424
Ponowienie aktu poświęcenia polskiego narodu Sercu Jezusowemu odbyło się 1 lipca w Krakowie, gdzie 90 lat temu konsekrowano bazylikę Najświętszego Serca Pana Jezusa – centralny ośrodek kultu w Polsce.
W uroczystości uczestniczył kard. Stanisław Dziwisz, prymas senior kard. Józef Glemp, kard. Franciszek Macharski, biskupi archidiecezji krakowskiej, kapłani, siostry i bracia zakonni, oraz liczni wierni.
Podczas Mszy św. w bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa dokonano ponowienia Aktu poświęcenia polskiego narodu Sercu Jezusowemu. 90 lat temu konsekrowano tę bazylikę, która stała się centralnym ośrodkiem kultu w Polsce.
Prymas senior zwrócił uwagę, że w objęciu przez Polskę prezydencji w Unii Europejskiej ważny jest nie tylko wymiar ludzki, ale również potrzebny jest boski, duchowy, aby jednoczyć serca. – Jest to trudne zadanie, bo czasem postulat ten jest hamowany przez różne grupy, ale składanie hołdu Jezusowi nie ma jako pierwszego celu naprawiania wspólnot ziemskich, ale przebłaganie za obrazę i zniewagę Chrystusa – podkreślił kardynał.
Kard. Glemp przypomniał, że w tej krakowskiej bazylice 90 lat temu dokonano Aktu poświęcenia polskiego narodu Sercu Jezusowemu. – Kult Serca Jezusowego rozwinął się w naszym kraju jeszcze przed objawieniami św. Małgorzaty Marii Alacoque. 90 lat temu w Krakowie konsekrowano bazylikę Najświętszego Serca Pana Jezusa – centralny ośrodek kultu w Polsce – zaznaczył.
Hierarcha przypomniał słowa Jana Pawła II, w których papież podkreślił, że mamy w sobie ukształtować człowieka, który kocha prawo Boże i chce według niego żyć. – To dzisiaj nie jest proste, wypełniać prawo Boże to znaczy kochać życie, a często chcemy prawa do zabijania (…)- mówił kardynał. I dodał, że jeżeli wydaje się wyrok na nienarodzone dziecko, to spotka nas kara związana z prawem Bożym.
Tekst aktu poświęcenia narodu polskiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa
Kraków, 1 lipca 2011 r.
Nieśmiertelny Królu wieków, rzeczywisty i żywy, pod postacią chleba utajony, Panie nasz Jezu Chryste!
Tak jak przed dziewięćdziesięciu laty, jesteśmy przed Tobą w starej królów naszych stolicy, w bazylice ku czci Najświętszego Serca Twojego poświęconej i z ofiar całej Polski wzniesionej. Tak jak wtedy, w osobach swych najwyższych pasterzy oraz zgromadzonych wiernych staje dziś przed Tobą Panie naród polski, aby uroczyście ponowić akt oddania się Twojemu Najświętszemu Sercu.
Tak jak przed dziewięćdziesięciu laty przodkowie i poprzednicy nasi u progu niepodległości do Ciebie wołali, tak i my, klęcząc przed Tobą u progu wciąż nowych i trudnych wyzwań dla Kościoła i Ojczyzny naszej, wołamy ich słowa powtarzając a panowania nad nami Twego Najświętszego Serca przyzywając:
Panie Jezu Chryste, którego Serce dla nas zostało przebite i otwarte, wyznajemy przed niebem i ziemią, że Twego panowa nia nam potrzeba: wyznajemy publicznie, że Ty jeden, Królu królów, masz do nas święte i nigdy niewygasłe prawa.
Panie nasz wszechmocny, racz nie patrzeć na niegodność naszą i nędzę, ale w imię dobroci Serca Twego zstąp do nas miłościwie, pełen łaski i prawdy, by zawładnąć tym ludem, co oddaje Ci się dziś i poświęca. Święć się wśród nas Imię Twoje! Przyjdź do nas słodkie i błogosławione królestwo Two je! Życie nasze całe, i społeczne, i rodzinne, niech Twym duchem się napoi i na zasadach Twoich się oprze! Daj nam łaskę szczerej miłości do Ciebie, do Kościoła, do Ojczyzny i do siebie nawzajem. Uczyń serca nasze na wzór Serca Twego, byśmy umieli tracić życie w służbie najbardziej potrzebującym i bezbronnym oraz kochać nawet tych, którzy nam źle czynią.
