Po Eucharystii koncelebrowanej w kaplicy betlejemskiego sierocińca, w której wzięła udział grupa kapłanów i pielgrzymów z diecezji tarnowskiej, bp Skworc dokonał uroczystego poświęcenia domu. W powstaniu tego pięknego dzieła mają również diecezjanie tarnowscy ofiarnie wspomagający pracę sióstr elżbietanek.
W homilii ordynariusz diecezji tarnowskiej powiedział: "Dziękujemy siostrze Rafale, że nas uczy wrażliwości na dzieci żyjące tu w Ziemi Świętej, w Jerozolimie, w Betlejem. Z tą lekcją, z tym pouczeniem wyjeżdżamy także z tego miejsca, żebyśmy jeszcze bardziej byli wyczuleni na los dzieci w naszej Ojczyźnie i w całym świecie".
Diecezjalna pielgrzymka do Ziemi Świętej z Tarnowa z bp. Skworcem miała charakter dziękczynny za 225 lat istnienia diecezji.
Na uroczyste poświęcenie czwartej placówki polskich elżbietanek przybyła do Ziemi Świętej przełożona prowincjalna z Poznania s. Emerencja Pawłowska.
Pierwsze elżbietanki przybyły do Jerozolimy 25 marca 1931 roku. Przejęły wtedy opiekę nad pierwszym Domem Polskim na Starym Mieście blisko bazyliki Bożego Grobu. W latach drugiej wojny światowej powstał Nowy Dom Polski jako dom pielgrzyma dla naszych rodaków.
Po wojnie sześciodniowej (5-10 czerwca 1967 roku) został założony na Górze Oliwnej sierociniec Dom Pokoju. Czwarta placówka jest kontynuacją ofiarnej służby polskich elżbietanek pielgrzymom z Polski i różnych stron świata oraz lokalnej społeczności, a zwłaszcza najbiedniejszym dzieciom.
Chociaż dom wymaga jeszcze wiele pracy wykończeniowej, od kilku miesięcy mieszkają w nim dwie siostry i trójka dzieci. Siostry starają się o codzienne utrzymanie dzieci, dbają o ich wykształcenie, przygotowanie do życia.
Inicjatywa sióstr elżbietanek, to odpowiedź na trudny los dzieci palestyńskich – ofiar wojny, przemocy, nędzy materialnej i konfliktów rodzinnych.
Elżbietanki – zgromadzenia zakonne, których patronką jest św. Elżbieta Węgierska (1207-1231), córka króla węgierskiego Andrzeja II, żona hrabiego Turyngii Ludwika IV, znana z dzieł miłosierdzia, tercjarka franciszkańska kanonizowana 1235 przez papieża Grzegorza IX.
Obecnie działają w wielu krajach świata. W Polsce jako Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety (elżbietanki śląskie) oraz Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka (elżbietanki cieszyńskie).
Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety (elżbietanki śląskie) zostało założone w połowie XIX wieku w Nysie na Ziemi Śląskiej. Załóżycielką zgromadzenie jest beatyfikowana w 2007 roku – Maria Luiza Merkert (1817-1872).
Działalność i praca elżbietanek to: służba chorym i samotnym, służba pielęgniarska w szpitalach i domach opieki dla dzieci i dorosłych, praca wychowawcza w domach i zakładach dla dzieci, praca duszpasterska i apostolska w parafiach, praca dla Kościoła (w kuriach biskupich i seminariach duchownych) i praca misyjna.
Obecnie Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety posiada liczne placówki w Polsce i za granicą: Brazylia, Czechy, Dania, Izrael, Niemcy, Norwegia, Rosja, Ukraina, Litwa, Szwecja i Włochy.
W Polsce istnieje 6 prowincji zgromadzenia elżbietanek śląskich: Nysa, Wrocław, Poznań, Katowice, Toruń i Warszawa.
o. Jerzy Kraj OFM, Betlejem / red.