomedyczną w Centrum Etyki Medycznej i Prawa (Centrum voor Bio-Medische Ethiek en Recht) przy Katolickim Uniwersytecie w Leuven w Belgii. W roku 1999 uzyskał stopień doktora habilitowanego i został kierownikiem nowo utworzonej przy Instytucie Teologii Moralnej KUL Katedry Teologii Życia. W tym samym roku jego rozprawa „Człowiek i medycyna. Teologiczno-moralne podstawy ingerencji medycznych” ukazała się drukiem. Od 1999 r. duchowny pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Etycznej przy Akademii Medycznej w Lublinie.
Decyzją Ojca Świętego Jana Pawła II profesor KUL ks. dr hab. Józef Wróbel 30 listopada 2000 r. został mianowany biskupem ordynariuszem jedynej katolickiej diecezji w Finlandii, w której za duszpasterstwo odpowiedzialni są polscy sercanie. Bp Józef Wróbel przyjął za swoje zawołanie słowa: "Omnia mea tua sunt", czyli "Wszystko, co moje, jest Twoje". W herb biskupi ma wpisany krzyż z sercem oraz łódź. Święcenia biskupie otrzymał 27 stycznia 2001 r. Głównym konsekratorem był kard. Edward Idris Cassidy, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan, co miało podkreślić dobre relacje panujące między wyznaniami w Finlandii. Warto zresztą zaznaczyć, że na uroczystość przybyło ponad tysiąc wiernych – zarówno katolików, jak i protestantów oraz prawosławnych, a odbyła się ona nie w katedrze św. Henryka, a w luterańskim kościele św. Jana. Współkonsekratorami byli nuncjusz apostolski w Finlandii abp Piero Biggio oraz sercanin bp Gerhard Schwenzer, biskup Oslo. Episkopat Polski reprezentowali abp Józef Życiński – metropolita lubelski i wielki kanclerz KUL, oraz bp Kazimierz Nycz, biskup pomocniczy krakowski, który pochodzi ze stron sąsiadujących z rodzinną miejscowością biskupa Wróbla.
25 lutego 2001 r. bp Wróbel odprawił biskupią Mszę prymicyjną w rodzinnej Bestwinie. W homilii bp Tadeusz Rakoczy obiecał w imieniu wszystkich zgromadzonych, że biskupowi Helsinek towarzyszyć będzie za Bałtykiem stałe modlitewne wsparcie Kościoła bielsko-żywieckiego.
Warto wspomnieć, że wśród licznych sympozjów krajowych i zagranicznych, w których uczestniczył jako profesor KUL, ks. dr Józef Wróbel wygłosił dla duchowieństwa Finlandii cykl wykładów z zakresu teologii moralnej (Helsinki, 26.02.-2.03.1992). Biskup Helsinek już od dnia konsekracji mówił: "Finlandia, moja druga Ojczyzna", jednak posługiwał się językiem niemieckim, a fińskiego dopiero się uczył.
W zeszłym roku sercanie – zgromadzenie do którego należy bp Wróbel – świętowali jubileusz 100-lecia obecności w Finlandii, Polscy sercanie są tam obecni od 28 lat (pierwszy polski sercanin, ks. Ryszard Miś, przyjechał do tego kraju w 1980 r.), a od 1997 r. są odpowiedzialni za duszpasterstwo w Finlandii.
Katolicy stanowią w Finlandii niespełna ośmiotysięczną wspólnotę. Religią zdecydowanie dominującą jest luteranizm, a około 5% mieszkańców Finlandii to wyznawcy prawosławia. Jedyną katolicką diecezję – Helsinki, utworzono w 1955 r. Duże rozrzucenie wiernych, na obszarze 320 tys. km2, i nierównomierna gęstość zaludnienia kraju powoduje znaczące problemy duszpasterskie.
Finlandia była początkowo krajem katolickim. Po Reformacji, z woli króla szwedzkiego Gustawa Wazy, stała się krajem luterańskim i takim pozostała do dzisiaj. Odradzanie katolicyzmu rozpoczęło się pod koniec XVIII w., gdy w 1860 polskim dominikanom udało się otworzyć w Wyborgu niewielki kościół garnizonowy dla Polaków służących w armii carskiej (dzisiaj kościół św. Henryka, konsekrowany przez bp. Jerzego Szembeka, pełni funkcję katedry). Odrodzenie fińskiego katolicyzmu nabrało tempa na początku XX w., po carskich ukazach tolerancyjnych. W latach 80. rozpoczęli tu pracę księża sercanie oraz polskie urszulanki szare bł. matki Urszuli Ledóchowskiej. Umocnieniem wiary fińskich katolików była pielgrzymka papieża Jana Pawła II do Finlandii w 1989 r.
Posługa biskupia w Finlandii nie przerwała działalności naukowo-dydaktycznej duchownego w ramach Instytutu Teologii Moralnej KUL. Bp Wróbel uczestniczył w sympozjach polskich i międzynarodowych, wygłaszał referaty. Główne kierunki jego badań to teologia małżeństwa i bioetyka. Jest autorem wielu publikacji, m.in. „Czy Kościół broni życia ludzkiego za wszelką cenę?”, „Dawstwo organów w perspektywie teologicznej i pastoralnej. Wybrane aspekty”, „Konsekwencje moralne poznania genomu człowieka” czy „Etyczne aspekty inżynierii komórkowej i tkankowej”.
BP KEP