Usuń spomiędzy nas to wszystko, co prawdzie i łasce Twojej się sprzeciwia, otwórz oczy zaślepionym, ulecz chore serca, obmyj to, co oczyszczenia potrzebuje, weź nas w opiekę przed wrogiem po stronnym i przed naszą własną słabością. Uwolnij nas od wzajemnej nienawiści i pogardy, od ducha niezgody i raniących podziałów. Podbij nas pod świętą władzę Twej miło ści, bo Twoi jesteśmy i do Ciebie należeć chcemy.
Jak niegdyś Polska nasza, jedna z pierwszych, przed Sercem Twoim upadła w pokłonie, tak dziś oddajemy Ci cały nasz naród w zupełne i niepodzielne władanie. Oddajemy Ci i poświęcamy jego miasta i wioski, jego prawa i zwyczaje, jego prace i trudy, jego potrzeby i jego nadzieje. Ufamy Ci i w imię tej ufności podnosimy głos uwielbienia, który niech płynie przez wszystkie ziemie polskie i znajdzie oddźwięk we wszystkich polskich sercach:
Chwała niech Ci będzie, Królu wieków i najwyższy Panie naszej Ojczy zny! Chwała niech będzie Najświętszemu Sercu Twojemu, przez które tak bardzo nas umiłowałeś i przez które stało się nam zbawienie. Tobie moc i panowanie, nam zaś w Twej służbie na doczesne nasze dzieje ratu nek, a na wieczność dziedzictwo niebieskiej Twej ojczyzny. Amen.
Ponowienie aktu poświęcenia polskiego narodu Sercu Jezusowemu odbyło się 1 lipca w Krakowie, gdzie 90 lat temu konsekrowano bazylikę Najświętszego Serca Pana Jezusa – centralny ośrodek kultu w Polsce.W uroczystości uczestniczył kard. Stanisław Dziwisz, prymas senior kard. Józef Glemp, kard. Franciszek Macharski, biskupi archidiecezji krakowskiej, kapłani, siostry i bracia zakonni, oraz liczni wierni.
Podczas Mszy św. w bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa dokonano ponowienia Aktu poświęcenia polskiego narodu Sercu Jezusowemu. 90 lat temu konsekrowano tę bazylikę, która stała się centralnym ośrodkiem kultu w Polsce.
Prymas senior zwrócił uwagę, że w objęciu przez Polskę prezydencji w Unii Europejskiej ważny jest nie tylko wymiar ludzki, ale również potrzebny jest boski, duchowy, aby jednoczyć serca. – Jest to trudne zadanie, bo czasem postulat ten jest hamowany przez różne grupy, ale składanie hołdu Jezusowi nie ma jako pierwszego celu naprawiania wspólnot ziemskich, ale przebłaganie za obrazę i zniewagę Chrystusa – podkreślił kardynał.
Kard. Glemp przypomniał, że w tej krakowskiej bazylice 90 lat temu dokonano Aktu poświęcenia polskiego narodu Sercu Jezusowemu. – Kult Serca Jezusowego rozwinął się w naszym kraju jeszcze przed objawieniami św. Małgorzaty Marii Alacoque. 90 lat temu w Krakowie konsekrowano bazylikę Najświętszego Serca Pana Jezusa – centralny ośrodek kultu w Polsce – zaznaczył.
Hierarcha przypomniał słowa Jana Pawła II, w których papież podkreślił, że mamy w sobie ukształtować człowieka, który kocha prawo Boże i chce według niego żyć. – To dzisiaj nie jest proste, wypełniać prawo Boże to znaczy kochać życie, a często chcemy prawa do zabijania (…)- mówił kardynał. I dodał, że jeżeli wydaje się wyrok na nienarodzone dziecko, to spotka nas kara związana z prawem Bożym.
