Dom Generalny Benedyktynek Misjonarek w Otwocku był pierwszym miejscem nawiedzenia relikwii św. Małgorzaty Marii.
Uroczystego wniesienia relikwiarza do kaplicy zakonnej dokonał
koordynator ds. peregrynacji ks. Jerzy Wełna SCJ, natomiast w imieniu
Zgromadzenia relikwie i towarzyszący nawiedzeniu obraz Bożego Serca
przywitała przełożona generalna Matka Martyna Wysocka.
Po Mszy św. i homilii ks. Wełny odbyło się nabożeństwo z modlitwami
wstawienniczymi do św. Małgorzaty Marii i ucałowanie relikwii. Potem
cała wspólnota domu generalnego trwała na modlitwie i czuwaniu podczas
Godziny świętej. Ks. Jerzy Wełna SCJ włączał się codziennie w
benedyktyńską modlitwę Liturgii Godzin oraz głosił siostrom konferencje
i Słowo Boże. 21 sierpnia, podczas porannej Mszy św. siostry dokonały
indywidualnego poświęcenie się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Każda
podchodziła do ołtarza i kładąc rękę na księdze Pisma św. wypowiadała
słowa: „Boskie Serce Jezusa oddaję i poświęcam się Tobie”.
W południe
odśpiewano Godzinki o Bożym Sercu. W godzinach popołudniowych została
odprawiona adoracja wynagradzająco – przebłagalna. 22 sierpnia w
południe zabrzmiał śpiew Godzinek o Niepokalanym Poczęciu NMP. W
godzinach popołudniowych odbyło się nabożeństwo, podczas którego
odmówiono modlitwy przez wstawiennictwo św. Małgorzaty Marii, a na
zakończenie ucałowano Relikwie. Wieczorem natomiast było nabożeństwo
uczczenia obrazu Bożego Serca.
Następnego dnia dziękowano za otrzymane
łaski i pożegnano Relikwie, które powędrowały do następnego domu
zgromadzenia w Ełku. Peregrynacja zakończy się w Domu Generalnym w
Otwocku 21 września. Tego dnia przełożona Generalna Matka Martyna
Wysocka dokona uroczystego poświęcenia Bożemu Sercu całego Zgromadzenia.
Zgromadzenie
Sióstr Benedyktynek Misjonarek powstało w 1917 r. w Białej Cerkwii k.
Kijowa (Ukraina). Powołała je do istnienia Matka Jadwiga Józefa Kulesza
(1959-1931). Jako benedyktynki siostry opierają swoje życie zakonne na
Regule św. Benedykta z Nursji (480-548), który tak bardzo umiłował
pokój, że uczynił go zasadą życia dla swojego Zakonu.
Bogiem i bliźnimi i ze sobą każdy benedyktyn czy benedyktynka
rozpoczyna swoje życie zakonne, trwając w tym pokoju rozwija w sobie to
życie, a po śmierci osiąga pokój wieczny w niebie. W Zgromadzeniu
Sióstr Benedyktynek Misjonarek pokój ten jako duch Zgromadzenia ma się
przejawiać przez dwie cnoty Serca Jezusowego: cichość i pokorę. Św.
Benedykt mówił o tym, aby nie mieć nic cenniejszego od Chrystusa, aby
niczego nie przedkładać nad Jego miłość, a Matka Założycielka wskazała
jeszcze dokładniej na samo Serce Jezusa. Modlitwa i praca to dla sióstr
jakby dwa ramiona wznoszące się do Boga w hymnie uwielbienia. I
wszystko ma służyć właśnie temu: ABY WE WSZYSTKIM BYŁ BÓG UWIELBIONY!
czerwcu rozpoczął się drugi rok Nowenny Lat przed setną rocznicą
powstania Zgromadzenia. Rok ten jest przeżywany pod hasłem: Dziedzictwo
Duchowe i Charyzmat. Jednym z istotnych elementów tego charyzmatu jest
zaszczepiony przez Matkę Jadwigę kult Najświętszego Serca Jezusa.
Peregrynacja relikwii św. Małgorzaty Marii Alacoque jest szansą i
okazją na rozpalenie na nowo w sobie miłości do Boskiego Serca
Zbawiciela. Obraz Bożego Serca, który pielgrzymuje po Zgromadzeniu wraz
z relikwiami Świętej został ofiarowany przez ks. Antoniego Jagłowskiego
16 października 1922 r. i jest obecnie jedną z najcenniejszych
pamiątek.
wspólnoty przygotowują się do nawiedzenia poprzez Nowennę do Bożego
Serca oraz podane „czytanki” do Godziny czytań zastępujące w tych dniach czytania zawarte w brewiarzu.