Obchody setnej rocznicy urodzin kapelana rozpoczęły się od koncelebrowanej Mszy Świętej. Modlitwie w kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny wraz z o. Prowincjałem Ryszardem Szmydkim, o. Antonim Pośpiechem, ks. płk Mirosławem Sułkiem przewodniczył ks. dziekan Bogusław Płonka.
Wilhelm Franciszek Kubsz
Więzień polityczny, pułkownik, kapelan I Dywizji im. T. Kościuszki, dziekan generalny WP. Odznaczenia polskie: Brązowy i Srebrny Medal za Zasługi dla Obronności Kraju, Medal Zwycięstwa i Wolności, Krzyż Partyzancki. Medal za Warszawę, za Odrę, Nysę, Bałtyk, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, odznaczony Krzyżem Virtuti Militari IV kl.
Odznaczenia francuskie: La Croix d’Honneur de L’Étoile de la Résistance i La Croix de Partisan.
Dzieciństwo oraz pierwsze lata kapłaństwa
Wilhelm Kubsz urodził się 29 III 1911 r. w Gliwicach, jako szósty syn z jedenaściorga dzieci Karola i Jadwigi,; Już od najmłodszych lat Wilhelm wzrasta w atmosferze pobożności i patriotyzmu, gdyż jego ojciec był uczestnikiem powstań śląskich. Od 1914 r. rodzina Kubszów przenosi się na stałe do Wodzisławia Śląskiego, gdzie Wilhelm uczęszcza do szkoły podstawowej. W 1930 r. po uzyskaniu świadectwa dojrzałości, wstępuje do nowicjatu Zgromadzenia Misjonarzy Maryi Niepokalanej w Marklowicach. Święcenia kapłańskie otrzymuje z rak ks. abpa W. Dymka w 21 VI 1936 r. W 1939 r. (po trzyletniej funkcji ekonoma seminaryjnego) Wilhelm zostaje skierowany, jako wikariusz na parafię Łunin na Polesiu jednak po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną jest zmuszony opuścić placówkę, udaje się do Łunińca oraz do Puzicz.
Działalność partyzancka
Puzicze była parafią, która leżała w centrum działalności partyzanckiej. Ks. Kubsz, jako wikariusz nawiązuje ścisłą współpracę z partyzantami. W momencie, gdy odmawia przyjęcia niemieckiej volkslisty zostaje aresztowany przez gestapo i osadzony w areszcie śledczym pod zarzutem łączności z partyzantami, kolportaż ulotek oraz wpływanie na młodzież, by nie zgłaszała się na roboty do Niemiec. Wciągnięty na listę osób przewidzianych na rozstrzelanie udaje mu się zbiec przed egzekucją dzięki pomocy strażnikowi – katolikowi. Chroni się w radzieckim oddziale partyzanckim w lutym 1943 r. Uczestniczy w walce z siłami nîemiëcknni odznaczając się wielką odwagą. Po utworzeniu polskiej dywizji im. T. Kościuszki (w ZSRR) zostaje kapelanem a 5 VI1943 r. zostaje mianowany na majora kapelana I Dywizji.
Otwarta działalność anty-okupancka
Po przybyciu do Sielc nad Oką rozpoczyna pracę duszpasterską, po pierwszej Mszy św. polowej przyjmuję przysięgę Z. Berlinga, dowódcy dywizji oraz 11 tyś. żołnierzy polskich. Uczestniczy w bitwie pod Lenino, jest redaktorem dodatku religijnego do żołnierskiego pisma „Żołnierz Wolności". 1 I 1944 r. odwiedza obóz jeniecki pod Moskwą, gdzie pozyskuje wielu Polaków ze Śląska i Pomorza (wcielonych do wermachtu). Współuczestniczy w pochodzie wojska na Wołyń, dociera do Chełmu a następnie przez Piaski wkracza do Lublina. 21 VU 1944 r. awansuje na podpułkownika i zostaje generalnym dziekanem WP. Bierze udział również w walkach pod Puławami oraz w bitwie I Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte pod Studziankami.
Niekorzystny obrót wydarzeń oraz koniec służby wojskowo-duszpasterskiej
W wyniku walk politycznych Kubszowi zagrożono sądem wojennym – został oskarżony o wygłoszenie podjudzającego kazania w Przemyślu oraz o rzekome odrzucenie zaproponowanego mu mandatu do Krajowej Rady Narodowej. Zostaje wydalony z wojska (31 1 1945 r.) Wraca do życia zakonnego w klasztorze oo. Oblatów na Świętym Krzyżu.’ Zmieniając kolejno placówki w 1969 r. (dzięki życzliwości nowego dziekana generalnego WP) zostaje proboszczem garnizonowego kościoła we Wrocławiu a rok później w Katowicach. W 1973 r. przenosi się o Jeleniej Góry a w 1977 r. Wilhelm Kubsz odchodzi w stan spoczynku kończąc służbę wojskowo-duszpasterską. 24 VII 1978 r. umiera i zostaje pochowany w Jeleniej Górze.