Liturgiczne święto Boskiego Serca Pana Jezusa, wraz ze Mszą św. i oficjum brewiarzowym, ustanowił w 1765 r. papież Klemens XIII. Był to przywilej tylko dla Polski, dla ówczesnego Królestwa Polskiego i jednej Konfraterni Najświętszego Serca w Rzymie. W ten sposób Stolica Apostolska odpowiedziała na memoriał biskupów polskich z 1764 r.
Tekst aktu poświęcenia narodu polskiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa
Kraków, 1 lipca 2011 r.
Nieśmiertelny Królu wieków, rzeczywisty i żywy, pod postacią chleba utajony, Panie nasz Jezu Chryste!
Tak jak przed dziewięćdziesięciu laty, jesteśmy przed Tobą w starej królów naszych stolicy, w bazylice ku czci Najświętszego Serca Twojego poświęconej i z ofiar całej Polski wzniesionej. Tak jak wtedy, w osobach swych najwyższych pasterzy oraz zgromadzonych wiernych staje dziś przed Tobą Panie naród polski, aby uroczyście ponowić akt oddania się Twojemu Najświętszemu Sercu.
Tak jak przed dziewięćdziesięciu laty przodkowie i poprzednicy nasi u progu niepodległości do Ciebie wołali, tak i my, klęcząc przed Tobą u progu wciąż nowych i trudnych wyzwań dla Kościoła i Ojczyzny naszej, wołamy ich słowa powtarzając a panowania nad nami Twego Najświętszego Serca przyzywając:
Panie Jezu Chryste, którego Serce dla nas zostało przebite i otwarte, wyznajemy przed niebem i ziemią, że Twego panowa nia nam potrzeba: wyznajemy publicznie, że Ty jeden, Królu królów, masz do nas święte i nigdy niewygasłe prawa.
Panie nasz wszechmocny, racz nie patrzeć na niegodność naszą i nędzę, ale w imię dobroci Serca Twego zstąp do nas miłościwie, pełen łaski i prawdy, by zawładnąć tym ludem, co oddaje Ci się dziś i poświęca. Święć się wśród nas Imię Twoje! Przyjdź do nas słodkie i błogosławione królestwo Two je! Życie nasze całe, i społeczne, i rodzinne, niech Twym duchem się napoi i na zasadach Twoich się oprze! Daj nam łaskę szczerej miłości do Ciebie, do Kościoła, do Ojczyzny i do siebie nawzajem. Uczyń serca nasze na wzór Serca Twego, byśmy umieli tracić życie w służbie najbardziej potrzebującym i bezbronnym oraz kochać nawet tych, którzy nam źle czynią.
Usuń spomiędzy nas to wszystko, co prawdzie i łasce Twojej się sprzeciwia, otwórz oczy zaślepionym, ulecz chore serca, obmyj to, co oczyszczenia potrzebuje, weź nas w opiekę przed wrogiem po stronnym i przed naszą własną słabością. Uwolnij nas od wzajemnej nienawiści i pogardy, od ducha niezgody i raniących podziałów. Podbij nas pod świętą władzę Twej miło ści, bo Twoi jesteśmy i do Ciebie należeć chcemy.
Jak niegdyś Polska nasza, jedna z pierwszych, przed Sercem Twoim upadła w pokłonie, tak dziś oddajemy Ci cały nasz naród w zupełne i niepodzielne władanie. Oddajemy Ci i poświęcamy jego miasta i wioski, jego prawa i zwyczaje, jego prace i trudy, jego potrzeby i jego nadzieje. Ufamy Ci i w imię tej ufności podnosimy głos uwielbienia, który niech płynie przez wszystkie ziemie polskie i znajdzie oddźwięk we wszystkich polskich sercach:
Chwała niech Ci będzie, Królu wieków i najwyższy Panie naszej Ojczy zny! Chwała niech będzie Najświętszemu Sercu Twojemu, przez które tak bardzo nas umiłowałeś i przez które stało się nam zbawienie. Tobie moc i panowanie, nam zaś w Twej służbie na doczesne nasze dzieje ratu nek, a na wieczność dziedzictwo niebieskiej Twej ojczyzny. Amen.
Za: www.deon.pl
