W dniu 11 listopada 2010 roku, w wieku 57 lat,doświadczony chorobą i cierpieniem,
odszedł do chwały Pana nasz drogi Współbrat,
ks. dr Stanisław Janik SAC
Dziękując za dar jego życia i kapłaństwa
oddanego służbie Bogu i ludziom,
jako Wspólnota Księży i Braci Pallotynów
chcemy upraszać dlań także łaskę życia wiecznego
podczas wspólnotowej modlitwy oraz Mszy św. pogrzebowej,
która będzie miała miejsce
w sobotę 13 listopada o godzinie 12.00
w parafii pw. św. Jakuba St. Ap. w Podegrodziu
(dekanat starosądecki).
Po śmierci ojca w 1969 r., ciężar prowadzenia gospodarstwa rolnego spadł na matkę, której ks. Stanisław postanowił pomagać, przenosząc się z dziennego do wieczorowego Liceum Ogólnokształcącego, co w dużym stopniu zaważyło na dalszej historii jego życia.
Po zdaniu matury, w 1972 r., rozpoczął naukę w Studium Nauczycielskim w Nowym Sączu. Po jego ukończeniu w 1974 r., ciągle pomagając mamie w pracy na gospodarstwie, rozpoczął pracę nauczyciela, najpierw przez rok w Szkole Podstawowej nr 2 w Przyszowej, a następnie – od 1975 r. – w Zasadniczej Szkole Rolniczej w Podegrodziu. W 1977 r., zgodnie ze swymi zainteresowaniami, podjął studia zaoczne na Akademii Rolniczej, które ukończył w styczniu 1982 r., uzyskując dyplom inżyniera-rolnika.
Na ten okres życia przypada również zainteresowanie ks. Stanisława problemami społeczno-politycznymi Polski i polskiej wsi. Jako inicjator powstania lokalnych oddziałów NSZZ „Solidarność" Rolników Indywidualnych i NSZZ „Solidarność Nauczycielska", po aktywnym włączeniu się w organizację obchodów święta religijno-patriotycznego rolników w 1981 r., naraził się władzom PRL i musiał wycofać się z czynnej działalności, poświęcając się wyłącznie pracy edukacyjnej w szkole.
Ten etap historii życia ks. Stanisława naznaczony był także głębszymi przemyśleniami na temat kapłaństwa i możliwości realizacji budzącego się w nim powołania. Po dojrzałym namyśle, w 1982 r., mając 29 lat, zgłosił się do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego i rozpoczął nowicjat w Ząbkowicach Śl. Pierwszą konsekrację złożył 29 września 1984 r., zaś wieczną – 14 września 1987 r. w Jaroszowicach, na ręce ks. prowincjała Czesława Parzyszka SAC.
Po ukończonych studiach z filozofii i teologii w Wyższym Seminarium Duchownym SAC w Ołtarzewie, 18 października 1987 r. przyjął święcenia diakonatu z rąk bp. Władysława Miziołka. Natomiast święceń prezbiteratu udzielił mu ks. kard. Józef Glemp, 7 maja 1988 r. w Ołtarzewie.
Praca ta, zakończona uzyskaniem tytułu magistra w 1990 r. i opublikowana w Wydawnictwie Duszpasterstwa Rolników, spotkała się ze sporym zainteresowaniem i umożliwiła ks. Stanisławowi Janikowi rozpoczęcie studiów doktoranckich z zakresu Katolickiej Nauki Społecznej, które zostały uwieńczone 25 czerwca 2001 r. pomyślnie przeprowadzoną obroną doktoratu. Temat pracy napisanej pod kierunkiem ks. prof. Władysława Piwowarskiego brzmiał: „Wieś i rolnictwo w nauczaniu społecznym Kościoła. Doktryna i zastosowanie na przykładzie Polski".
Przez cały okres studiów, ks. Stanisław Janik pozostawał czynny duszpastersko, podejmując zgodnie z decyzjami przełożonych posługę duszpasterza Ruchu „Rodzina Rodzin" przy ul. Łazienkowskiej w Warszawie (1991 r.), kapelana Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących przy ul. Wilczej w Warszawie (1993 r.), wikariusza parafii pw. Zesłania Ducha Świętego przy ul. Żeromskiego 6 w Otwocku (1997 r.) oraz funkcję zastępcy Sekretarza ds. Ewangelizacji Wschodu i dyrektora odpowiedzialnego za Dzieło Pomocy dla Katolików na Wschodzie – „POMOST" (1998 r.). W tym ostatnim przypadku, inicjatywa objęcia opieką duszpasterską dzieła Prowincji Chrystusa Króla, zajmującego się niesieniem pomocy Kościołowi katolickiemu na Wschodzie, wyszła spontanicznie od samego ks. Stanisława Janika, który po odbyciu kilku podróży za wschodnią granicę dostrzegł realną potrzebę przyjścia z pomocą dzieciom i młodzieży pochodzenia polskiego, pragnącym lepiej poznać ojczysty język, polską historię i obyczaje, a „przede wszystkim wiarę katolików w Polsce" (jak same napisały w liście z podziękowaniami!). Owocem tej pracy stały się organizowane w Polsce wakacyjne obozy edukacyjne dla dzieci z Ukrainy i Litwy.
W momencie jednak, gdy ks. Stanisław z tak wielką energią wkraczał w nowe tysiąclecie, niespodziewanie zaczęły się ujawniać w jego życiu pierwsze niepokojące symptomy choroby. Pomimo pewnych trudności z nią związanych, ks. Stanisław udzielał się jeszcze gorliwie jako kapelan Sióstr Franciszkanek z ul Wilczej (2002 r.) oraz podejmował w Warszawie zajęcia dydaktyczne w Wyższej Szkole Przymierza Rodzin i na Wydziale Nauk Społecznych Szkoły Wyższej im. Bogdana Jańskiego, a także jako katecheta w I Katolickim Liceum Społecznym. W 2005 r., został skierowany do Wspólnoty w Ożarowie Maz. jako kapelan Sióstr Benedyktynek Samarytanek w Żbikowie. Był to jednak ostatni okres jego czynnej posługi duszpasterskiej. Wkrótce uzyskał pozwolenie za zamieszkanie w domu rodzinnym, z przynależnością (od 2008 r.) do Wspólnoty pallotyńskiej w Białej Niżnej.
Ostatnie lata życia, naznaczone cierpieniem i postępująca chorobą, ks. Stanisław Janik spędził mając zapewnioną właściwą opiekę ze strony Inspektorii krakowskiej Księży Salezjanów, którym w akcie darowizny przekazał swój dom rodzinny w celu prowadzenia działalności edukacyjno-wychowawczej. W ten sposób ks. Stanisław Janik SAC pozostał do końca wierny swojemu powołaniu, które rozpoczęte od pracy rolnika na „ojcowiźnie", poprzez umiłowanie zawodu nauczyciela i wychowawcy, znalazło pełnię realizacji w kapłaństwie Chrystusa, czyli w Jego życiu, nauczaniu, cierpieniu i oczekiwaniu chwalebnego zmartwychwstania!
Na 57 lat życia ziemskiego, nasz Współbrat, ks. Stanisław Janik, przeżył w Stowarzyszeniu 28 lat (łącznie z okresem wstępnym – nowicjatem), z czego 22 lata w kapłaństwie.
Za: www.pallotyni.pl
