Baczna obserwacja otaczającej go rzeczywistości pozwoliła
Pallottiemu angażować się w te obszary duszpasterstwa, które były w
jego czasach najbardziej naglące i konieczne. Ks. abp Henryk Hoser
podkreślił element współpracy, przypominając, że
pallotyn powinien być w tej kwestii specjalistą, poszukującym – za
przykładem Ojca Założyciela – siły do działania w doświadczeniu wiary i
przeżyciu Miłości Nieskończonej.
W
odniesieniu do sytuacji Kościoła w Polsce i realizacji pallotyńskiego
charyzmatu w jego obszarze, ks. abp Hoser zwrócił uwagę na gradację i
dogłębną analizę konkretnych przestrzeni naszej działalności. Jako
swoisty dokument programowy w tej materii, wskazał na papieski dokument
Novo Milenio Ineunte. Przypomniał także, że w przygotowywaniu
programu duszpasterskiego należałoby uwzględnić temat zaproponowany
przez Stolicę Apostolską oraz w sposób linearny połączyć go z tematem
ustanowionym na dany rok przez Komisję Episkopatu.
Ksiądz Arcybiskup przypomniał także uczestnikom XXI Zebrania
Prowincjalnego, jak ważną rolą odgrywał Kościół na przestrzeni dziejów
świata oraz jak często, zupełnie nieświadomie, współczesna kultura
masowa zawdzięcza swój byt istnieniu tej „Chrystusowej Barki”. Jako
przykłady oddziaływania Kościoła na życie społeczne i ideały
humanistyczne, ks. abp Henryk Hoser wymienił chociażby takie cechy jak:
- rola jednostki i autonomia osoby ludzkiej z jej atrybutami;
- pojęcie równości w człowieczeństwie (np. kastowość w Indiach, a
Kościół zawsze głosił że wszyscy są równi, wprowadził antyrasizm); - idea powszechności i uniwersalizmu, głosząca, że coś może i powinno
obowiązywać w taki sam sposób i wszystkich ludzi na całym świecie; - wprowadzenie czasu otwartego linearnego (w przeciwieństwie do cyrkularnego) – to Biblia otworzyła perspektywę nadziei i postępu;
- wzajemna komplementarność wiary i nauki;
- i wreszcie naczelne hasła upowszechnione przez rewolucję francuską:
„wolność-równość-braterstwo”, to hasła stricte chrześcijańskie, tylko
głoszone w odcięciu od źródła, czyli od Bożego objawienia.
Po zakończeniu konferencji wszyscy uczestnicy udali się na wspólnotową Eucharystię, której przewodniczył ks. Arcybiskup.