Saletyni – Warszawa: List Prowincjała na Dzień Życia Konsekrowanego

Czcigodni Współbracia!

Święto Ofiarowania Pańskiego – zwane u nas zwyczajowo Świętem Matki Bożej Gromnicznej, Sługa Boży Jan Paweł II, ogłosił w 1997 roku Dniem Życia Konsekrowanego. Wyraził on w ten sposób pragnienie, aby Kościół zwrócił uwagę, jak wielki dar daje Bóg światu przez osoby oddające bezwarunkowo całe swoje życie w służbie miłości Boga i drugiego człowieka.

Nad tymi wartościami w Częstochowie w dniach od 8-14 lutego 2010 roku zastanawiali się przedstawiciele 37 krajowych Konferencji Zakonów Męskich i Żeńskich UCESM z 25 krajów Europy. W końcowym przesłaniu uczestnicy Konferencji mocno podkreślili to, iż życie konsekrowane jest nadzieją dla współczesnej Europy i Kościoła, zarówno dla historii obecnego czasu jak i jutra ludzkości. Historia minionego wieku potwierdza to w sposób bardzo dobitny.

Żyjemy w czasach, gdy człowiek często próbuje znaleźć szczęście poza Bogiem, a dochodzi do pustki, bezsensu i samozatracenia. Taka panorama stanu współczesnej cywilizacji woła o zupełnie inne wartości, wartości trwałe i zbudowane na mocnym fundamencie, którym jest Jezus Chrystus. Osoby konsekrowane te wartości mają w sobie i niosą nadzieję przyszłości dla obecnej rzeczywistości.

W liście pasterskim na tegoroczny Dzień Życia Konsekrowanego Biskupi Polski zapraszają cały Lud Boży oraz osoby konsekrowane do refleksji nad tą niezwykłą łaską, jaką daje Bóg. Zwracają także uwagę na naszą odpowiedzialność za współpracę z tą łaską.

Obecny rok duszpasterski zachęca nas wszystkich do pogłębiania komunii z Bogiem i między ludźmi. Życie zakonne jest szczególną szkołą i znakiem dla Ludu Bożego bycia w komunii z Bogiem i z drugim człowiekiem. Przykładem tego jest nasza stuletnia obecność w Dębowcu. Rzesze pielgrzymów przychodzących ze swoim bagażem życiowym do Matki Płaczącej, umacniały i pogłębiały tę komunię z Jej Synem Jezusem i między sobą, wracając do codzienności z nadzieją na lepsze i szczęśliwsze życie.

Dziękuję Wam wszystkim za umacnianie tej więzi z Bogiem, między sobą i w Waszych wspólnotach. Życzę Wam, aby to dobro się ciągle zwiększało. Tam zaś gdzie tej więzi jest mało, a może nie ma jej wcale, niech nie zabraknie Wam determinacji do nawiązania jej na nowo, do jej pogłębienia i wzmocnienia przez trud codziennej modlitwy, spotkania ze Słowem Bożym i przez karmienie się Chlebem Żywym, jakim jest Eucharystia.

Niech Matka naszego Pana Jezusa, ofiarująca Go w świątyni, wyprasza Wam potrzebne łaski, ucząc każdego dnia jak ofiarować siebie w służbie Bogu i Kościołowi.