Tomáš Špidlík SI (ur. 17 grudnia 1919 w Boskovicach,
zm. 16 kwietnia 2010 w Rzymie) – czeski duchowny katolicki, kardynał
Kościoła
rzymskokatolickiego, jezuita.
Po ukończeniu nauki w swej rodzinnej miejscowości rozpoczął studia na
wydziale filozofii na uniwersytecie w Brnie (1938). W 1939 po
aneksji Czechosłowacji uniwersytety zostały zamknięte. W 1940 Špidlík
wstąpił do nowicjatu jezuitów w Benesovie koło Pragi. W 1942 razem z
innymi nowicjuszami został przeniesiony do Velehradu; 24
września 1942 złożył śluby zakonne. W latach 1942-1945 ukończył
studia filozoficzne w Velehradzie, następnie był 1945-1946)
prefektem jezuickiego liceum w tym mieście; uczył języków czeskiego i
rosyjskiego.
Po zakończeniu wojny został wysłany do Maastricht
(Holandia)
na studia teologiczne. Tam też 22
sierpnia 1949
uzyskał święcenia kapłańskie. W 1950 we Florencji
ukończył jezuicki trzeci okres próbny. W 1951 został
wezwany do Rzymu,
aby pracować w Radiu Watykańskim – prowadził tam audycje przeznaczone
dla krajów komunistycznych.
Podczas swej pracy w radiu poznał m.in. Vaclava Havla, późniejszego prezydenta niepodległych Czechosłowacji i Czech.
Przez 38 lat był kierownikiem duchowym Papieskiego Kolegium św. Jana
Nepomucena. W 1955
obronił dysertację doktorską w Papieskim Instytucie Wschodnim w Rzymie. Był
wykładowcą patrystyki i teologii duchowej wschodniego chrześcijaństwa w
wielu uniwersytetach Rzymu i świata. Od roku akademickiego 1989/1990 na
emeryturze, nie przestał jednak wykładać.
W 1989
wybrany "człowiekiem roku 1990" przez American Bibliographical Institute
w Raleigh (USA). W marcu 1995 prowadził
rekolekcje dla papieża i Kurii
Rzymskiej. W 1997 otrzymał doktoraty honoris causa na uniwersytetach w Kluż-Napoka
(Rumunia)
i Ołomuńcu (Czechy). W
październiku 1998
otrzymał Order Masaryka
– jedno z najwyższych odznaczeń czeskich. W maju 1999 otrzymał
doktorat honoris causa na Uniwersytecie
Praskim.
21 października 2003
podniesiony do godności kardynalskiej przez papieża
Jana Pawła II z diakonią kościoła S. Agata de’Goti. Ze
względy na podeszły wiek (był najstarszym z kardynałów kreowanych na tym
konsystorzu) został zwolniony z obowiązku przyjęcia sakry biskupiej,
nie miał też nigdy prawa udziału w konklawe.
Za: www.jezuici.pl.