Pierwszy dzień sympozjum przełożonych wyższych wszystkich instytutów życia konsekrowanego rozpoczął się od Eucharystii sprawowanej przez Nuncjusza Apostolskiego w Polsce abpa Józefa Kowalczyka w Kaplicy Cudownego Obrazu. Zebranych przywitał generał Zakonu Paulinów o. Izydor Matuszewski, wyrażając radość ze spotkania osób konsekrowanych nie tylko z Polski, ale także przedstawicieli z sąsiednich krajów.
„tożsamość życia konsekrowanego w kontekście współczesnych procesów
laicyzacyjnych w Polsce”
przekazał uczestnikom spotkania pozdrowienia od Ojca Świętego, a
nawiązując do głównego tematu sympozjum powiedział, że po dwóch
rewolucjach XX wieku, komunistycznej i nazistowskiej, jesteśmy dziś
świadkami rewolucji liberalizmu, która po dyktatorsku karmi współczesnych
relatywizmem i sceptycyzmem, odrzucając chrześcijański system wartości,
co powoduje, że ludzi żyją, tak, jakby Boga nie było. Zwrócił
też uwagę na rolę środków przekazu, które w imię tzw. nowoczesności
relatywizują prawdę. Jako świadomi katolicy i osoby konsekrowane
musimy się strzec postawy tzw. poprawności, która sprawia, iż mass
mediach czy wypowiedziach publicznych mówi się to „co wypada”
i na co czekają właściciele czasopism i wydawcy, a nie to czego domaga
się prawda. Osoby konsekrowane muszą w czynny sposób uczestniczyć
we współczesnych przemianach na wzór wielkich zakonodawców i wybitnych
świętych, który zmieniali i kulturę i sposób myślenia ludzi swoich
czasów. Istotą powołania współczesnych zakonnic i zakonników powinno
być klarowne i zdecydowane świadectwo życia, które przemawia mocniej
niż cokolwiek innego. „Bądźcie, znakiem i proroctwem dla braci
i dla świata” apelował Nuncjusz.
Na popołudniowej
sesji, której przewodniczył ks. Tomasz Sielicki SChr , przewodniczący
Konferencji Przełożonych Wyższych Zakonów Męskich, zebrani wysłuchali
bardzo interesującego wystąpienia ks. prof. dra hab. Marka Starowieyskiego
z Uniwersytetu Warszawskiego, którego pełny tekst zamieszczamy poniżej
(w sąsiedniej wiadomości).
W dyskusji
po wystąpieniu ks. Starowieyskiego mówiono między innymi, iż wbrew
pozorom także dziś życie konsekrowane ma wielkie znaczenie, ze względu
na współczesny kryzys tożsamości człowieka. My mamy szansę pokazać
ludziom, że życie ma sens. Jesteśmy bardzo podobni do współczesnych,
bo zarażeni egoizmem, mówimy o wspólnocie dużo, ale za mało nią
żyjemy. Tym, co jest dla nas dziś najważniejsze, to tworzenie prawdziwych
wspólnot. Jeżeli poważnie podejmiemy wyzwanie czasów to na wzór
św. Benedykta, pomożemy ludziom odnaleźć sens ludzkiego życia.
Ks. prof. Starowieyski włączając się do dyskusji podkreślił rolę
Eucharystii w budowaniu wspólnoty. Postęp życia zakonnego wziął
się z docenienia w życiu wspólnym Eucharystii.
S. Enrica Rosanna,
podsekretarz Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń
Życia Apostolskiego, podziękowała prelegentowi za wezwanie do dogłębnego
studium i rozwoju intelektualnego oraz kulturowego osób zakonnych,
szczególnie w klasztorach żeńskich, które być może za mało koncentrują
się na tym wymiarze ludzkiej formacji. Matka Weronika Sowulewska, zastanawiając
się jak w warunkach życia wspólnot kontemplacyjnych można pogłębiać
formację intelektualną, zwróciła uwagę na profetyczny i skupiony
na modlitwie charakter klasztorów kontemplacyjnych, co także w minionych
wiekach nie sprzyjało rozwojowi teologii jako nauki w tych wspólnotach.
Odpowiadając na tę wątpliwość Ks. profesor podkreślił, że teologia
to jest: wiedza, życie i modlitwa. W ostatnich wiekach Kościoła dramatycznie
brakuje teologów, którzy łączyliby te trzy elementy. Do takiego
studium teologii trzeba dzisiaj w Kościele wrócić, a wspólnoty klasztorne,
są ku temu najlepszym środowiskiem
Pani Anna Nachyła,
reprezentantka instytutów świeckich, podkreśliła znaczenie jedności
osób konsekrowanych, potrzebę wspólnego działania. Trzeba spróbować
podjąć współpracę w tworzeniu wspólnych dzieł i wspólnego świadectwa
wobec ludzi, wśród których żyjemy. Należy położyć nacisk na
dobrą formację i głębokie zjednoczenie z Chrystusem w Eucharystii,
dopiero wtedy będziemy do przygotowani do dialogu z ludźmi współczesnymi,
gdy będziemy napełnieni Chrystusem. Osoby konsekrowane powinny być
dla i z osobami, którym się życie nie udało. Osoby konsekrowane
mają być dla świata darmo i bezwarunkowo.
do formułowanych w referacie oraz wypowiedziach podczas dyskusji opinii
S. Ludgardis Craeynest, przewodnicząca Europejskiej Unii Konferencji
Przełożonych Wyższych (UCESM), pochodząca z Belgii, powiedziała,
iż w Europie Zachodniej bynajmniej nie postrzega się negatywnie doświadczenia
polskiego Kościoła posoborowego, a także specyfiki życia konsekrowanego
w Polsce. Stwierdziła między innymi: podziwiamy wiele rzeczy u was,
zaczynamy współpracować także na poziome poszczególnych zgromadzeń,
mamy teraz dobry czas, by się wzajemnie otworzyć na przyszłość,
korzystając z odmiennych doświadczeń.
