podstawowej nr. 4 imienia Aleksandra Zawadzkiego. W 1978 rozpoczął naukę
w Państwowym Technikum Rolniczym w Międzyświeciu koło Skoczowa. Wśród
jego kolegów szkolnych były osoby z parafii salwatoriańskiej w
Bielsku-Białej. Przez nich Dariusz Kopiec nawiązał kontakt z
Salwatoriańskim Ośrodkiem Powołań, co mu pozwoliło rozeznać własną drogę
życiową.
Po zdaniu matury dnia 7 września 1983 roku wstąpił do nowicjatu w Bagnie
koło Wrocławia. Pierwsze śluby zakonne złożył 8 września 1984 roku, a
profesję wieczystą w 1988 roku. Studia filozoficzno-teologiczne odbywał w
Wyższym Seminarium Duchownym Salwatorianów w Bagnie w latach 1984-1990.
Pod koniec 5 roku studiów w dniu 29 czerwca 1989 roku kleryk Dariusz
Kopiec przyjął święcenia diakonatu z rąk bpa Józefa Pazdura.
Ukoronowaniem studiów akademickich i pełnej formacji seminaryjnej były
przyjęte przez diakona Dariusza święcenia kapłańskie w kościele NMP
Królowej Polski w Bielsku-Białej, z rąk katowickiego biskupa, dziś
arcybiskupa Damiana Zimonia.
Pierwszą placówką duszpasterską neoprezbitera Dariusza Kopca była
utworzona w 1983 roku parafia w Elblągu pw. św. Brata Alberta
Chmielowskiego. Należał wtedy do wspólnoty, której przełożeni prowincji,
oraz biskup olsztyński, zlecili trudne i odpowiedzialne zadanie
organizowania od podstaw duszpasterstwa w tym rejonie miasta. Pionierska
praca w Elblągu ugruntowała w młodym kapłanie, obecne w nim od lat
powołanie misyjne. Stąd dnia 11 lutego 1991 roku ks. Dariusz Kopiec
zwrócił się do przełożonego prowincji z prośbą o skierowanie go do pracy
duszpasterskiej wśród Polaków zamieszkujących na terenach byłego ZSRR.
Zgodnie z tą prośbą 30 czerwca 1992 roku ks. Dariusz został skierowany
do pracy w Irkucku. W oczekiwaniu na wyjazd, jesienią 1992 roku, pomagał
w pracy duszpasterskiej przy trzebnickiej parafii. W ostatnim dniu 1992
roku wyjechał z kraju do pracy w parafii pw. Wniebowzięcia NMP w
Irkucku. Po czterech latach pracy na dalekiej Syberii prosił o możliwość
powrotu do kraju. Został więc przez przełożonych skierowany do Mikołowa
gdzie podjął pracę w Salwatoriańskim Referacie Misji Zagranicznych. Z
upływem czasu wyraźnie zaczął dostrzegać w sobie zamiłowanie do pracy w
charakterze rekolekcjonisty i misjonarza ludowego. 1 lipca 1997 roku
został przeniesiony do wspólnoty zakonnej w Międzywodziu i skierowany do
pracy kaznodziejskiej. W 2004 roku zamieszkał we wspólnocie
salwatoriańskiej we Wrocławiu, gdzie pełnił obowiązki konsultora w
zarządzie domowym oraz od 2006 urząd wicesuperiora. Zajmował się
prowadzeniem rekolekcji dla osób duchownych, głoszeniem rekolekcji i
misji parafialnych. Wygłaszane przez niego kazania były sumiennie
przygotowywane i wygłaszane z dużym talentem mówcy, który budził u
słuchaczy zaciekawienie a przede wszystkim wzmacniał w nich wiarę i
zaufanie do Boga. Reprezentował sobą nowy styl prowadzenia rekolekcji i
misji parafialnych w których miłość i dobroć bazowały na charyzmacie
zgromadzenia salwatorianów, wyrażonych słowami zawartymi w Regule
Zakonnej: „Dobroć Boga i miłość do ludzi ukazała się w Jezusie
Chrystusie. W Nim, jedynym prawdziwym Zbawicielu świata, wszyscy ludzie
są powołani do zjednoczenia z Bogiem i między sobą” (art.1).
Śmierć lubianego kapłana jest wielką stratą dla zgromadzenia, i
stworzyła lukę w szeregach salwatoriańskich dla których słowa
Czcigodnego Ojca Założyciela ks. Franciszka Marii od Krzyża Jordana są
drogowskazem życia: „Najmilsi, nauczajcie wszystkie narody, a zwłaszcza
dzieci aby poznali prawdziwego Boga i tego którego posłał, Jezusa
Chrystusa, który będzie sądził żywych i umarłych, na przyjście Jego i na
jego Królestwo: głoście Słowo Boże wytrwale, w porę i nie w porę,
pouczajcie z wielką cierpliwością i mądrością” (Reguła 1884).
Pogrzeb ks. Dariusza Kopca odbędzie się 2 czerwca 2010 roku w
Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Trzebini. Zostanie pochowany w
grobowcu salwatorianów obok pionierów naszego zgromadzenia w Polsce,
których starał się w swoim życiu wiernie naśladować.
Za: www.sds.pl.