Zmarły
biskup urodził się 14 listopada 1942 roku w Brzeżawie w Diecezji
Przemyskiej obrządku greckokatolickiego. Rodzicami jego byli Józef i
Katarzyna z domu Błaszczak. Oprócz Juliana było jeszcze sześcioro innych
dzieci, z których jedna z córek została zakonnicą. W 1947 roku rodzina
Gbur została przesiedlona do Łączna koło Morąga. Po szkole podstawowej w
1957 roku Julian wstąpił do niższego seminarium misyjnego księży
werbistów w Nysie. Dwa lata później rozpoczął nowicjat w Pieniężnie. W
1961 roku złożył pierwsze śluby zakonne, a 8 września 1968 roku śluby
wieczyste. W międzyczasie odbywał służbę wojskową. Święcenia kapłańskie w
Misyjnym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Pieniężnie otrzymał 26
czerwca 1970 roku.
Zaraz
po święceniach kapłańskich udał się na trzy lata do Krakowa, by
przysposobić się do sprawowania liturgii w rycie bizantyjsko-ukraińskim.
23 czerwca 1973 roku został proboszczem w Górowie Iławeckim. Przez
wiele lat sprawował liturgię w kościele parafialnym rzymsko-katolickim
na przemian z miejscowym proboszczem. W okresie Solidarności otrzymał
nieczynny od wojny wielki kościół gotycki, który należał kiedyś do gminy
ewangelickiej. Teraz w wolnych chwilach ubierał się w kombinezon,
wchodził na rusztowania, by na setkach metrów kwadratowych odbijać
tynki, montować okna i stawiać carskie wrota. Całość w ten sposób
nowopowstałej cerkwi ikonami przyozdobił zmarły niedawno mistrz
malarstwa ikonowego Jerzy Nowosielski. Niektórzy słusznie uważają, że w
ten sposób cerkiew ta stała się artystyczną perłą północy. O. Gbur był
równocześnie proboszczem w Ostrym Bardzie i w Pieniężnie, gdzie
przysposobił średniowieczny kościół św. Jakuba do liturgii wschodniej
nadając mu jako patrona św. Michała Archanioła – Michaiła Archistratyga.
Brał też żywy udział w życiu kulturalnym mniejszości ukraińskiej na
północnych terenach Polski. Przyczynił się do powstania szkoły średniej w
Górowie Iławeckim z językiem ukraińskim oraz do wydawania własnego
czasopisma pod tytułem BŁAGOWIST.
Wszystkie te prace i wysiłki o. Gbura nie uszły uwadze jego bezpośrednich przełożonych
Kościoła greckokatolickiego. Przez lata był dziekanem dekanatu
olsztyńskiego obrządku greckokatolickiego, którego obszar sięgał od
Gdańska do Ełku. W 1994 został przez Synod Katolickiej Cerkwi
Ukraińskiej desygnowany na biskupa pomocniczego we Lwowie. Nominację od Ojca
św. Jana Pawła II otrzymał 4 maja. Konsekracja nowego biskupa odbyła
się w katedrze św. Jury we Lwowie 7 lipca. Bp Julian Gbur objął
stanowisko wikariusza generalnego archidiecezji lwowskiej, sekretarza
Synodu Biskupów Kościoła Greckokatolickiego oraz biskupa pomocniczego
Kard. Myrosława Lubacziwskiego. Kiedy w październiku 2000 roku w ramach
reorganizacji Archidiecezji Lwowskiej Cerkwi Greckokatolickiej powstały
nowe diecezje w Buczaczu, Sokalu i Stryju, pierwszym biskupem tej
ostatniej został bp Gbur. Było kolejne wyzwanie. Trzeba było zacząć
wszystko od początku. Z biegiem lat sił ubywało. Zmarł po długiej i
ciężkiej chorobie. Jako pierwszy biskup spocznie w katedrze w Stryju 26
marca. R.i.p.