„Komisja, po dyskusji, w tajnym głosowaniu podjęła uchwałę o przyjęciu publicznej obrony i postanowiła wystąpić do Rady Wydziału Teologii KUL o nadanie o. mgr. lic. Piotrowi Cuberowi stopnia doktora w zakresie teologii duchowości” – usłyszeliśmy 16 czerwca 2008 r. w auli Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. W poniedziałek po południu na KUL-u odbyła się obrona pracy doktorskiej o. Piotra.
Temat pracy: „Specyfika kierownictwa duchowego w eklezjalnych stanach życia w świetle polskojęzycznej literatury teologicznej po Vaticanum II”. Promotorem był ks. dr hab. Jarosław Popławski, prof. KUL.
Praca liczy 320 stron. Składa się z czterech rozdziałów. Pierwszy to zarys historii kierownictwa duchowego, jego istota i cel oraz osoba kierownika duchowego i osoba korzystająca z kierownictwa.
Rozdział drugi odnosi się do kierownictwa duchowego osób świeckich. Autor dokonuje analizy kierownictwa duchowego według okresów rozwojowych człowieka od dzieciństwa aż do starości.
Rozdział trzeci dotyczy kierownictwa osób konsekrowanych, zarówno w formacji początkowej, jak i permanentnej. A rozdział czwarty poświęcony jest kierownictwu osób duchownych.
Jak mówi zakonnik „kierownictwo duchowe nie jest zarezerwowane tylko dla elit, dla wybranych, ale polecane jest wszystkim wiernym”. „Brak kierownictwa grozi miernocie duchowej” – mówił za Mertonem.
„Podobnie – zdaniem franciszkanina – kierownikami duchowymi nie muszą być tylko osoby duchowne. Mogą być nimi również świeccy. Rodzice dla dzieci, małżonkowie dla siebie nawzajem, lekarze, pielęgniarki i woluntariusze wobec chorych w szpitalach czy hospicjach. „Nic nie stoi na przeszkodzie, aby kompetentna osoba świecka mogła prowadzić także osobę duchowną” – zakończył o. Cuber.
Przekonanie nowego doktora potwierdził „wywołany do tablicy” inny franciszkanin o. prof. dr hab. Celestyn Napiórkowski – „legenda uczelni” jak przedstawił go dziekan wydziału teologii. „Historia zna takie przypadki w Kościele” – powiedział o. Napiórkowski.
O. Piotra cieszy rosnące wśród ludzi, zwłaszcza młodych, zainteresowanie kierownictwem duchowym. Jednocześnie martwi stosunkowo niewielka liczba osób przygotowanych do tej posługi.
Karmelita z Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie o. prof. dr hab Jerzy Wiesław Gogola, jeden z dwóch recenzentów dysertacji uważa, że „rozprawa została napisana z wielką starannością, poprawnym i lekkim stylem, że spełnia wszystkie wymogi formalne i metodologiczne, że stanowi poważny wkład we współczesną teologię życia duchowego i że wypełnia pewną lukę w dotychczasowych studiach”.
Recenzent ks. dr hab. Marian Zdzisław Stepulak z KUL-u uznał pracę jako „cenną pomoc dla osób korzystających z kierownictwa duchowego”, a o. Piotra jako „niekwestionowanego eksperta”.
„Rozprawa staje się bardziej autentyczna, bo jej autor w jej pisaniu korzystał nie tylko z literatury, ale także z własnego doświadczenia” – dodał wykładowca teologii duchowości. Docenił ponadto jej nowatorski charakter.
O. dr Piotr Cuber (l. 39) urodził się w Sosnowcu. Ukończył liceum ogólnokształcące o profilu humanistycznym. Do Zakonu Franciszkanów (OFMConv) wstąpił po maturze w roku 1988. Z Zakonem związał się na całe życie siedem lat później. Święcenia kapłańskie przyjął w roku 1996.
jms
