Urna z relikwiami błogosławionego Zefiryna Namuncura została przeniesiona z sanktuarium Maryi Wspmożycielki w Fortín Mercedes do siedliska Mapuce ś. Ignacego w Neuquén. W ten sposób dobiegł końca proces, który trwał już jakiś czas, zainicjowany na prośbę rodziny Zefiryna, którą ta skierowała do Zgromadzenia Salezjańskiego, wyrażając swoje pragnienie co do powrotu jego relikwii. Trzeba przypomnieć, że Zgromadzenie Salezjańskie przechowywało relikwie Zefiryna od ich przybycia do Argentyny w 1924 roku.
Zgromadzenie to zawsze było gotowe przychylić się do tej prośby pod warunkiem, że to
nie będzie przeszkodą w procesie beatyfikacji i będzie zgodne z
wymogami ustanowionymi przez Kościół Katolicki.
Po tym jak Zefiryn został ogłoszony błogosławionym, wspólnota
Namuncura, która aktywnie uczestniczyła w ceremoniach beatyfikacyjnych,
w pełni zadośćuczyniła koniecznym wymogom.
W ostatnim czasie biskupi z Neuquén i Bahía Blanca zgodzili się na
przeniesienie relikwii, opierając się na przyzwoleniu Kongregacji ds.
Kanonizacyjnych.
Dlatego też oryginalna urna z relikwiami Zefiryna została przeniesiona
w dniu 13 sierpnia przez niektórych z jego bliskich krewnych, którym
towarzyszył delegat wyznaczony przez biskupa Melaniego (biskup Neuquén).
Relikwie Zefiryna znajdują się teraz w “Ruca” (domu-kaplicy),
zbudowanej na tę okazję w Sant’Ignazio, miejscowości, którą zamieszkuje
wspólnota Mapuce Namuncura (60 km od Junín de los Andes).
W Fortín Mercedes zostanie wystawiona cenna relikwia Zefiryna w nowym
ołtarzu jemu poświęconym, wraz z drewnianą urną, która zakrywała tę
pierwotną.
Ks. Vincenzo Tirabasso, inspektor salezjański i delegat arcybiskupa
Bahía Blanca, tak to skomentował: “Od początku pobytu salezjanów w
Patagonii misjonarze tworzyli ścisłą, przyjacielską więź z rodziną
(wspólnotą) Namuncura. Ta osiągnęła swój punkt kulminacyjny w osobie
błogosławionego Zefiryna Namuncura”.
Wiemy, że dla wielu czcicieli z tamtego terenu to przeniesienie
relikwii ma posmak “straty”, ale naszym zdaniem postąpiliśmy zgodnie z
prawem rodziny do niego (po wielu różnych procedurach), zacieśniając
tym samym jeszcze bardziej więź z ludem Mapuce, ludem, do którego
Zefiryn chciał zawsze powrócić jako misjonarz.
