Pablo Marín Sánchez (fot. ANS)
Publikacja ta jest jednym ze źródeł, którym posłużył się ks. Lemoyne przy redagowaniu 45 tomów “Dokumentów do napisania historii Ks. Jana Bosko, Oratorium św. Franciszka Salezego i Zgromadzenia Salezjańskiego”, a które potem znalazły swój wyraz w różnych tomach “Memorie Biografiche”.
Ta “pierwotna kronika” o ks. Bosko obejmuje trzy ostatnie lata życia “ojca i nauczyciela młodzieży”, tj. okres od 24 marca 1885 r. do 31 stycznia 1888 r. Rozpoczyna się informacjami o ostatniej podróży Ks. Bosko do Francji (24 marca – 6 maja 1885), o pierwszej i jedynej, tryumfalnej podróży, trwającej około miesiąca, do Barcelony (Hiszpania), o śnie na temat “przyszłości Zgromadzenia”, jaki miał właśnie w Sarria, w pobliżu Barcelony, o ostatniej audiencji u Papieża Leona XIII, o poświęceniu świątyni Najświętszego Serca Jezusa w Rzymie, o trzęsieniu ziemi w Ligurii, o przybyciu salezjanów do Londynu, o wyjeździe misjonarzy salezjańskich do Urugwaju i Ekwadoru… Kronika kończy się diariuszem dokumentującym ostatnią chorobę Ks. Bosko i jego śmierć w dniu 31 stycznia 1888 roku.
Tekst krytyczny kroniki poświęconej Ks. Bosko, napisanej przez młodego sekretarza, “zafascynowanego świętym”, budzi wielkie zainteresowanie zarówno Salezjanów, członków Rodziny Salezjańskiej, przyjaciół świętego z Piemontu, jak i uczonych, ponieważ jest on pierwszym dokumentem najbardziej bliskim faktom, to znaczy najmniej przepracowanym przez tych, którzy potem nastali; tak więc “najbardziej pewnym” i wiarygodnym.
InfoANS